Het lijf is erin geslaagd om voor een keertje toch zijn volledige medewerking te verlenen en pas op woensdag mijn regels te laten starten. Ik was zo ontzettend blij! Dat betekende dat ik op mijn gemakje in Berlijn kon blijven en nog wat quality-time spenderen met ontzettend lieve vriendin E (en haar dotje van een dochter) die in Berlijn woont. Deed zo een deugd om haar nog wat langer te kunnen zien. En het bood me ook de kans om met A. de kerstmarkt af te struinen op de Alexanderplatz en gewoon te genieten genieten genieten :) Heerlijk reisje!

Vrijdag werd ik dan om 9u in het Jan Palfijn verwacht voor mijn eerste bloedafname om te checken hoe het mijn progesteron gesteld was. Toch een beetje zenuwachtig de lift naar het 8e genomen (al duimend dat  Josefien of Ann dienst zouden hebben) met mijn behandelschema in de aanslag. Eenmaal boven zag ik tot mijn plezier dat het Josefien was die mij te woord zou staan. Helemaal in mijn nopjes wandelde ik het burootje binnen en op slag was ik al rusitger. Ik voel me goed bij haar en durf ook "domme" vragen te stellen of kritiek te geven op de gang van zaken. (Toch eens opgeworpen dat ik al heel lang naar informatie vraag maar daar steeds een ontwijkend antwoord op krijg of slechts heel beknopte info... Blijkt dat dit bewust zo gedaan wordt omdat vrouwen die in behandeling zijn nogal in paniek kunnen slaan bij de overload aan info die bij IVF komt kijken en dat de tactiek nu is dat alles maar met mondjesmaat en op de "gepaste" tijdstippen word meegedeeld.  *zucht* )

Josefien haalde een schuimrubberen eitje tevoorschijn en een demo-pen om mij de handeling voor Gonal F-spuitjes te zetten aan te leren. Poepsimpel! Echt helemaal niks aan. Ik heb ongeloofelijk staan dutsen  bij die verdomde pregnyl-spuiten en You-tube-filmkes bekeken om het zeker juist te doen want die uitleg was echt niet goed gegeven. Maar die Gonal-F-pen is echt ontzettend gemakkelijk in gebruik. Naaldje erop, draaien aan het wieletje tot de juiste dosis is bereikt, buiklapje nemen en inploffen dat mini-spuitje...Echt helemaal niks aan!
De eerste 2 dagen zet ik een dosis van 150 mg. De daaropvolgende 4 dagen een dosis van 225 mg. Woensdagavond zet ik dan ook nog een -wat op dit moment een GIGANTISCHE- spuit Certrotide om mijn eisprong tegen te gaan. Dus niet zoals Pregnyl om ze op te wekken, maar deze keer moeten al mijn eitjes lekker blijven zitten... En die spuit moet ik vanaf dag 7 ELKE dag zetten. Dus dat zal resulteren in 2 hormonen-shots per dag. Topidee! Ik bereid mijn omgeving nu al voor ;)  Ocharm!

Op dag 7 ga ik terug voor mijn eerste echo en wordt er al een stand van zaken opgemaakt: Hoeveel eitjes ben ik aan het maken? Slaat de medicatie een beetje aan? Geen allergische reacties? (Die Cetrotide heeft de leuke bijwerking dat er voor een uur of 2 een grote bult op de injectieplaats verschijnt. Gaat die bult niet weg binnen de 7u dan ben je allergisch en moet er een alternatief middel word aangewend) Hoe groot zijn je eitjes al?  Naar alle waarschijnlijkheid moet ik dan nog even verder doen met mjn shotjes hormonen en op dag 9 en 11 nog es terugkomen voor echo's. Dag 13 is meestal de dag van de pick-up. En dan nog es 3 dagen later wordt er een embryootje teruggeplaatst... En dan is het wachten, wachten, wachten! Hoera!

Josefien was zo lief om me ook nog eens alle stadia van een IVF-bevruchting letterlijk te tonen met fotootjes. Alles is nu helemaal helder in mijn hoofd en ik ben haar zo ontzettend dankbaar! Eindelijk alle info die ik maar wou. Het feit dat ik maar 1 eierstok heb is niet echt een probleem omdat ik nog jong ben. Een oogst van om en bij de 10 eicellen is het gemiddelde en dat zou ik ook moeten kunnen halen met mijn lijfje. Van die 10 eicellen worden er meestal 8 bevrucht en dan moeten ze nog goed uitgroeien en sterk genoeg blijken om teruggeplaatst te worden of ingevroren te worden. Nog een heel traject voor dat lijfje en die eicellen van mij... maar we geloven er alvast in!
Hopen maar dat ik goede, sterke eicelletjes heb die mooi willen delen en het erg naar hun zin hebben in mijn baarmoeder zodat ze daar de komende 9 maanden willen blijven wonen :)

Donderdag 1/12/16
Eerste folikkelmeting...

