Deze ochtend was het dan eindelijk zover, ik had lang genoeg gewacht om een sluitend antwoord te krijgen op de grote vraag: Is het gelukt??? En dit door simpelweg in een potje te plassen, daar 4 druppeltjes van op een stick te doen en 5 tergend langzaam voorbijkruipende minuten te wachten... Zoals...

Deze ronde is anders dan de andere rondes... MIjn borsten zijn pas vandaag (we zitten op dag 11 na de inseminatie) duidelijk gevoeliger, ik heb veeeeeeel langer meer witverlies gehad dan normaal, niet zo heel erg moe meer,  ben niet misselijk, voel me opgeblazen maar enkel in de buikstreek,...

Gelukkig geen telefoontje dus gewoon vandaag, op donderdag, inseminatie. Het begint al een beetje routine te worden deze hele procedure: Vrolijk fietsen naar Jan Palfijn, Wifi-code aan de balie vragen, met de lift naar het 8e (ik kreeg vandaag in de lift een compliment over mijn kleedje en dat is...

Naast de ingrijpende lichamelijke toestanden en emoties die de pan uitswingen is de sociale impact van dit alles ook echt niet te onderschatten. Iets dat ik niet helemaal in rekening had gebracht bij de start van dit traject. Ik had me uiteraard wel verwacht aan hoge pieken en diepe dalen als het...

Deze behandelingen leggen niet enkel bijzonder veel beslag op je lichaam en je emotionele wereld maar hebben ook een heel erg grote weerslag in mijn dagelijks leven. De vele dokterafspraken moet ik steeds maar zien in te passen in mijn werkrooster. En als opvoeder met erg wisselende uren is dat...

Dit stukje gaat -zoals steeds bij de start van een poging - over aan aantal dagen worden geschreven :) Woensdag 1-06-2016 Morgen ga ik langs voor mijn eerste echo...Ben echt benieuwd hoe groot mijn eicelletjes al zijn en in welk stadium van mijn cyclus ik reeds ben. Ik denk dat ik rmorgen al op dag...

Het telefoontje met de verpleegster was eerder frustrerend dan verhelderend. Toen ik bleef aandringen om zondag (dag 10 van mijn "normale" cyclus) een eerste echo te krijgen wou ze overleggen met de dokter maar ze had er weinig goede hoop op want "het heeft toch geen zin, er zal nog niks te zien...

Het telefoontje van Dokter Decleer van zaterdag, met de twijfelachitge bloedtest, heeft me toch even doen zweven en vooral doen hopen dat het gelukt zou zijn :) Het was nog erg onzeker en ik hoopte net iets té hard dat het raak zou zijn. Tot ik deze ochtend een urinetestje deed en er geen tweede...

De eindeloos lijkende wachtweken waren vandaag voorbij! En deze keer ben ik niet in de "val" getrapt om aan de slag te gaan met het mini-labo dat zwangerschaptsest heet om dan vals positief resultaat te krijgen van de Pregnyl.  Neen, deze ronde heb ik me strikt aan de voorgeschreven...

Een aantal dagen terug had ik een afspraak voor een accupunctuursessie Dit onder het mom "Alle hulp is meer dan welkom en baat het niet dan schaad het zeker niet". Ik had in de wachtkamer gezien dat ze daar "reclame" voor maakten en dat het een effectief hulpmiddel kan zijn om zwanger te worden....