Vanaf 6 weken kan je de eerste echt glimlachjes verwachtten! Dus verlangend keek ik uit naar het die schattig en vertederend krulling van de lipjes, dat moment van puur geluk, die blijk van contentement, de uiting van plezier... Maar niets daarvan! Roxanne is een "Little miss Grumpy!" die maar niet wil lachen. Of jawel, naar haar mobiel, naar de maxi-cosi-spiraal, naar de octopus in haar park,... Die krijgen allemaal van tijd tot tijd een mooie glimlach voorgeschoteld. Maar ik? Ho maar! Al een paar keer heb ik haar er toch op weten te betrappen dat ze een halve glimlach produceert maar het is alsof ze zich opeens bedenkt en niet verder doet. Jammer!
Naar andere mensen daarintegen wil ze wel al eens spontaan en breed glimlachen!  Hoezo eigewijs? ;-)

Eerlijkheidshalve moet ik wel toegeven dat ze al welgeteld 3 keer mij het geluk heeft gegund om een echte glimlach te krijgen van haar maar ze is er wel ontzettend zuinig mee. En het is niet te voorspellen wanneer mevrouwtje overstag gaat. Maar als ze lacht dan springen de tranen van ontroering me meteen in de ogen, zo ontzettend mooi! En net omdat ze er zo weinig tentoonspreid geniet ik er des te meer van. Het is echt heel leuk om te zien: Heel haar gezichtje klaart dan, op de oogjes stralen en ze is helemaal gelukkig. Té schattig!
 
En ook een geruststelling dat ze goed contact maakt... Want ik ben wel heel erg bezig met haar ontwikkeling en hoop dat ze gewoon goed ontwikkeld en alle mijlpalen netjes haalt. De ontbrekende informatie rond aandoeningen in de familie van de donor weegt op zo een momenten wel even door. Het zegt natuurlijk niet alles maar als er een stoornis in de familie van de donor aanwezig is dan is de kans ietsje groter dat ook Roxanne hier mee te kampen heeft. En ik mis al die info natuurlijk.
Het zijn zaken waar ik nu af en toe wel mee bezig ben... Het ontbrekende puzzelstuk in haar ontstaan laat nu al zijn sporen een beetje achter. Zaken waar ik voor de start van die hele avontuur niet meteen bij stilstond maar die eigenlijk wel echt aan de orde zijn. Het is een beetje beangstigend om niet te weten of er genetische aandoeningen in de familie aanwezig zijn. Ik weet ook niet waarop en hoe streng de donoren gescreend worden. Het is een vraagstuk waar ik me nog even in moet vastbijten. Het overschaduwt zeker en vast mijn intens geluk niet en ik ben ook niet constant met argusogen naar Roxanne aan het kijken maar het leeft wel, die bezorgdheden.

Nu Roxanne een goede 9 weken oud is (wat vliegt de tijd!) en ik al een 2-tal weken bezig ben met wasbare luiers vond ik het tijd om een balans op te maken. Er waren verschillende redenen dat ik voordien nog aan de wegwerpluiers zat: ze was nog wel heel klein om al met zo een grote pak stof aan haar poepke te zitten, ik had geen wasmachine die aangesloten was (en de waserette is niet meteen goedkoop noch handig te noemen), ik had al genoeg te doen zonder ook nog eens een roulatiesyteem voor luiers uit te dokteren én ik was iets te enthousiast geweest bij de aankoop van luiers en moest dus eerst de voorrad mini-formaat-pampertjes zien weg te werken. Maar een 2-tal weken terug was het dan eindelijk zover :) De loodgieter had tijd gemaakt in zijn agenda om mijn toilet beneden te installeren (wat een luxe! Wat een weelde! Echt een kadootje aan mezelf.. Helemaal geweldig!) en om de leidingen voor de wasmachine ook door te trekken. Heerlijk! Na 4,5 maand geen wasmachine te hebben is het fantastisch om zonder al te veel moeite een wasje na menig plasje te kunnen doen! 

