Omdat ik af en toe een onbedwingbare nieuwsgierigheid heb én de gyneacoloog al een vermoeden had uitgesproken maar nog niet 100% zeker was of het een jongen of meisje wordt besloot ik om een zogenaamde pretecho te laten doen. Ik werd gisteren verwacht in Echodoc te Gent om 18u om alles een goed te bestuderen en uitsluitsel te geven over het "geslacht" van Braambesje. Joepie!

Het was een onderneming met nogal wat obstakels.... Onderweg naar het station is mijn ketting 2x van mijn fiets gevallen, bleek ik aan het oude adres te staan en kon ik de mensen van Echodoc niet bereiken. Een kleine hartverzakking later de Ipad uit de tas getoverd en even gegoogled, ze blijken nu 2 straten verderop te zitten. Gelukkig!
Ik werd ontvangen door een erg joviale goedlachse man en in een kamertje gebracht met een groot TV-scherm en een tandartsstoel. (Geen stoel met beugels deze keer :p ) Nadat ik mijn opbollende buikje had ontbloot, een oncomfortabel groot stuk papier in de rand van mijn slip was gepropt en er smurrie op mijn buik was gedaan kon de zoektocht beginnen! Of beter de mini-marteling! Mijn god zeg, hoeveel druk dat die man ook uitoefende en in welke positie hij dat toestel ook draaide: Braambesje gaf niks prijs! Integendeel, Braambesje lag heel gezellig te slapen met het hoofje tegen de placenta aan (die overigens achteraan ligt dus veel baby-contact later in de zwangerschap, juij!) Ook herhaaldelijk hoesten, een beetje onaangenaam getrommel op mijn buik en nog meer druk op dat echotoestel brachten geen soelaas.
Het advies: Ga een kwartiertje wandelen en drink een blik ECHTE cola!

Hop, min of meer afgekuisd en helemaal aangekleed stond ik na 10 minuutjes terug op straat met als doel: Een blik suikerrijke cola scoren en even van de zon genieten :) Na een kwartierje positioneerde ik me opnieuw in de stoel en begon  het ritueel opnieuw! Opnieuw was er niks te zien hoe hard de man ook zijn best deed. En ie deed zijn best! Het litteken trok fameus tegen en deed zelfs pijn als daar veel druk werd uitgeoefend. Het begon heel onaangenaam te worden toe ie stopte, de kamer uitging en met een ander echotoestel de kamer terug binnenkwam. "Het groot kanon" zoals hij het zelf noemde :) Maar Braambesje was niet onder de indruk en liet niks zien. Terug overschakelen naar het gewone toestel dan maar.  Nog enige hoestpartijen, tromgeroffel op de buik en venijnige pijnen later kwamen dan toch de verlossende woorden:  Het is een....!
(Kan het hierr nog niet vermelden want een aantal belangrijke mensen is nog niet op de hoogte daarmede)
HIj toonde mij enthousiast de echo waarop het heel goed te zien was (ahum, ik zie er nog altijd niet veel van) en was zichtbaar blij dat het eindelijk gelukt was.  En ik? Ik ben heel erg in mijn nopjes :)
Nu kan het echte concrete dromen beginnen en het shoppen uiteraard!!!!
Leuk leuk leuk!
Maar die pretecho... dat was me toch geen pretje!
Phoe!

Dag op dag had ik vandaag mijn eerste inseminatie.  Het is leuk maar ook wat bevreemdend om mijn eigen woorden, die ik exact een jaar terug neertypte te herlezen! Er is veel gebeurt het afgelopen jaar, soms leuke dingen, soms pijnlijke zaken, soms ronduit verwoestende momenten....Er waren dagen dat ik het niet meer zag zitten, dat ik de handdoek of beter gezegd de babywens in de ring wou gooien en het gewoon wou opgeven. Er waren echt dagen dat het gewoon teveel voor me was en dat de opofferingen en de energie niet opweegde tegen het resultaat. Het voelde af en toe aan alsof het nooit zou  lukken, alsof al de moeite voor niks is, alsof ik nu al te laat was. Maar wat ben ik blij dat ik heb doorgezet! En dat ik de tijd en ruimte heb genomen om te snotteren, om te klagen en te zagen bij vrienden, om verslagen en klein te zijn, om kwaad te zijn als het weer niet gelukt was... Wat ben ik blij dat ik alles heb toeglaten en dat ik er steeds opnieuw voor gegaan ben. 

