Ik ben toch soms zo een GIGANTISCH kalf! Ik kan mezelf weer keihard voor de kop slaan... Man toch!
Deze ochtend gewoon rustig naar toilet gegaan en terug in mijn bed gekropen, nog een dutje gedaan en fris en monter gaan ontbijten. Rox is gaan logeren bij de oma want ik moest normaal werken maar door ontslag had ik opeens een vrije avond dus een filmpje gaan kijken in cinema met een vriend. Profiteren van het leven noem ik dat :D! Na ontbijt nog wat lopen rommelen in huis en besloten om me aan te kleden, terug een flinke plas op het toilet en net toen ik gedaan had popte het idee "ik moet testen! Ik moet vandaag testen!" in mijn hoofd op. En ik kreeg het er niet meer uit. Heel vervelend!  Morgen is mijn NOD pas en zondag is het bloedtest... Er is rationeel helemaal geen reden om nu koste wat kost te willen testen, maar ja, opeens was die gedachte daar.

Naar de winkel gegaan (klusjesdag morgen en nog wat materiaal nodig) en toen ik terug thuiskwam MOEST ik testen. Er zat nog een oude test (van bij Roxanne) in mijn medicijnenkoffertje en voor ik wist deed ik pipi in een potje om dat dan met een klein pincetje te laten druppelen op dat onnozel plastic staafje.  Met een kloppend hart legde ik de test op tafel, onder een deksel van een doos en deed een poging om mezelf af te leiden voor meer dan 7 minuten. Ik vond er niets beters op dan te beginnen googelen "Negatieve test 1 dag voor NOD, toch zwanger?" en wat forums beginnen doorscrollen. Na 7 minuten (ja ik weet het normaal zijn het er 5 maar ik dwong mezelf nu om 7 minuten te wachten) nam ik met licht trillende handen het deksel weg en wat zie ik... Een lichte streep! Een echte streep, weliswaar aan de lichtere kant maar ik moet niet zitten turen om iets waar te nemen. Ik ben gaan neerzitten met de test in mijn handen en luidop beginnen lachten. Van gelukzaligheid, van blijdschap, van ongeloof, van angst, van twijfel,... van alles door elkaar.
Maar ook een grote onzekerheid maakte zich van mij meester, want wat als dit een vals-positieve test is?  Het kan ook nog een restantje zijn van de pregnyl die hier aftekent en dan ben ik helemaal niet zwanger. Ik heb 9.5 dag geleden mijn laatste pregnyl-spuit gezet dus het is zo kantje boord op dit moment. Het kan en het kan ook niet. Aaaaaaaaaaaaaaaaaaag wat ben ik soms toch een kalf he! Ik wou persé testen omdat ik de stress niet meer aankon en ik het moest weten. Ik had geen zin meer om mijn onderbroek (en om van de rest nog maar te zwijgen) te bestuderen bij elke toiletbeurt. BIj de laatste ronde kwamen mijn regels opzetten dwars door de utrogstan heen dus ben ik nu heel erg gefocused daarop, op een spoortje van mijn regels.  En om dat proces een halt toe te roepen wou ik testen... en kijk nu... nu zit ik hier met een lichte positieve zwangerschapstest en een lijf die helemaal in stress-modus is geschoten. Geweldig plan Alice, geweldig plan!

Nu ben ik al de hele tijd maniakaal bezig met opzoeken wanneer Pregnyl uit je lichaam is (normaal na 10 dag max, halveert gemiddeld elke 33u) en hoe gevoelig de kruidvat-testen "2 vr 5 euro" zijn (testen al positief bij 8HCG heb ik gelezen). Ik ben helemaal opgedraaid van de stress... afschuwelijk is het!  Ik ga zo ontzettend blij zijn als het gelukt is maar het gaat ook verdomd veel pijn doen als er morgen een spierwitte test verschijnt bij het opstaan. Ik probeer mezelf aan te manen om kalm te blijven en af te wachten maar eenvoudig is het niet.

Duimen maar...

Ik heb vreselijk geslapen vannacht, liggen woelen, draaien en keren en zeker 3 keer moeten opstaan om te gaan plassen. En iedere keer dacht ik: "neen he, nu gaat mijn ochtendplasje niet geconcentreerd genoeg zijn!" Om maar te zeggen dat het hele test-gebeuren me ontzettend bezighield en ik echt onrustig was.
Maar dan werd het uiteindelijk toch nog 8u en zowaar, ik moest nog eens plassen *hoera* ! Ik rommelde even in de schuif van de badkamerkast en vistte daar het doosje met de zwangerschaptesten op... en dat was... LEEG! Ik ben zo stom geweest om dat doosje daar terug in te zwieren vorige maand omdat ik niet wou dat mijn logé/huisgenoot het zou zien liggen. En nu sta ik hier  met lege handen en zenuwen die op springen staan. Kon mezelf wel voor de kop slaan!  Maar niets aan te doen, daar ging mijn ochtendplasje rechtstreeks de wc in. (Zag het niet zitten om dat op te vangen en te bewaren tot  ik naar de winkel was geraakt om een lading nieuwe tests :) )
Ik hoorde Roxanne ook rusitg aan wakker worden dus onze dag kon beginnen. Zij met haar flesje melk, ik met een kommetje rice krispies en wat blauwe besjes en de krant. Rond 9u heb ik haar naar de creche gebracht waar ze met veel ongeduld de groep binnenzwaaide en al meteen ging spelen. Wat geweldig om te zien <3 Wat wordt ze groot mijn kleine mooie trol! Eenmaal terug op de fiets beseffte ik dat ik mijn portefeuille thuis had laten liggen en dus niet bij het Kruidvat kon stoppen maar eerst naar huis moest fietsen. Van een hobbelig parcours gesproken, man toch! Op weg naar huis voelde ik heel de tijd buikkrampen, zo een knoop  in mijn maag, puur van de zenuwen. Eenmaal thuis heel snel mijn tas gepakt en naar de winkel gefietst. Daar heb ik nog wat rondgedribbeld op zoek naar "iets" om te kopen omdat ik niet alleen met een zwangerschaptstest aan de kasssa wou verschijnen :D  Maar ik had echt niets nodig dus dan toch maar enkel dat doosje afgerekend en naar huis.