Ik ben sinds vrijdag in de weer met mijn spuitjes (Gonal F en certrotide) en vandaag zou ik daar voor de eerst keer echt resultaat van te horen krijgen. Toch wel een spannend moment! Al de hele week heb ik last van een opgeblazen onderbuik en ik ben me precies ook erg bewust van die lichaamszone. Op een of andere manier is die opeens net ies gevoeliger (wat erg raar is want sinds mijn operatie zit ik met een huidstrook van 15 op 5 cm die compleet gevoelloos is, alleen maar handig om spuitjes in te ploffen) en word ik er vaak aan herinnerd dat ik een onderbuik heb :D
Gisteren zetten ik dan ook mijn eerste shot Certrotide maar die is me helemaal misvallen! Binnen het halfuur was ik misselijk, draaierig en "woozy" in mijn hoofd. Echt vreselijk. Ben even gaan rusten in de opvoederkamer (en daar echt een uur diep geslapen) om mezelf dan naar huis te slepen omdat ik echt niet meer in staat was om te werken. Top! Een namiddagje zetelhangen en slapen later was ik wat opgeknapt. Duimen maar dat het eenmalig voorval was want moet die spuitjes nog een aantal dagen in dat buikvet van mij ploffen... What a joy!

Deze ochtend werd ik om 10u30 bij Dr Decleer verwacht. Ik fietste vrolijk en wat opgelaten naar het Jan Palfijn. Ik was heel erg benieuwd. Het was Josefien die me al heel snel in het kabinet van de dokter riep om de meting te doen en dat zorgt ervoor dat ik dan altijd net dat tikkeltje meer op mijn gemak ben. Woopsa, panty en slip uit, benen in de beugels, cameraatje op zijn plaats en... daar waren ze dan! Mijn mooie folikkels. Alle 11! Ja je leest het goed 11! En allemaal van ongeveer dezelfde grootte, om en bij de 15 mm. Josefien stond versteld van het resultaat, zeker omdat ik maar 1 eierstok heb.Maar die doet het dus uitmuntend! Zo blij!
Das echt goed nieuws, het betekend niet dat er ook effectief 11 eicelletjes aanwezig zijn, er kunnen ook een aantal lege blaasjes tussen zitten, dat is niet te zien op echo. Maar het is wel een mooi resultaat en dat stelt me echt heel erg gerust.

Zaterdag nog eens een meting, zien wat het lijf tegen dan allemaal heeft uitgespookt en maandag zal het dan pick-up zijn...
Iets waar ik toch al zenuwachtig voor ben. Dan weet ik echt hoe het ervoor staat en hoeveel eicelletjes ze hebben kunnen oogsten. Een dag later hoor ik dan hoeveel er bevrucht zijn geraakt. Hopen maar dat het een mooi Sinterklaasgeschenk word :)

Zaterdag 3/12/16
Hopla, vandaag werd ik nog es verwacht op het 8e om de evolutie te bekijken van die eicellen van mij. Het was Ann die me in het kabinet binneliet en iets in het duits eruit floepte om me binnen te laten, superschattig :D Ze herinnerde zich nog dat ik vanuit Berlijn had gebeld vorige week (ze had eerst voorgesteld om op dag 2 van mijn cyclus te komen, de donderdag dus maar omdat het ook op dag 3 mocht kreeg ik haar zegen om in Berlijn te blijven) en polste toen ik me aan het ontkleden was hoe het was geweest in Berlijn en de afgelopen week. Vrolijk keuvelend placeerde ik me op de overbekende stoel en gooide de beentjes in de lucht.
Ann dook opeens met haar hoofd omlaag tussen mijn knieën om haar camera-stok goed te kunnen plaatsen maar van het verschieten was het lock-down in de onderste regionen. Foutje :) Ik had een kleedje aan dat meer dan anders over mijn knieën lag, waardoor het zicht op de vrouwelijkheid haar wat werd ontnomen bleek enkele seconden later. Vandaar haar duikvlucht ;)
Een paar keer diep ademhalen en bewust ontspannen van de de spieren later kon de camera dan toch worden ingebracht. Wat volgde was een zoektocht naar mijn baarmoeder (die heeft atlijd de neiging zich wat te verstoppen voor echo's) en de queeste naar de eitjes. Dit ging gepaard met het nodige gewroetel. Onaangenaam maar niet vervelend of pijnlijk. Uiteindelijk kregen we ze dan toch alle 11 mooi in beeld en ze doen het nog steeds allemaal erg goed die folikkels van mij. Ze groeien gelijkmatig, zijn mooi van vorm...  Het ziet er goed uit, een mooi resultaat. Top!
Terug van de stoel, kleren gefatsoeneerd en aan de buro van Dr Decleer ontving ik dan mijn pregnyl-spuit die ik vanavond om 23u moet ploffen in een lapje buikspek zodat de pick-up maandag kan plaatsvinden. Hoera! Het word allemaal heel erg echt :)
Zo blij!