Elke maand, neen eigenlijk bijna elke dag, maakte ik opnieuw de keuze om door te gaan. Met ieder pilletje, ieder spuitje, ieder tabletje bevestigde ik nogmaals mijn keuze. Telkens opnieuw koos ik voor dat wonder, voor mijn kindje in wording.En nam ik er alle bijwerkingen, dokterafspraken, onderzoeken,... bij. Met de moed der wanhoop soms maar dat de "mogelijkheid" dat het deze ronde wel eens zou kunnen lukken bestond hield me aan de gang. Maar het is heftig geweest en heel intens. En voor mijn omgeving ook niet altijd gemakkelijk. Het is moeilijk te vatten hoeveel het vraagt zo een behandeling en hoe groot en overheersend het hele traject word in je leven. Omdatje er letterlijk dag in dag uit mee bezig bent kan je het ook nooit eens echt lossen. Koppels die gewoon zwanger proberen te worden hebben maar een paar dagen per maand die focus nodig. Maar ik moest dagelijks, soms tot 3x toe, heel bewust bezig zijn met "zwanger worden/blijven"... Zo uitputtend! 

En nu, nu zit ik hier gelukzalig te wezen met een kleintje in de buik. En het is een torenhoog cliche; maar het is het allemaal meer dan waard geweest! Ik ben zo ontzettend blij dat het gelukt is, er zijn nog momenten dat ik het niet goed kan vatten. En dat ik het niet echt geloof ook. Maar dan kijk ik even naar de echo's of naar de spulletjes en kleertjes die ik al gekocht hebt en dan besef ik dat het echt echt echt gaat gebueren! HEERLIJK TOCH! 
 

Sinds een aantal weken zijn er af en toe erg venijnige steken waar te nemen in mijn onderbuik. Bandenpijn vermoedelijk, veroorzaakt door Braambesje omdat deze nu in snel tempo groeit en mijn baarmoeder dus mee moet groeien... En de "banden" waarmee de baarmoeder op zijn plaats word gehouden komen onder druk te staan. Ik had hier ook steeds last van bij de inseminaties en de terugplaatsing...Pijnlijke aangelegenheid!
Maar een kleine week geleden voelde ik iets anders dan pijn of steken... Ik voelde broebbelingen en plofjes! Ik voelde: Braambesje! Het duurde even voor ik dit goed en wel besefte maar nu voel ik steeds vaker en steeds duidelijker. Het is wel grappig en ook wat vreemd. Vooral s'avonds, als ik op mijn gemakje in de zetel of in mijn bed lig kan Braambesje wild te keer gaan vanbinnen. Overdag schommel ik de baby in slaap door rond te lopen en te bewegen maar eenmaal ik zelf in rust ben word Braambesje dus wakker. En heerlijk actief!!
Het is fantastisch om echt evolutie waar te nemen en de bewegingen steeds beter en duidelijker te voelen. De placenta/moederkoek ligt aan de achterkant van de baarmoeder (juij!) dus er is veel contact mogelijk via de buik. Als de placenta vooraan ligt dan dempt deze bewegingen en geluiden. Ik ben dus erg in mijn nopjes dat ze een plekje achteraan heeft gevonden :)