Eenmaal thuis zat ik al op het toilet (met mijn fluohesje, jas en sjaal nog aan) om een mini-plasje te maken en een paar druppels op de test te laten vallen. De zenuwen werden nog groter en ik kreeg buikbpijn, vreselijk! Heb de test, net zoals gisteren, onder een deksel gelegd en rustig schoenen en jas uitgedaan en wat opgeruimd, ondertussen de klok gadeslaand die tergend traag voortuiging. Toen ie eindelijk op 9u35 sprong dwong ik mezelf te wachten tot 36 om zeker te zijn dat er genoeg tijd was overgaan. Ik zette me neer en trillend deed ik deksel omhoog maar tegelijkertijd sloot ik ook mijn ogen... Ik moest even tot mezelf komen en rust vinden. Wat als er daar nu een witte test lag? Hoe kapot zou ik daar dan van zijn? Zou he me onderuithalen? Hoe groot is de kans dat het gelukt is? Zou de test donkerder zijn dan gisteren? Oh ik hoop het zo.... Nog een keer diep ingeademd en dan mijn ogen geopend en.. 2 streepjes! Positieve test! Zwanger! Echt echt echt zwanger! Ik kan het niet geloven! Het is zo onwezenlijk!
Meteen de andere test, die van gisteren, erbij gehaald om te kijken of de streep duidelijker was en dat was ie! Het is gewoon echt gelukt!  Mijn "ietsje" is op weg om een "iets" te worden... ik kan het nog niet helemaal geloven.
Morgen bloedafname bij Dr Decleer en dan morgenavond het verlossende telefoontje. Ik kijk wel ontzettend op tegen de komende 2 maanden... Das 2 maand in stress leven en nagelbijtend uitkijken naar de echo's. Er kan nog zo ontzettend veel mislopen met dat kleine dingetje in mijn buik... Toe kleintje, blijf mooi verder delen, toe maar, je bent zo welkom!

 

Deze ochtend moest ik om 7u reeds in Aalter staan voor de verlossende bloedafname :)
Maar ik kon het niet laten om deze ochtend NOG een test te doen, deze keer met een echt ochtendplasje. Ik wou zo graag een duidelijke, donkere streep zien en was er van overtuigd dat het deze ochtend zo zou zijn. Dus ging ik terug aan de slag met een potje, een pipetje en die test. Na 5 eindeloze minuten (het went echt nooit!) keek ik naar de test... en was ie lichter geworden! Lichter dan gisteren! En gisteren was met een plasje van rond 10u. "Het gaat mis" was het enige dat nog door mijn hoofd spookte en die zeurende buikpijn helpt ook niet echt. Mijn borsten doen wel pijn maar dat kan ook gewoon van die utrogestan-bollen zijn. Het is weer een complete mindfuck en ik het gewoon aan mezelf te danken. Had ik nu maar gewoon 2 dagen gewacht om te testen, dan was al die stress niet nodig geweest en was ik deze ochtend dolblij omdat er uberhaupt een 2e streep stond... nu ben ik doodzenuwachtig voor de bloedwaarden.
Heb hier bij de dokter niets van gezegd, alleen maar iets gemompeld van die buikpijn maar dat hoeft op zich niets te betekenen volgens de dokter."Borstspanning" zoals hij het noemde kan wel een teken zijn maar inderdaad ook een bijwerking van die bollen. Dus dat gesprekje heeft niet veel opgeleverd deze ochtend.