Ik moest werken met D., de collega/vriend die me al van in het begin goed ondersteunt en bijstaat in dit hele proces en vaak hebben we zo gezellige avonden als de bewoners gaan slapen zijn; een babbeltje, een Duveltje, een hapje,... En zo ook vandaag. Het besef dat ik een jaar niet ga gaan werken kwam even aan als een slag. Ik ga D. echt gewoon missen! En het contact dat ik heb met de leuke collega's en de steun van hen. Het gaat nog vreemd doen om thuis te zitten. En terug te komen als mama, als een andere Alice. En toch ook nog altijd als mezelf. Een heel intens gesprekje met veel liefde en warmte maar toch ook wel met confronterende bedenkingen. Alles word anders...En hopelijk word het dan dan  ook NOG beter mijn leven :)

Zatedag 4/12/16
Toen ik deze koude winterochtend mijn fiets aantrof met een flinterdun laagje ijzel op mijn zadel en aangevrozen lucht op mijn roze bak met bloemen was ik blij dat ik op zo een mooie ochtend met flets winterzonnetje gedwongen werd op te staan en buiten te komen. Ik moest nog maar eens naar het Jan Palfijn, deze keer voor een bloedafname. Om 9u wandelde ik het ziekenhuis binnen en het was Ann die me even als speldekussen gebruikte en nog maar eens en buisje bloed aftapte. DIt om te controleren hoe mijn hormonen staan en of alles wel OK is om te starten met de pick-up. *fingers crossed*
Ik kreeg ook nog een allerlaatste briefing over wat er morgen allemaal gaat gebeuren bij de pick-up en hoe het er allemaal aan toe zal gaan. Belangrijke tip dat ik meekreeg was om zeker goed uit te plassen! NIet aarzelen om naar het toilet te gaan want het is belangrijk dat zowel de baarmoeder als de eierstok goed gepositioneerd zijn. En dat gaat het best met een lege blaas.
Blij met de gigantische stroom aan info die er nu eindelijk aankomt. Na al die keren het te vragen en een njet te krijgen blijft het nu maar komen in grote golven. Superfijn :)
Helemaal klaar voor morgen!

Rond 9u stond de zus aan mijn deur om samen te vertrekken naar Jan Palfijn :) Zo ontzettend blij dat ze er was en dat ik dit echt niet alleen moest doen. Ook al was ze niet kunnen meegaan, ik doe dit traject niet op mijn eentje, heel veel vrienden leven heel erg met me mee, maar het was toch een geruststelling om haar bij mij te hebben op deze belangrijke dag. Het was vandaag een erg confronterende, beslissende dag. Als vandaag bleek dat ik alleen maar lege folikkels produceer dan wou ik dat nieuws niet alleen moeten aanhoren. Gesteund en omringd met warmte en liefde de tocht aangevat richting het 8e.

Eenmaal het IVF-centrum binnengetuimeld kwam Josefien me al tegemoet, had ze niet meteen herkend omdat ze zo een operatiekostuumpje aanhad, en dat maakte me blij. Ik blijf een ontzettend goed gevoel hebben bij Josefien en vind haar heel oprecht en eerlijk in de omgang. Na de papiermolen (medische geschiedenis, belangrijke elementen voor narcose, toestemming voor pick-up en ICSI met donorsperma,.... ) mocht ik mezelf in zo een charmant operatie-hemdje hijsen. Ik kreeg een infuusje aangelegd met wat suikerwater, kreeg ook nog een middel tegen misselijkheid na de narcose (ben daar teer aan)  en later ook een dafalghan, een halfuurtje voor de punctie zou plaatsvinden. Ik had voor een 1-persoonskamer gekozen, ondanks de opleg van 40 euro, omdat ik dit echt in alle rust wou kunnen doormaken. Normaal til ik niet zo zwaar aan een 2-persoonskamer maar vandaag had ik nood aan de veiligheid van een eigen kamertje. Gezellig keuvelend met de zus tikte de tijd voorbij. Rond 11u kwam de verpleegster me dan halen om naar de pick-up-ruimte te gaan. SPANNEND!

