Op het forum waar ik lid van ben gaan er heel wat stemmen op die nogal negatief staan tegenover de aanpak van Dr Decleer...
Het zette me toch even aan het denken. En ik heb het nodig om even alles op een rijtje te zetten en te overschouwen.

Velen onder hen hebben een vruchteloos parcours afgelegd bij Dr Decleer. Dit omdat er een lichamelijk probleem aan de basis lag van hun "niet zwanger raken" en Dr Decleer pas na een aantal pogingen onderzoeken uitvoert. Dus die problemen (verstopte eileider, endomitriose,...) pas laat aan het licht komen. En die vrouwen dus veel tijd hebben verloren om nog maar te zwijgen van de emotionele achtbaan waarin ze maanden heben rondgereden!
Een ander aspect is dat hij voor iedereen bij de start van de procedure C.lomid voorschrijft. Ook daar zijn er veel vragen rond. Zoals ik al heb verteld is C.lomid een geneesmiddel dat wordt voorgeschreven om eicellen beter en gecontroleerder te laten rijpen. Het nadeel hiervan is dat er een verhoogde kans op een meerling is.
Het feit dat iedereen "zomaar" mag beginnen aan het traject en geen psychologische begeleiding krijgt of vooraf enkele gesprekken is ook voer voor discussie. Want wat als het toch niet loopt zoals gehoopt? Ben je hier wel voldoende voor gewapend zonder zo een gesprekken? Weet je wel goed waar je aan begint? En welke impact zo een procedures hebben op je leven en je emoties?

Deze kwesties werden losweg geponeerd en ik was toch even van slag hierdoor. Ik kan me verplaatsen in deze situaties en het moet inderdaad een harde klap zijn als er een lichamelijke oorzaak aan de basis ligt van je problemen en die pas heel laat worden onderzocht. Maar aan de andere kant is het ook de werkwijze die strookt met de filosofie van Dr Decleer.
(Wij zijn gewone vrouwen met een kinderwens en het enige wat we missen om die te bewerkstelligen is een partner en zijn zaadcellen. Een vrouw die een relatie heeft en aan kinderen wil beginnen gaat ook niet eerst door een hele mallemolen van onderzoeken en testen. DIe komt ook pas aankloppen bij de gynaecoloog als het niet lijkt te lukken. Dus hij wil eerst een paar pogingen ondernemen en als dat niet blijkt te lukken dan pas onderzoeken doen)

Ik persoonlijk schipper daar ergens tussen.... Ik ben al een jaar intensief bezig met onderzoeken en testen rond mijn vruchtbaarheid. Het is al een intens en bij momenten heel pijnlijk en ontstellend parcours geweest maar ik weet wel WAT er aan de hand is met het lijfje en wat er aan kan gedaan worden en op dit moment is dat weinig behalve zwanger worden om zo mijn kinderwens zeker veilig te stellen. Dus ik hoef ook niet NOG eens onderworpen te worden aan hele resem tests en onderzoekjes en interne echo's.
Maar ik wil wel al mijn kansen zo goed mogelijk benutten en alles in het werk stellen om de realisatie van mijn kinderwens zo vlot als enigzins mogelijk is te laten verlopen. Dr Decleer wenst nu nog niet in te gaan op mijn vraag om mijn eileider te laten controleren of niet verstopt is, ik wil die zekerheid heel graag hebben en liefst zo snel mogelijk. Dus ga ik gewoon langs bij mijn eigen gynaecoloog met deze vraag en laat ik het onderzoek bij hem uitvoeren. 
Uiteindelijk heb ik hetzelfde resultaat en dezelfde zekerheid alleen is het met een omwegje :)

Ik zou het ook heel erg vreemd vinden moest ik aan de start van dit hele proces staan en bij Dr Decleer een eerste consult hebben en een halfuurtje later buitenwandelen met een voorschrift voor C.lomid en een behandelschema zonder dat hij ook maar 1 blik heeft geworpen op mijn lijveke.
Maar de kaarten liggen anders bij mij. Ik heb al een hele batterij aan gynaecologen (Dr Decraene, Dr Bronselaer, Dr Stoop en Dr Dewulf)  gezien en heel wat informatie verzameld. Mijn dossier omvat verschillende interne echo's, opinies, bloedresultaten,... Dus ik weet heel goed waar ik aan toe ben. En ik ben ook voorbereid op heel negatieve ervaringen. Ik heb me laten omringen door vrienden, de zus, verschillende gynaecologen, mijn huisarts en blijf ook nog steeds op  gesprek bij Petra, mijn psychologe.