Ik ben over de helft van mijn zwangerschap! Kan het echt haast niet geloven... Moet precies nog altijd wat wennen aan het idee dat ik effectief zwanger ben, een kindje krijg en dus mama word! Eindelijk!!!! Ik krijg er nog altijd niet zo goed vat op heb ik het gevoel. Ik probeer er wat controle op te krijgen door spulletjes te verzamelen, dingen uit te zoeken, de babykamer in orde te brengen,... Zaken waar ik zelf echt vat op heb en waar ik iets ,kan "doen". Want "zwanger zijn" is toch ook erg veel controle opgeven en gewoon hopen dat het goed komt. En controle is een belangrijk sleutelwoord in mijn leven :)
Ik word ook rustig van het in orde brengen van zaken voor de komst van Braambesje. En gelukkig ook! Het word dan allemaal zoveel concreter en echter. Na zolang (ja, ik weet het, er zijn mensen die nog veel langer moeten knokken voor een succesverhaal)  dromen en vechten en proberen en hopen gaat het nu echt gebeuren en dan wil ik daar graag GOED op voorbereid zijn. En nu heb ik nog de energie, de tijd en bewegingsvrijheid om al deze klusjes te klaren. Profiteren dus!
Wat heb ik al reeds in orde gebracht/onderzocht/aangekocht/...?

•  Kleertjes!
  Er was een vrouw die 10 dozen kleertjes aanbood voor €150 tot 1.5 jaar! Een koopje dus :)
  AliExpress een beejt geplunderd, maar ozo schattig allemaal!
  De Kringwinkel in de buurt bezoek ik regelmatig en dan is daar een leuk pakje voor €1 niet te weerstaan uiteraard
• Speelgoed
  Ik heb al een aantal mooie houten speelgoeddingen op de kop kunnen tikken voor weinig centjes. Leuk om de kinderkamer mee te decoreren.
• Kinderkamer
  In mijn hoofd weet ik al welke materialen, meubeltjes, behangpapier, kinderboeken, gordijnen, speelgoed,.. Er allemaal in zullen staan. En mooi baby/kinderbedje kocht ik al reeds eind januari via 2dehands. En op 17 mei ga ik met 2 "Liezen" naar de IKEA om meubeltjes en op 20 mei komen andere "Liezen" deze in elkaar puzzelen, behangen, inrichten,...  Fantastisch!
• Kinderkoets(en)
  Ik heb op dit moment maar liefst 3 kinderkoesten in mijn tuinhuis gestockeerd! Beetje van het goeie teveel, I know! Maar de gele Stokke heb ik reeds van in oktober, de blauwe cheap-ass Stokke-look-a-like is voor de Muttie en ik kreeg van een collega nog een Quiny met maxicosi. Superlief!  Dusja... 3 kinderkoetsen dan maar :D
• Een eerste poging tot geboortelijst
  Niet gemakkelijk om de items te selecteren. En mijn voorkeur gaat uit naar spullen vanop zolder, de kringwinkel op 2dehands.be... Het is erg verleidelijk om al deze spulletjes zelf al aan te kopen maar dan komt het wel allemaal erg duur uit, en geef toe: Een houten loopfietsje heb ik niet nodig voor de geboorte he :D
• Het geboortekaartje
  Jip! Ik heb de knoop nu reeds doorgehakt en het ontwerp voor het kaartje al gekozen. Ook de tekst is al bij de drukker geraakt en nu moet ik het ontwerp enkel nog wat fine-tunen. Een heel pak dat van mijn schouders valt, wauw! Want das toch echt niet zo gemakkelijk, een kaartje kiezen. Voor een meisje is het allemaal van dat zeemzoetig roze en voor een jongetje van de dromerige lichtblauw... Bah! Neen, niet mijn ding meteen :)  Maar het is gelukt! Hoera!
• Zaaltje voor de babyborrel
  Je moet er snel bijzijn, om een leuk zaaltje te kunnen strikken. Dus maakte ik daar afgelopen week werk van. Een datum  vinden was ook nog niet zo eenvoudig met drukbezette vrienden en collega's die weekends moeten werken. Maar na een grote puzzel is het gelukt om een leuke en goedkope zaal te vinden met parkeerplaats (belangrijk heb ik al gemerkt :D ) voor zondag 8 oktober. Dan is Braambesje 4à 5 weken oud... Moet me hopelijk wel lukken!
• Glazen papflessen
  Aangezien ik persé glazen papflessen wil (beter voor milieu, duurzaam, worden niet dof, veilig want er kunnen geen chemische stoffen vrijkomen, onderhoudsvriendelijk,...) maar deze in aankoop toch behoorlijk prijzig zijn (tss de €12 en €15 voor 1 fles!) startte ik mijn zoektocht 2dehands.be (Ahja, flesjes heb ik nu toch echt wel nodig voor Braambesje in mijn armen ligt!) en daar vond ik een prachtaanbod: 11 glazen flessen en 15 nieuwe speentjes+ 2 plastic kratjes om ze op te bergen voor €75 euro. Perfect! Ben er ontzettend blij mee!!! Weer een stapje dichter naar de eco-bewuste verzorging van Braambesje.
• Badje en een Pipi-potje...
  Dit was een aankoop dit ik echt niet gepland had en ook zeker niet bewust onderzocht heb. DIt wou ik toch even meegeven. Maar ik heb al een hoppop-badje (een fancy plastic bak eigenlijk die nieuw veel te veel geld kost, denk rond de €120 maar heb deze kunnen vinden voor €30) en van dezelfde reeks hebben ze ook heel schattige potjes! Alleen kosten deze €25 euro (ja zoveel!!!) en ik kon het niet over mijn hart krijgen om dat er aan uit te geven. Ook op 2dehands vind ik ze niet onder de €10 euro.  Maar;.. op een van mijn tochten doorheen de Kringwinkel trof ik daar 2 exemplaren aan van het felbegeerde "Donut-hoppop-potje" voor de luttele prijs van €0.75!!!!! Zo trots als een gieter heb ik deze 2 potjes aangkocht, al gaan ze nu nog 2 jaar stof staan vergaren in mijn tuinhuis, zo een kansje kon ik niet laten passeren :)