In de dagen die erop volgend genoot ik er haast van om het huisvrouwtje te zijn! Ik bestelde een strijkplank (gedaan met op tafel te strijken), haalde het strijkijzer uit het tuinhuis, deed onderzoek naar het beste wasrek en werd ook daar de trotste eigenares van, verzamelde overal in huis de was en genoot er van om die in mijn eigen wasmachine te kunnen proppen. De voorbije maanden was "de was doen" echt een uitdaging... Ik verzameld de was, selecteerde dan de meest dringende stukken (ondergoed, zwangerschapskledij, panty's, babykleertjes, kleedjes, ...) en liet de niet-dringende-zaken aangroeien tot een mooie hoop (beddengoed, handdoeken, fleecedekentjes, parkleggers zolang ik er nog 1 op voorraad had,...) waarop ik dan het wasgoed in een grote zak propte en naar de waserette hobbelde hier 150m vandaan. Echt een aanrader als je hoogzwanger bent of een klein babietje in je kielzog meesleurt :) Meestal ging de heen-wandeling vrij vlot maar met nat wasgoed terugwandelen was geen evidentie! Keer op keer leek ik te vergeten dat natte stof bijzonder zwaar weegt =D Maar bon, het is gelukt maar niet echt voor herhaling vatbaar.

Toen ik eindelijk door de voorraad wegwerpluiers was geraakt kon ik me vol enthousiasme storten op de wasbare luiers! Hoera! En ik moet eerlijk toegeven dat het echt reuze meevatl! Ik ben er eigenlijk echt heel erg tevreden over. Decoratief kan ik het niet meteen noemen zo een droogtoren in de living met de overbroekjes, inleggers en boosters erop ondanks de vrolijke kleurtjes en motiefjes. Op dit moment staat het wasrek ook prominent aanwezig te zijn in de woonkamer met tijd moet deze verkassen naar de berging (die op dit moment nog volgestouwd staat met allerhande spullen die nog een vaste plek moeten krijgen) en duurt het toch een 36u eer de bamboe-inleggers droog zijn. En daar ik elke 3 dagen een pamper-was doe is mijn living slechts 36u per 72u wasrek vrij.  Maar omdat ik weet dat het tijdelijk is stoor ik me er allerminst aan.
Het extra werk dat die wasbare pampers met zich meebrengt is ook erg hanteerbaar.  Ja ik moet vaker wassen en ja ik moet een beetje rekenen en alert zijn op de berg luiers die slinkt zodat ik niet zonder kom te zitten. Vrees niet, ik heb in het kruidvat een pak "nood-pampers" gekocht dus Roxanne zal nooit echt zonder pampers komen te zitten =) En het is wat vouw/knutsel-werk om de pampertjes nadat ze gewassen en gedroogd zijn in elkaar te zetten. Maar eenmaal ze in elkaar gezet zijn is er haast geen verschil met de wegwerpluilers. Qua gebruiksgemak is er gewoon GEEN verschil.
Ik heb gekozen voor de "snap-in-one"luiers die qua model heel erg aanleunen bij de wegwerpluiers. Er is een overbroekje (in felle kleurtjes of met een leuk motiefje) waar ik een inlegger in klik en desgewenst nog een booster en  daarbovenop leg ik een inlegvelletje om de stoelgang op te vangen. Het hele pakketje mooi dichtvouwen met de velcro-sluiting en en aan de hand van drukknoopjes maak ik het pampertje passend voor mijn kleine trol haar poepje. Momenteel zitten we op het kleinste maatje uiteraard.Maar ik kan het trapsgewijs vergroten zodat de pampers te gebruiken zijn tot ze zindelijk is. Geweldig toch?!
Eenmaal ik de pamertjes heb gevouwen mik ik ze in haar wasmand waar ik dus maar gewoon in te graaien heb als ik een verse luier wil aandoen. Ze zijn gewoon ready-to-use op deze manier. Geweldig vind ik het!
En ook de vuile luiers, ja zelfs de poep-luiers, zijn geen probleem. Als ze kaka gedaan heeft gooi ik het inlegvel met de meeste stoelgang erop gewoon in de vuilbak, trek ik de booster/inlegger los van het broekje en gooi deze in de luieremmer. Om de 3 dagen neem ik mijn 2 emmertjes en prop deze in de wasmachine waarop het hele proces van voor af aan begint.