Ik denk dat het ieders eigen verantwoordelijkheid is om een parcours uit te stippen die voor haar het best is en ik vind dat je nog altijd een vrije vrouw bent die kan gaan en staan waar je wilt. Het is niet verboden om een second opion te vragen indien je vragen of twijfels hebt. Blindelings vertrouwen stellen in je arts is volgens mij niet echt een goed plan. Met een kritische blik en gedreven ingesteldheid kom je nog altijd het verst heb ik ondervonden.

Dus... ik ga C.lomid innemen op de 5e dag van mijn cyclus. Dit omdat er een vermoeden is van polycistische eierstok (maar niet is bevestigd), het geen hormonen zijn,en het mijn kansen verhoogt om een sterke eicel te produceren. Het is niet schadelijk voor mijn fibromen of mijn lichaam tout court. En ik maak een afspraak bij mijn eigen gynaecoloog voor mijn onderzoekje naar een verstopte eileider. Want indien deze effectief verstopt is (en niet kan worden uitgeblazen) dan heeft inseminatie geen enkel nut en moet er worden overgegaan tot IVF.

Duimen maar dat er een vlotte doorgang is van mijn eileider zodat de zaadcelletjes vlot hun weg vinden naar dat prachtige eicelletje van me :)

Ik keek heel erg uit naar de eerste dag van mijn regels omdat het meteen ook het officiële startschot zou betekenen van mijn grote avontuur. Alleen... het lijf dacht daar anders over en besloot om mijn geduld op de proef te stellen. Voor maar liefst 3 volle dagen !
Ik had uitgerekend dat mijn regels zouden starten op 21 maart (omdat ik een  heel regelmatige cyclus heb van op de kop 28 dagen) maar 21, 22 en 23 maart bleef dat verdacht rustig in de lagere regionen. Om stilletjesaan gek van  te worden :D

UIteraad, de ochtend (24 maart), dat ik op consultatie mocht bij mijn  eigen  gynaecoloog waren de dappere soldaatjes daar en werd ik wat heen  en weer geslingerd tussen "Jaaaaaaa! EINDELIJK! Ik kan bellen naar Jan Palfiljn voor een afspraak voor de eerste folilkelmeting" en 'Oh neen, vandaag? Serieus, nu? Terwijl ik op controle moet? Bweikes!!!"
Bleek dat mijn lichaam helemaal op schema zit en ik me gewoon grandioos misteld heb (nooit echt een wiskundig talent gehad) en ik me dus een genant inwendig onderzoek had kunnen besparen indien ik net iets beter had geteld. *zucht*

Mijn gynaecoloog wist me te vertellen dat het onderzoek voor een verstopte eileider best vlak na de regels plaatsvond en ik dus op de gepaste moment was langsgekomen. Eén telefoontje later stond ik op de dienst fertiliteit om een afspraak vast te leggen voor dat onderzoek.Opeens verloopt alles heel erg vlot en is het alsof iedereen uit de startblokken is geschoten om mijn van dienst te zijn :) Geen ellelange wachttijden, geen vervelende uitspraken, geen bedenkelijke blikken, geen "ja maar...", geen "je hoeft je nergens zorgen om te maken, al die onderzoeken zijn voor niets nodig"...  Alleen maar positieve vibes en ongeloofelijk snelle afspraken. Heerlijk!

Na een jaar in woelige wateren en stormachtige momenten lijkt mijn bootje nu de juiste koers gevonden te hebben en vaart het recht op zijn doel af. Een fantastisch gevoel!

Concreet zag/ziet mijn agenda er nu als volgt uit:
- Donderdag 24 maart: Controle gynaecoloog
- Woensdag 30,maart : onderzoek eileider + uitslag
- Zaterdag 2 april: Folikkelmeting
- Woensdag 6 april vermoederlijk eerste inseminnatie

Ik kan niet stoppen met glimlachen en vanbinnen maakt mijn hart vreugdesprongetjes en tintel ik van plezier. Ik vind het zo ongeloofelijk, beetje surrealistisch haast maar meer dan fantastisch! Af en toe overvalt me ook wel een heel groot gevoel van "aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah! Dit is allemaal te spannend! Ben ik hier wel klaar voor????" maar die gedachte laat ik dan ook gewoon bestaan en door rond mij te kijken en te zien dat er nog heel wat bootjes ronddobberen en dicht bij mij blijven en mee zoeken naar de juiste koers kom ik opnieuw tot rust.