Ik heb al redelijk wat weten te verzamelen en dat brengt echt veel rust in mijn hoofd. De Mutti heeft hier iets minder begrip voor en vind dat ik in "overdrive" ben en "overdrijf". Heel tof om te horen!  (Niet dus!)
Het is niet altijd gemakkelijk met de Mutti. Op één of ander manier slaagt ze erin om steeds de foute of kwetsende zaken te zeggen. Dingen waar ik geen tot weinig aan boodschap aan heb of die me lastig maken. Toen ik de auto ging ophalen om de flejses te gaan kopen verschoot ze heel erg van de "hoge" prijs die ik ging betalen voor het pakket. "Waarom moete dat zo van die chique flessen zijn? Zijn gewone van het Kruivdvat of zo niet goed genoeg?" En toen ik haar uitlegde dat flesjes nu eenmaal zoveel centjes kosten kon ze dit maar moeilijk geloven. "Als jullie klein waren dan was dat allemaal zo duur nog niet!" Janee, das 30 en 32 jaar geleden ook he!!!! Man toch! Of de historie van de potjes waar ik zo trots en ontzettend blij mee was... Dat ik er nog maar aan dacht om zoveel uit te geven aan plastic pot! En om dat nu al te kopen? Das nog 2 jaar voor je het kan gebruiken"  Ik ben vaak moe en deze zwangerschap vraagt veel van mijn lichaam, meer dan  ik zelf had kunen inschatten. Af en toe zeg ik daar ook iets over en dan is het van "Sja, zo erg zal het nu wel niet zijn zeker? Ik heb tot de laatste dag gewerkt! Tis geen ziekte he!"
En zo is het keer op keer, telkens opnieuw dat ik bots met haar of negatieve opmerkingen krijg. Terwijl ze het absoluut zo niet bedoelt maar het komt toch verkeer aan. Het is vermoeiend. Want de Mutti wil heel graag betrokken zijn bij deze zwangershap en "er voor mij zijn" maar iedere kans dat ik haar probeer te bieden verknalt ze op één of andere ongelukkige manier. Wat ik erg jammer vind. Maar ja... Niet aan te doen zeker :)
Gelukkig heb ik ongeloofelijk lieve vrienden en een zus die voor me klaarstaan en me wel steunen in dit hele proces en samen met mij blij zijn, verwonderd, zenuwachtig, nieuwsgierig, opgewonden, ... Fantastisch!!