Ik was vrolijk, enthousiast en erg gelukkig dat het dan eindelijk zover was, anderzijds was ik ook wel bang voor het verdict te horen. Maar ik ben in een heel ontspannen sfeer en met een vrolijk gekakel de zaal binnengereden, wat ontzettend goed was om de zenuwen de baas te kunnen blijven en vooral mijn vrolijkheid te kunnen laten zegevieren. Ik mocht me placeren op de tafel met beugels en met mijn poep in een soort van kuiltje gaan liggen. Beetje onaangenaam maar bon. Gelukkig mocht ik mijn benen nog even dichthouden en op de plank zetten. Althans dat was de bedoeling :) Deze plank koos in eerste instantie het hazepad (niet mijn schuld) bij het uitschuiven waardoor ik me opeens toch met 1 been in de beugels en het andere gekruist op erbovenop op die tafel lag terwijl 2 verpleegsters bezig waren die plank terug op zijn plek te krijgen. Er zijn elegantere manieren om jezelf te positioneren op zo een tafel maar zoals ik heb ontdekt is dat geen gave van mij :D Eenmaal de plank op zijn plaats was het aangenaam om daar wat te liggen en te wachten op wat er allemaal nog ging gebeuren. De zus (in een blauw operatiekwartier-pakje inclusief mondmasker) zat naast mijn hoofd, schuin achter mij. Van mij mocht ze ook een full frontal-plaatsje kiezen maar ze prefereerde toch om te blijven waar ze was :) 
De anetshestist kwam ook nog binnenwaaien gaf me nog de laatste uitleg rond de narcose. Het werd daar onderhand een gezellige boel: 2 verpleegster, de laborante, de zus, de anesthesist en dan moest ook Dr Decleer er nog bijkomen.  Maar omdat de sfeer zo ontspannen was stelde dit alles me heel erg op mijn gemak. Ik zag Dr Decleer nog binnenkomen, een klopje op mijn bovenbeen en de vraag of ik "in form" was is het laatste dat ik me goed herinner. In een waas zag ik nog dat de anesthesist een vloeistof in mijn arm deed...

Een dik kwartier later werd ik wakker en had ik het gevoel al goed bij te zijn. Geen idee of dat ook echt het geval was want toen ik terug op de kamer was bleek het al 12u te zijn. Ik heb dus ergens een "zwart gat" van een dikke 20 minuten maar bon. Eenmaal goed en wel wakker kreeg ik te horen dat er 6 eicelletjes waren gevonden.  Een mooi aantal, zeker omdat ik maar 1 eierstok heb waar ze kunnen oogsten. De zus vertelde dat ze met de laborante heeft mogen meekijken. Moet wel leuk zijn geweest, ook wel wat vreemd waarshijnlijk :) Ik was hier heel blij mee, met dit resultaat.  Het is nu enkel nog te hopen dat ze goed bevrucht worden,mooi delen en sterk genoeg zijn om ingevroren te kunnen worden. Ik weet morgen hoeveel er bevrucht zijn geraakt. Opnieuw een spannend dag!
Ik voelde een zeurend pijntje in mijn onderbuik, ik was me op eens heel erg bewust dat ik een eierstok had :)  Maar de pijn is niet alarmerend en zeker normaal. Ik spendeerde nog wat tijd in mijn operatiehemdje, manouvreerde de kamer rond met mijn baxter om op het toilet te raken, (niet eenvoudig om dat enigzins elegant te doen met een schort dat achteraan helemaal open is!), dronk wat water; taterde wat met de zus,...  En voelde me vooral NIET misselijk! Heerlijk :)
De verpleegster kwam nog eens de hele uitleg doen met fotootjes en toestanden over het vedere verloop van de behandeling. Alles word zo helder en duidelijk uitgelegd... das echt heel erg fijn! Ik voel me hier geen numer 3214 die ze helpen maar echt Alice. En de verpleegsters zijn ook echt oprecht begaan met mijn welzijn en proberen alles zo aangenaam mogelijk te maken. Heel fijn om te voelen dat ze oprecht begaan zijn. Ik kreeg ook nog het medicatieschemaatje mee (nog meer pillen!Woohoo!) en mocht me aankleden en naar huis vertrekken.