Ik heb een pakket gekocht van 30 luiers, wat een kostprijs met zich meebrengt van om en bij de €600. Wat niet weinig is om in 1 keer te moeten neertellen maar nu moet ik er ook geen (of toch echt belachelijk veel minder) centjes aan  uit geven door de week. Want goedkoop zijn luiers zeker en vast niet! Ook gebruik ik de cheeky-wipes, de wasbare billendoekjes. Ook een geweldige uitvinding. Samen met de pampers in de wasmachine en hoppa ecologisch en economisch verantwoorde billendoekjes binnen handbereik =)  Ik kan het enkel iedereen aanraden. Eenmaal je weg bent met het systeem en het was-roulement is het net zo handig als wegwerpluiers. En zoveel beter voor de billetjes van mijn kleine meid!
En ze zijn zooooooooo schattig! Ik heb een aantal pampertjes met een heel leuk printje/motiefje gaande van zeehonden,tot popjes, tot robotjes. Echt geweldig! De andere zijn in felle kleurtjes dus zoveel leuker dan die saaie witte wegwerppampers ;)

Het enige nadeel is dat ze er wel een heel dik poeptje mee heeft met die pampers en dat er daardoor een aantal kleertijes zijn die niet of niet echt goed passen. Zo is er een superschattig saloptje dat wel erg nauw zit en ook een leuk jeansrokje is een uitdaging om over haar billetjes te schuiven.  Uit vestimentaire overwegingen zal ik heel sporadisch wel eens eens een wegwerppamper gebruiken =D Het is zonde om die mooie kleertjes niet te kunnen aandoen dus dan kies ik ervoor om af en toe es een oogje dicht te knijpen. En iedere wasbare luier is mooi meegenomen! En het is ook wel fijn voor Roxanne om es niet zo een dikke pak aan haar poepke te hebben. Dan kan ze iets vrijer zwiepen met haar beentjes. Op dit moment komen de pampertjes tot op 2/3e van haar bovenbeentje dus zoveel manouvreerruimte heeft ze niet. Het is zeker niet schadelijk voor de heupjes of de ontwikkeling maar het is wel fijn om haar te zien spartelen als ze in wegwerpluiertje zit.

Ook op reis/weekendjes zal ik ongetwijfeld wegwerpluiers gebruiken. Denk niet dat de vriendjes het zo leuk vinden om met een berg stinkende pampers in de auto te zitten ;) En zo handig is het niet op verplaatsing, je moet de vuile pampers toch echt wel in een luieremmer kunnen stoppen. Zo een wetbag is goed voor een dagje maar ben toch blij als ik ze s'avonds kan ontleden en in de luieremmer kan mikken met een doekje met lavendelolie. Toch een beetje maskeren die geurtjes. Ongeloofelijk wat zo een klein trollemieke kan produceren van geuren! Wauw! =D  (Zeker als ze wat last heeft van diarree, das echt zielig dan)

Maar ik ben echt helemaal fan van de wasbare pampertjes :)
Echt top! Geweldige keuze gemaakt, heel blij dat ik het toch gedaan heb. Heb even getwijfeld maar ben toch echt blij dat ik overstag ben gegaan. Hopelijk kan ik het blijven volhouden maar dat is alvast het plan op dit moment. We zien wel, lukt het dan lukt het. Moet ik ergens along the road toch overstappen op wegwerpluiers om wat voor reden dan ook dan is het zo. Ga het mezelf ook niet nodeloos lastig maken.

Voor ik me in dit hele avontuur stortte van onderzoeken, echo's, hormonenspuitjes, medicatie, controle's, IUI, pick-up, IVF/ICSI had ik een armband laten maken met een inscriptie om op moeilijk dagen naar te kunnen kijken en te weten: "JA! Het gaal lukken, hoe lastig en onoverkomelijk het ook allemaal lijkt... het gaat gewoon echt lukken! Je kan dit Alice!!!" i
De tekst die me deze kracht telkens weer zou moeten geven was/is de volgende: It is in herself she wil find the strenght she needs. En daar ben ik nog altijd rotsvast van overtuigd, ik zal het telkens opnieuw in mezelf moeten en kunnen vinden. Dit is mijn keuze geweest en ik heb er erg goed over nagedacht  maar de kracht om door te gaan en om telkens het allerbeste van mezelf te geven (nu en later, tijdens de opvoeding van een kindje) zal ik hoe dan ook in mezelf moet zoeken. Ik ben de enige die kan beslissen om bij de pakken te gaan neerzitten of om door te gaan.Uiteraard gesteund en goed omringd door geweldige vrienden en de zus. Maar in the end zal ik het zelf moeten zien te klaren allemaal. En daar moet die tekst mij aan helpen herinneren, dat ik het wel kan, dat ik over die sterkte beschik maar gewoon af en toe eens wat dieper zal moeten zoeken. En vragen om mee te helpen zoeken aan mijn vrienden en geliefden als ik het spoor bijster ben.