Al de hele dag heb ik een kort lontje en das niet zo handig met een dreumes en een eigen willetje. Om mijn gedachten te verzetten ben ik na de middagdut van Rox naar "De wereld van Kina - De Tuin" getrokken en het was geweldig om met haar op stap te zijn en haar verwondering te zien. De middag was dan ook snel gepasseerd en ik was blij dat bij thuiskomst de klok 17u30 aangaf, Dr Decleer had me gezegd dat hij ging bellen rond 19u vanavond. Dus das maar een korte periode meer om te overbruggen. Dacht ik... Het is nu klokslag 19u59 en nog steeds geen telefoontje!
Ik zou de muren opkruipen van de zenuwen... Wat als het niet goed is? Wat als de HCG-waarden te laag zijn? Wat als de dokter me waarschuwt voor een dreigend miskraam? Wat... wat... wat... Ik draai cirkeltjes in mijn hoofd en kom nergens op deze manier. Afwachten dan maar... en nagelbijten (of wat er nog van overschiet ;) )

20u27: Nog steeds geen verlossend telefoontje en bijna geen nagels meer over! om nog maar te zwijgen van de hoeveelheid eten dat ik hier al naar binnen gewerkt puur van de stress!
20u42: Telefoon blijft akelig stil!
20:53: Geen belgerinkel in dit huis
21u08: Ik begin te vrezen dat ie mij gewoon vergeten is...
21u16: Ik ben het zeker... vanavond gaat die verdomde gsm niet meer over!
21u:43: Ik geef het officieel op en kruip in mijn bed. Bel morgenochtend zelf wel naar het centrum, hoop maar dat er niets is gebeurt. Ga proberen slapen en hopen dat Roxanne ook een goede nacht heeft. De stress giert door mijn lijf maar bon...

22u03: TELEFOON! EINDELIJK TELEFOON!
Positief nieuws: Zwanger! Officieel bevestigd  ZWANGER ZWANGER ZWANGER!
HCG van 140 dus geen twijfel mogelijk! Binnen 2 weken echo... Zo spannend!
Zo blij! Zo ontzettend blij! Kan wel dansen in mijn bed van plezier<3
Wou graag de zus nog op de hoogte brengen maar zal toch voor morgen zijn. Zo laat nog bellen is niet echt goed voor haar hart denk ik ;)
ZWANGER!

Ik slaag er niet in om tijd te maken om zaken op papier (of op de pc ;) ) te zetten. Al heb ik steeds weer heel veel deugd van een momentje alles op een rijtje zetten en loslaten. Maar het leven met 2 kleintjes is zo druk en vermoeiend, zelfs in corona-tijden! Als er dan al eens een momentje voor...

Ik schirk even als ik zie dat mijn laaste post dateert van 2 november... Ondanks dat de dagen hier bijzonder eentonig zijn (op het saaie af soms als ik eerlijk ben) schiet er toch heel weining tijd over om stil te staan bij mezelf, om te reflecteren, te voelen wat er allemaal gaande is. Het leven...

Ik ben nu al 3,5 week non-stop aan het "moederen" en dat is iets dat me toch zwaar valt. Ik vind het gewelidg om 2 zo een mooie kindjes te mogen hebben en ze te vertroetelen en lief te hebben. Ik heb er ook zo hard voor geknokt om ze te mogen verwelkomen dus aan liefde alvast geen gebrek! Maar ik...

De kraamweek was ook niet meteen een succes te noemen. En dit eigenlijk voor een heel groot deel te wijten aan de mutti. Heel lastig om dit neer te typen en ik ga niet in detail treden (dat helpt toch niet) maar het is heel heftig geweest tussen ons. Onze relatie is niet zo eenvoudig en dat is de...

Toen Lars dan eindelijk geboren was en ik min of meer opgelapt moest ik ook snel schakelen om de opvang van Roxanne nog te regelen. Lars is geboren om 16u43 en ik vond het heel belangrijk dat Rox haar broetje (en mij) diezelfde avond nog zou ontmoeten. Van de verschillende opvangscenario's die ik...

Een beetje onwennig stond ik wat te draaien in de bevallingskamer. Vreemd om te weten dat je daar de komende uren zal spenderen en uiteindelijk naar buiten zal komen met een bundeltje in je armen, een bundeltje baby. Ik probeerde me zo goed en zo kwaad als het ging te installeren. (Wat zaken in de...

Het zijn hier nog heel heftige dagen geweest... Een relaas van de aanloop naar, de bevalling zelf en de kraamweek. Precies of zaken kunnne gewoon nooit een "normaal" verlopen. Of op z'n minst kabbelend, rustig zonder hoge pieken en dalen. Neen, er moet altijd spektakel rond hangen *zucht* Aanloop...

Het is hier verbazend stil geweest, ik weet het :) Maar hoe stiller het hier was hoe drukker het in "echte" leven! Ik ben gelukkig in zwangerschapsverlof zodat ik alle losse eindjes eindeljk eens aan elkaar kan knopen. En elke dag heb ik wel al iets gedaan. Het een al leuker dan het andere maar...

Ik heb een nogal drastische beslissing genomen aan het begin van het schooljaar maar nog niet de tijd gehad om hier over te schrijven. Tot nu dus :) Rox is vorig jaar in maart gestart (net voor de lockdown) op de school verbonden aan mijn werk. Het leek me heel handig om haar school te laten lopen...

Weekend... de laatste tijd iets waar ik een beetje tegen opkijk als ik eerlijk ben. Twee dagen Roxanne entertainen en vertroetelen met een log zwanger hormonaal lijf... neen niet meteen iets waar ik voor sta te springen. *zucht*  Het wordt gewoon elke week fysiek een pak intenser en er is...