Door me heel goed te laten omringen door mijn lieve vrienden en de zus, door verschillende gynaecologen, door Petra en door mijn huisarts voel ik me heel erg veilig en gesteund. En ik kan ook steeds op hen terugvallen als mijn kompas het laat afweten  Zij zullen me wel naar een veilige haven loodsen als het nodig zou zijn. Een heel warm gevoel :)

 

Dit stukje zal over een aantal dagen geschreven worden...
Er staat/stond dan ook veel te gebeuren (eileider-test, aanloop naar insemintatie, follikelmetingen,...)  en ik speel graag kort op bal.

EILEIDERTEST
Ik werd woensdag 30 maart verwacht in het ziekenhuis om half 10 voor toch wel een bijzonder belangrijk onderzoek voor mij: Het testen van mijn eileider om te weten of deze al dan niet verstopt was. Ik was toch best zenuwachtig die ochtend en kreeg geen hap door mijn keel.
Er hing ook zoveel af van de uitslag!
Als hij verstopt was betekende dat meteen IVF, dan heeft inseminatie geen enkele zin en moet ik een totaal andere (nog intensievere) weg gaan bewandelen. Met hormonen,echo's, pick-up's, terugplaatsingen,... En dat was meteen ook mijn eindstation. Lukte het niet via IVF dan moest ik mijn kinderwens opbergen.
Ik was ook best bang voor de uitslag, ik was er niet helemaal gerust op aangezien mijn lijf niet altijd zijn medewerking heeft verleend in het verleden. En ik me dus schrap wou zetten voor het horen van slecht nieuws maar ook niet wou verzwelgen daarin en een moedige  poging deed om positief te denken :)

In een blauw kamertje/hokje mocht ik me ontdoen van onderkledij en mezelf postioneren op het ziekenhuisbed en wachten op de dokter. De minuten gingen tergend traag voorbij en ik probeerde mezelf vooral tot kalmte aan te manen. Maar mijn hartje ging als een razende tekeer. En mijn gedachten tolden rond als een wervelwind.
De dokteres was een vriendelijke dame die me met bed en al de gang doorzwierde om naar de onderzoeksruimte te gaan.
Eenmaal mezelf gemanouvreerd in de die vervelende beugels  werd er een korte anamnese gemaakt van mijn lichamelijke toestand.(1 eierstok minder, fibromen in baarmoeder, grote kinderwens, angst voor verstope eileider gezien verhoogd risico door operatie) en werd de zoveelste interne echo genomen.
Na de echo verdwenen de dokteres en de verpleegster even uit beeld en hoorde ik hen met allerlei materialen rommelen. En ik, ik  kon enkel denken aan het beeld dat ze te zien zouden krijgen eenmaal ze zich omdraaiden:  Full frontal en in high definition zicht op mijn vrouwelijkheid, TOP! 

Eenmaal de 2 hoofdjes terug boven mijn knieën verschenen kreeg ik uitleg rond wat er zou gebeuren. Eerst een eendebek, dan een buisje, dan het echotoestel en dan de vloeistof waardoor ik krampen zou kunnen waarnemen en op de monitor zouden we dan heel mooi de weg kunnen volgen die de vloeistof aflegde. In ideale omstandigheden dus via mijn linkereileider :)
En zo geschiedde...
Eenmaal alles op zijn plaats was geraakt en de test echt van start kon gaan was ik helemaal op van de zenuwen. Ik hield met argusogen dat monitorscherm in de gaten (waarop niet veel meer te zien was dan een zwart/wit/grijze vlek maar allé bon) en wachtte ongeduldig op enige verandering.  Het eerst shotje vloeistof liet een felle menstruatie-kramp door mijn onderbuik trekken. Maar gaf niet echt resultaat op het scherm. Ik vreesde al het ergste. De dokteres was wat aan het rondwroeten met het echo-toestel en ik kreeg nog een extra dosis van de vloeistof toegediend. Een lange, zeer venijnige kramp was hiervan het resultaat maar...
ik zag ook op het schermpje een heel fijn wit wormpje kruipen en dat bleek dan mijn eileider te zijn en dat wormpje was de vloeistof die zich daar vrolijk een weg door aan het banen was.
Dus.... ie is helemaal NIET VERSTOPT :)
Ik kon huilen van blijdschap! Eindelijk goed nieuws. Superfijn!
Nu is het aftellen naar zaterdag voor de eerste folikkelmeting...