Op regenachtige vrijdag in januari 2016 fietste ik heel Gent door op zoek naar dé perfecte armband waar ik een tekst in kon laten graveren. Meer dan 5 juweliers heb ik aangedaan en allemaal wat het met klassiek, te netjes, te fijn en bijna had ik genoegen genomen met een "nja, misschien... als ik niets anders vind" viel ik pardoes binnen bij de Kwesto; een eigewijs en tof juwelierszaakje in Gent. Daar vond ik binnen de 2 minuten de PERFECTE armband, was er helemaal weg van. En er kon een tekst in worden gezet; al zou het wel enkele weken duren. Jammer maar helaas.
Ik overhandigde de tekst die ik wou en op welke manier ik deze graag had teruggezien op mijn armband en huppelde haast de winkel uit. Zo ontzettend blij was ik met deze vondst! En slechts een 2 tal dagen voor ik naar het UZ moest voor een verkennend gesprek om de behandeling eventueel  te starten mocht ik de armband ophalen. En bij ieder consult bj Dr Decleer, onderzoek bij Dr Bronselaer, de bevalling,... Had ik de armband aan. En af en toe streek ik er eens over of keek ik ernaar om mezefl nog even te herinneren aan de krachtige boodschap. Het zijn soms erg intense momenten geweest en dan was ik blij dat ik zoiets tastbaar als de armband had om naar te kijken en te weten: "Ja. Het is goed zo. Dit is was je wil en dit kan je ook. Je bent hier strerk genoeg voor. "Vanaf de start van het hele traject heb ik de armband rond mijn pols en het is vreemd als ik hem niet aanheb,. Dan klopt het precies niet helemaal. Ik vind het heel leuk dat die armband een stukje van mezelf is geworden en dat ie zo belangrijk is geweest in het hele proces. Het is een erg betekenisvol stuk en ik geef het met plezier  later door aan Roxanne.

Tijdens mijn zwangerschap rees ook het idee om een geboorte-ring te kopen ter ere van Roxanne. Ik wou iets tastbaar en iets moois om haar komst te vieren. Iets persoonlijk en dat helemaal in het teken stond van haar. Van mijn kleine trol die ik zo graag zie. Maar het was onmogelijk om tijdens mij zwangerschap een ring te kopen aangezien mijn handen en vingers ontzettend gezwollen waren, echt vreselijk. Dus ik moest een aantal weken wachten tot na de geboorte om op queeste te gaan zodat mijn handen terug de normale afmetingen hadden aangenomen =) En deze keer stapte ik meteen de Kwesto binnen om een mooie ring te kiezen. De juweliersvrouw was erg vriendelijk en de eerste rind die ze aan mijn vingers schoof was meteen een voltreffer. Maar om zeker te zijn heb ik nog een boel andere ringen gepast maar niets voelde zo goed aan als de eerste, dat was hem!  Een heel organische, best grote ring met een "missing piece" in het ontwerp. Net zoals Roxanne mijn ontbrekend stukje bleek te zijn om helemaal intens gelukkig te zijn. Ik vind het wel een mooi symboliek. Ze maakt mijn leventje helemaal compleet en ik ben erg gelukkig met haar komst. Uiteraard is ze niet mijn enigste "geluksbron" en kan ik uit nog ontzettend veel andere mensen, elementen en gebeurtenissen geluk puren. Maar ze was wel mijn "missing piece" om zo diep gelukkig te zijn en zoveel rust te hebben gevonden. Wat zie ik haar ontzettend graag! Ze is echt geweldig <3
Ik heb haar naam en geboortedatum laten graven in de ring. Vond het belangrijk dat dit erin stond.  Gewoon voor mezelf =)
MIijn belofte aan mijn dochtertje om haar altijd graag te zien maar om ook mezelf graag te zien en mijn eigen geluk na te streven. Zodat ze een gelukkige mama heeft die naast de liefde voor haar dochter ook nog veel andere geluksfonteintjes heeft waar uit gedronken kan worden. Ik wil niet dat Roxanne moest instaan voor mijn geluk, ondanks dat ze mijn leven nu compleet heeft gemaakt, ben ik en ik alleen verantwoordelijk voor mijn geluk en mijn levenslust. Daar hoeft dat kleine pateeke niet voor te zorgen. Nu niet, nooit niet. En das mijn belofte aan haar, met deze ring.
Ben er heel blij mee, ie zo mooi!