Op dit moment ziet mijn medicatieschema er als volgt uit:

• Vanaf vandaag Utrogestan 3x/dag (zoals altijd al) tot 20 december
  Gekende werking, is om mij baarmoederslijmvlies mooi dik te houden zodat het embryootje zich daar goed voelt.
• D.iazepam 2x/dag 0.5 pilletje
  spierontspanner - Dit omdat mijn baarmoeder overprikkelt en wat overstuur kan zijn door wat er allemaal mee is uitgespookt de voorbije dagen. Het is belangrijk om deze rustig te houden zodat het embryootje goed kan innestelen
• Asaflow (asperine) 1/dag vanaf de dag van terugplaatsing (donderdag)
  Asperine heeft een bloedverdunnende werking wat er voor kan zorgen dat het embryootje eventueel beter kan innestelen. Het heeft zijn nut al meermaals bewezen in het verleden en het kan net dat duwtje extra geven om tot een zwangerschap te komen.

Op dit moment is er geen sprake van extra pregnyl-shots dus met wat geluk ben ik even af van die spuitjes zetten.

Intense dag met veel gevoelens en gedachten. Het blijft wel een beetje een gek gevoel, weten dat mijn eitjes nu ergens in een labo liggen te delen... Ik stuur ze alvast heel veel liefde toe!

Ik slaag er niet in om tijd te maken om zaken op papier (of op de pc ;) ) te zetten. Al heb ik steeds weer heel veel deugd van een momentje alles op een rijtje zetten en loslaten. Maar het leven met 2 kleintjes is zo druk en vermoeiend, zelfs in corona-tijden! Als er dan al eens een momentje voor...

Ik schirk even als ik zie dat mijn laaste post dateert van 2 november... Ondanks dat de dagen hier bijzonder eentonig zijn (op het saaie af soms als ik eerlijk ben) schiet er toch heel weining tijd over om stil te staan bij mezelf, om te reflecteren, te voelen wat er allemaal gaande is. Het leven...

Ik ben nu al 3,5 week non-stop aan het "moederen" en dat is iets dat me toch zwaar valt. Ik vind het gewelidg om 2 zo een mooie kindjes te mogen hebben en ze te vertroetelen en lief te hebben. Ik heb er ook zo hard voor geknokt om ze te mogen verwelkomen dus aan liefde alvast geen gebrek! Maar ik...

De kraamweek was ook niet meteen een succes te noemen. En dit eigenlijk voor een heel groot deel te wijten aan de mutti. Heel lastig om dit neer te typen en ik ga niet in detail treden (dat helpt toch niet) maar het is heel heftig geweest tussen ons. Onze relatie is niet zo eenvoudig en dat is de...

Toen Lars dan eindelijk geboren was en ik min of meer opgelapt moest ik ook snel schakelen om de opvang van Roxanne nog te regelen. Lars is geboren om 16u43 en ik vond het heel belangrijk dat Rox haar broetje (en mij) diezelfde avond nog zou ontmoeten. Van de verschillende opvangscenario's die ik...

Een beetje onwennig stond ik wat te draaien in de bevallingskamer. Vreemd om te weten dat je daar de komende uren zal spenderen en uiteindelijk naar buiten zal komen met een bundeltje in je armen, een bundeltje baby. Ik probeerde me zo goed en zo kwaad als het ging te installeren. (Wat zaken in de...

Het zijn hier nog heel heftige dagen geweest... Een relaas van de aanloop naar, de bevalling zelf en de kraamweek. Precies of zaken kunnne gewoon nooit een "normaal" verlopen. Of op z'n minst kabbelend, rustig zonder hoge pieken en dalen. Neen, er moet altijd spektakel rond hangen *zucht* Aanloop...

Het is hier verbazend stil geweest, ik weet het :) Maar hoe stiller het hier was hoe drukker het in "echte" leven! Ik ben gelukkig in zwangerschapsverlof zodat ik alle losse eindjes eindeljk eens aan elkaar kan knopen. En elke dag heb ik wel al iets gedaan. Het een al leuker dan het andere maar...

Ik heb een nogal drastische beslissing genomen aan het begin van het schooljaar maar nog niet de tijd gehad om hier over te schrijven. Tot nu dus :) Rox is vorig jaar in maart gestart (net voor de lockdown) op de school verbonden aan mijn werk. Het leek me heel handig om haar school te laten lopen...

Weekend... de laatste tijd iets waar ik een beetje tegen opkijk als ik eerlijk ben. Twee dagen Roxanne entertainen en vertroetelen met een log zwanger hormonaal lijf... neen niet meteen iets waar ik voor sta te springen. *zucht*  Het wordt gewoon elke week fysiek een pak intenser en er is...