EERSTE FOLLIKELMETING
Zaterdag 2 april zat ik dan terug ongeduldig en opgelaten in de wachtkamer van dokter Decleer. Amper 3 weken geleden was ik hier voor de eerste keer...
Dokter Decleer vroeg me, eenmaal ik weer es met bote billekes voor hem stond, om mijn benen in de beugels "te zwieren" want voor zo een jonge en dyanmische vrouw zal dat wel geen probleem vormen. Ik was daar niet zo zeker van (want ze stonden precies heel hoog en ik heb toch niet zo lange beentjes) maar in al mijn enthousiasme om te weten hoe het ervoor stond ging dit heel vlot. Enkele tellen later kreeg ik de live beelden van mijn baarmoeder te zien en zag ik ook een aantal heel mooie folilkels oplichten :)  Vreemd idee dat misschien één van die cirkeltjes binnenkort een echt mensje kan worden...  En binnenkort mag hier heel letterlijk worden opgevat want maandag (4 april) nog even op controle en dan woensdag (6 april)  heel waarschijnlijk inseminiatie...

Het is allemaal even heel erg dubbel in mijn hoofd. Ik ben ongeloofelijk blij dat alles zo vlot loopt en ik goed weet hoe mijn lichaam er aan toe is en wat de problemen kunnen zijn. En dat het echt is wat ik wil doen. Maar anderzijds jaagt het me ook heel veel angst aan om dit allemaal "alleen" te doen. Om dit aan te gaan zonder liefdespartner. Het is iets waar ik soms wel heel droevig over ben. Dat loslaten van dat ideaalbeeld... het word nog een zeer harde noot om te kraken.
Maar het voelt wel allemaal goed en juist aan en ik kan haast niet wachten om een positieve zwangerschapstest in handen te hebben. Maar op momenten als vandaag overvalt de angst me ook wel eens en komen er traantjes.Omdat het allemaal zo heel echt en binnen handbereik komt. Maar ik ben nog altijd helemaal overtuigd en intens gelukkig met mijn beslissing.
Het is wel normaal denk ik om af en toe eens bedolven te worden onder angst. Door de angst ook te proberen te verwoorden en te laten bestaan maak ik ze niet groter. Ik huil even heel intens en ben dan ook echt uitgeput maar het is er dan ook uit. En ik kan dan weer gewoon mijn vrolijke zelf zijn :)

TWEEDE FOLILKELMETING
Deze ochtend (maandag 4 april) palmde ik terug een stoeltje in de wachtkamer van Dr Decleer in. Ik moest weer eens met de billen (om van de rest nog maar te zwijgen ;) ) bloot voor een interne echo.  Ik reageer goed op de c.lomid en mijn eicelletjes zijn mooi gegroeid. Er zijn er op dit moment drie (20 mm, 17 mm en 13 mm) dus meer dan voldoende! Woensdag is het I-day! (Insemination-day)
Het is officieel nu :)

Maar... voor we woensdag zijn moet ik nog een aantal zaken doen aangaande het lijf en meer bepaald gestitueerd in de lagere vrouwelijke regionen. Vanaf vanavond moet ik v.aginale tabletjes opsteken (utrogestan) die de innesteling van een eventueel bevrucht eicelletje zouden bevorden en mijn baarmoederslijmvlies dikker moeten maken. Voor deze handeling moet ik me 3 keer per dag op gezette tijdstippen (8u, 14u en 20u) terugtrekken in het toilet. Daarnaast moet ik ook nog spuitjes, ja je leest het goed, SPUITJES, zetten met als actief ingredient "Pregnyl". Dit middel wekt mijn eisprong op, 36u na de inspuiting, waardoor er heel precies kan geinsemineerd worden.  Bovendien maakt het mijn baarmoeder vriendelijker voor mijn -hopelijk bevrucht - eicelltje zodat het zich beter kan innestelen.
Ik moet mezelf 3 keer zo een spuitje toedienen dus dat word nog even puffen en zweten want zo een grote fan van naalden zijn we nu ook weer niet...