Van de mutti kreeg ik op de babyborrel ook nog een juweel kado, deze keer een ketting. Ook uit de Kwesto =) Had haar verteld van de ring (niet de betekenis erachter of de belofte die ik hiermee maak tov mijn dochter) maar wel dat ik het mooi vond om zo een belangrijke gebeurtenis te vieren met een  kadootje aan mezelf, de ring dus. En waar ik hem gekocht had heeft de mama goed onthouden en een aantal dagen later is ze daar een hele mooie halsketting aan kopen. Als blijvend aandenken aan de geboorte en als mooi geschek van de Oma. Echt  supermooi! Ben er echt heeeeeeeeel erg blij mee.

En zo heeft mijn kleine trol een eigenste kleine juwelencollectie :)
Een armband, een ring en een ketting...  Mooi mooi mooi.

Voor foto's van de juwelen zie bij "in woord en in beeld" 
Maar ik hoop dat ik deze juwelen nog heel lang kan koesteren en dat de waarde die ik eraan hecht alleen nog maar kan groeien.

Ik slaag er niet in om tijd te maken om zaken op papier (of op de pc ;) ) te zetten. Al heb ik steeds weer heel veel deugd van een momentje alles op een rijtje zetten en loslaten. Maar het leven met 2 kleintjes is zo druk en vermoeiend, zelfs in corona-tijden! Als er dan al eens een momentje voor...

Ik schirk even als ik zie dat mijn laaste post dateert van 2 november... Ondanks dat de dagen hier bijzonder eentonig zijn (op het saaie af soms als ik eerlijk ben) schiet er toch heel weining tijd over om stil te staan bij mezelf, om te reflecteren, te voelen wat er allemaal gaande is. Het leven...

Ik ben nu al 3,5 week non-stop aan het "moederen" en dat is iets dat me toch zwaar valt. Ik vind het gewelidg om 2 zo een mooie kindjes te mogen hebben en ze te vertroetelen en lief te hebben. Ik heb er ook zo hard voor geknokt om ze te mogen verwelkomen dus aan liefde alvast geen gebrek! Maar ik...

De kraamweek was ook niet meteen een succes te noemen. En dit eigenlijk voor een heel groot deel te wijten aan de mutti. Heel lastig om dit neer te typen en ik ga niet in detail treden (dat helpt toch niet) maar het is heel heftig geweest tussen ons. Onze relatie is niet zo eenvoudig en dat is de...

Toen Lars dan eindelijk geboren was en ik min of meer opgelapt moest ik ook snel schakelen om de opvang van Roxanne nog te regelen. Lars is geboren om 16u43 en ik vond het heel belangrijk dat Rox haar broetje (en mij) diezelfde avond nog zou ontmoeten. Van de verschillende opvangscenario's die ik...

Een beetje onwennig stond ik wat te draaien in de bevallingskamer. Vreemd om te weten dat je daar de komende uren zal spenderen en uiteindelijk naar buiten zal komen met een bundeltje in je armen, een bundeltje baby. Ik probeerde me zo goed en zo kwaad als het ging te installeren. (Wat zaken in de...

Het zijn hier nog heel heftige dagen geweest... Een relaas van de aanloop naar, de bevalling zelf en de kraamweek. Precies of zaken kunnne gewoon nooit een "normaal" verlopen. Of op z'n minst kabbelend, rustig zonder hoge pieken en dalen. Neen, er moet altijd spektakel rond hangen *zucht* Aanloop...

Het is hier verbazend stil geweest, ik weet het :) Maar hoe stiller het hier was hoe drukker het in "echte" leven! Ik ben gelukkig in zwangerschapsverlof zodat ik alle losse eindjes eindeljk eens aan elkaar kan knopen. En elke dag heb ik wel al iets gedaan. Het een al leuker dan het andere maar...

Ik heb een nogal drastische beslissing genomen aan het begin van het schooljaar maar nog niet de tijd gehad om hier over te schrijven. Tot nu dus :) Rox is vorig jaar in maart gestart (net voor de lockdown) op de school verbonden aan mijn werk. Het leek me heel handig om haar school te laten lopen...

Weekend... de laatste tijd iets waar ik een beetje tegen opkijk als ik eerlijk ben. Twee dagen Roxanne entertainen en vertroetelen met een log zwanger hormonaal lijf... neen niet meteen iets waar ik voor sta te springen. *zucht*  Het wordt gewoon elke week fysiek een pak intenser en er is...