Twee dagen geleden heb ik nog maar eens een terugplaatsing gehad. De 5e deze kaar na de geboorte van Kobe*. Na lang tobben en twijfelen dan toch gekozen om maar 1 embryo te laten terugplaatsen. Ik wil op dit moment het risico op een tweeling niet nemen. Ook al zijn de slaagkansen iets hoger als je...

Ik heb geen idee wat er aan de hand is de laatste tijd maar in al deze rondes gebeuren er zaken die vroeger niet gebeurden en die nu haast op het absurde af beginnen te lijken. Ik word er ontzettend moe van allemaal. De start van deze rit nu 11 dagen terug was al een beejte hobbelig. Toen ik met...

Morgen start ronde 9.3, de 5e ronde na de bevalling van Kobe*, de 5e keer dat ik er tegenaan ga met een hart vol verdriet en verlangen naar een kindje. En het wordt elke keel lastiger en lastiger om mezelf op te peppen en er in te blijven geloven. Het is zo vermoeiend om te blijven doorgaan en om...

Ik heb me heel lang kunnen bedwingen om niet te testen en het viel ook mee om het niet te doen. Maar deze nacht werd ik wakker om 1u30 en moest het plotsklaps gebeuren, niets meer aan te doen.Dus plaste ik opnieuw in mijn maatbeker en liet ik 5 druppels vallen op de test, zette ik mijn klokje op 5...

Ik heb soms zo medelijden met die kleine trol van me... Ik ben nu echt een kreng met een kort lontje die werkelijk niets verdraagt en voor het minste haar stem verheft of haar verbied iets te doen. Echt die utrogestan! Ik word er werkelijk helemaal zot van! Het is nu op volle toeren aan het draaien...

Ik verschiet telkens weer hoe snel de dagen hier voorbij lijken te gaan (zolang ik niet in die ellendige wachtweken verzeild geraak) en hoe vlot alles lijkt te gaan deze ronde. Weinig echo's, weinig last van de hormonen (of ben ik het gewoon al zo gewend om onder hun invloed te zijn dat het als...

Omdat de zwangerschapstest én de bloedtest negatief waren zat er niets anders op dan de moed weer bij elkaar te scharrelen om nog een rondje uit te zitten in dit parcours van hoop en wanhoop, vertrouwen en angst. Het heeft een paar dagen geduurd voor ik mezelf weer wat bijeen had gepuzzeld....

Ik ga mijn 2e ziekenhuisnacht tegemoet op dit moment, zit op de kinderafdeling aan een tafetje ergens verstopt in uithoek dichtbij het koffiepunt onder het flauwe schijnsel van nachtlampen met huilende kinderen op de achtergrond. *zucht* Ik werd dinsdagmiddag (nu 2 dagen geleden) gebeld door de...

Wow ik verschiet ervan dat de dagen hier zo snel voorbij vliegen en dat ik nog steeds geen momentje heb gevonden om te schrijven. Er zijn nu bijna 2 weken gepasseerd na de terugplaatsing en het waren hektische chaotische en vooral intense weken. De eerste 5 dagen zijn gewoon omgevlogen, in een...

Na het leuke nieuws van zaterdag dat er maar liefst 7 eicellen in de running waren kon ik met een gerust hart naar vandaag toeleven. Ergens is er een groot vertrouwen dat het gewoon gaat lukken. Het is gek en het is niet te verklaren maar er is een soort van rust in mij, een soort van vertrouwen....