Nadelen zijn wel dat de pregnyl een verhoogde kans op meerlingen heeft. Licht verhoogd maar toch verhoogd.  En dat het een lichaamseigenhormoon is dat de HCG-waarde in je urine verhoogt zonder dat er daarom een zwangerschap hoeft te zijn. En dit kan tot een vals positief resultaat leiden bij een @-home-zwangerschapstest (Pregnyl is pa na 10 dagen uit je lichaam) omdat de HCG-waarde daarin wordt afgelezen...
De utrogestan heeft als fijne bijwerking dat er een wat vreemd goedje in mijn onderbroek te bespeuren valt (every womans dream!) en mijn regels even kunnen worden "tegengehouden" dus het uitblijven van de regels niet meteen een indicatie is van een effectieve zwangerschap.

Samengevat zorgt het ervoor dat er optimale omstandigheden worden gecreeêrd in dat lijf van mij om een bevrucht eicellejte te laten innestelen maar dat het ook kan zorgen voor valse hoop... En er dus tekeken van een zwangerschap kunnen waargenomen worden (geen regels, postiiveve test) maar deze niet echt zijn. Enkel met een bloedtest kan er effectief uitsluitsel worden gegeven. Mijn geduld zal nog heel veel op de proef worden gesteld. *slik*

Ik slaag er niet in om tijd te maken om zaken op papier (of op de pc ;) ) te zetten. Al heb ik steeds weer heel veel deugd van een momentje alles op een rijtje zetten en loslaten. Maar het leven met 2 kleintjes is zo druk en vermoeiend, zelfs in corona-tijden! Als er dan al eens een momentje voor...

Ik schirk even als ik zie dat mijn laaste post dateert van 2 november... Ondanks dat de dagen hier bijzonder eentonig zijn (op het saaie af soms als ik eerlijk ben) schiet er toch heel weining tijd over om stil te staan bij mezelf, om te reflecteren, te voelen wat er allemaal gaande is. Het leven...

Ik ben nu al 3,5 week non-stop aan het "moederen" en dat is iets dat me toch zwaar valt. Ik vind het gewelidg om 2 zo een mooie kindjes te mogen hebben en ze te vertroetelen en lief te hebben. Ik heb er ook zo hard voor geknokt om ze te mogen verwelkomen dus aan liefde alvast geen gebrek! Maar ik...

De kraamweek was ook niet meteen een succes te noemen. En dit eigenlijk voor een heel groot deel te wijten aan de mutti. Heel lastig om dit neer te typen en ik ga niet in detail treden (dat helpt toch niet) maar het is heel heftig geweest tussen ons. Onze relatie is niet zo eenvoudig en dat is de...

Toen Lars dan eindelijk geboren was en ik min of meer opgelapt moest ik ook snel schakelen om de opvang van Roxanne nog te regelen. Lars is geboren om 16u43 en ik vond het heel belangrijk dat Rox haar broetje (en mij) diezelfde avond nog zou ontmoeten. Van de verschillende opvangscenario's die ik...

Een beetje onwennig stond ik wat te draaien in de bevallingskamer. Vreemd om te weten dat je daar de komende uren zal spenderen en uiteindelijk naar buiten zal komen met een bundeltje in je armen, een bundeltje baby. Ik probeerde me zo goed en zo kwaad als het ging te installeren. (Wat zaken in de...

Het zijn hier nog heel heftige dagen geweest... Een relaas van de aanloop naar, de bevalling zelf en de kraamweek. Precies of zaken kunnne gewoon nooit een "normaal" verlopen. Of op z'n minst kabbelend, rustig zonder hoge pieken en dalen. Neen, er moet altijd spektakel rond hangen *zucht* Aanloop...

Het is hier verbazend stil geweest, ik weet het :) Maar hoe stiller het hier was hoe drukker het in "echte" leven! Ik ben gelukkig in zwangerschapsverlof zodat ik alle losse eindjes eindeljk eens aan elkaar kan knopen. En elke dag heb ik wel al iets gedaan. Het een al leuker dan het andere maar...

Ik heb een nogal drastische beslissing genomen aan het begin van het schooljaar maar nog niet de tijd gehad om hier over te schrijven. Tot nu dus :) Rox is vorig jaar in maart gestart (net voor de lockdown) op de school verbonden aan mijn werk. Het leek me heel handig om haar school te laten lopen...

Weekend... de laatste tijd iets waar ik een beetje tegen opkijk als ik eerlijk ben. Twee dagen Roxanne entertainen en vertroetelen met een log zwanger hormonaal lijf... neen niet meteen iets waar ik voor sta te springen. *zucht*  Het wordt gewoon elke week fysiek een pak intenser en er is...