Overmorgen de 20 weken echo. Spannend wel! Het is een erg belangrijke en ik ben heel erg opgetogen dat de Zus meegaat want deze echo zag ik niet echt zitten zo op mijn eentje. Ik verwacht me niet meteen aan slecht nieuws maar als het dan toch niet helemaal goed blijkt te zijn heb ik liever iemand aan mijn zijde.

Ik slaag er niet in om tijd te maken om zaken op papier (of op de pc ;) ) te zetten. Al heb ik steeds weer heel veel deugd van een momentje alles op een rijtje zetten en loslaten. Maar het leven met 2 kleintjes is zo druk en vermoeiend, zelfs in corona-tijden! Als er dan al eens een momentje voor...

Ik schirk even als ik zie dat mijn laaste post dateert van 2 november... Ondanks dat de dagen hier bijzonder eentonig zijn (op het saaie af soms als ik eerlijk ben) schiet er toch heel weining tijd over om stil te staan bij mezelf, om te reflecteren, te voelen wat er allemaal gaande is. Het leven...

Ik ben nu al 3,5 week non-stop aan het "moederen" en dat is iets dat me toch zwaar valt. Ik vind het gewelidg om 2 zo een mooie kindjes te mogen hebben en ze te vertroetelen en lief te hebben. Ik heb er ook zo hard voor geknokt om ze te mogen verwelkomen dus aan liefde alvast geen gebrek! Maar ik...

De kraamweek was ook niet meteen een succes te noemen. En dit eigenlijk voor een heel groot deel te wijten aan de mutti. Heel lastig om dit neer te typen en ik ga niet in detail treden (dat helpt toch niet) maar het is heel heftig geweest tussen ons. Onze relatie is niet zo eenvoudig en dat is de...

Toen Lars dan eindelijk geboren was en ik min of meer opgelapt moest ik ook snel schakelen om de opvang van Roxanne nog te regelen. Lars is geboren om 16u43 en ik vond het heel belangrijk dat Rox haar broetje (en mij) diezelfde avond nog zou ontmoeten. Van de verschillende opvangscenario's die ik...

Een beetje onwennig stond ik wat te draaien in de bevallingskamer. Vreemd om te weten dat je daar de komende uren zal spenderen en uiteindelijk naar buiten zal komen met een bundeltje in je armen, een bundeltje baby. Ik probeerde me zo goed en zo kwaad als het ging te installeren. (Wat zaken in de...

Het zijn hier nog heel heftige dagen geweest... Een relaas van de aanloop naar, de bevalling zelf en de kraamweek. Precies of zaken kunnne gewoon nooit een "normaal" verlopen. Of op z'n minst kabbelend, rustig zonder hoge pieken en dalen. Neen, er moet altijd spektakel rond hangen *zucht* Aanloop...

Het is hier verbazend stil geweest, ik weet het :) Maar hoe stiller het hier was hoe drukker het in "echte" leven! Ik ben gelukkig in zwangerschapsverlof zodat ik alle losse eindjes eindeljk eens aan elkaar kan knopen. En elke dag heb ik wel al iets gedaan. Het een al leuker dan het andere maar...

Ik heb een nogal drastische beslissing genomen aan het begin van het schooljaar maar nog niet de tijd gehad om hier over te schrijven. Tot nu dus :) Rox is vorig jaar in maart gestart (net voor de lockdown) op de school verbonden aan mijn werk. Het leek me heel handig om haar school te laten lopen...

Weekend... de laatste tijd iets waar ik een beetje tegen opkijk als ik eerlijk ben. Twee dagen Roxanne entertainen en vertroetelen met een log zwanger hormonaal lijf... neen niet meteen iets waar ik voor sta te springen. *zucht*  Het wordt gewoon elke week fysiek een pak intenser en er is...