Update!

Ik heb het zo ontzettend druk met alle balletjes in de lucht te houden dat het me niet lukt om tijd te maken om te schrijven. MIjn gedachten pingpongen ook alle kanten op :D Echt dat zwangerschapshoofd van mij... echt fan zal ik er nooit van worden!
Het zijn drukke maar overwegend leuke weken geweest met Roxanne. De lockdown is steeds minder streng geworden en eenmal de speeltuintjes terug open mochten waren we geen momenten meer in ons huisje te vinden. Het is heerlijk om haar te zien spelen in het zand en helemaal op te gaan in haar fantasiewereld. En wat is het leuk om gewoon op een dekentje te kunnen liggen en een boekje te lezen (het aangespoelde walvis-gevoel even daargelaten ;) ) in het zonnetje terwijl de kleine dame de speeltuin veroverd.
Ik heb echt geprobeerd om te genieten van de tijd die we hebben. Naast het vele werken, het huishouden en het gewoon uitgeput zwanger zijn. En dat is me wel voor een groot deel gelukt. Eindelijk <3 Het is echt fijn om haar mama te zijn en samen dingen te ondernemen en de wereld -opnieuw- te ontdekken. De lockdown was heftig, heel heftg soms. Maar dan niet omdat ik opgesloten zat tussen 4 muren met zo een klein pateeke maar omdat er nog meer balletjes bijkwamen om in de lucht te houden en er geen ademruimte mogelijk was. Elke dag was hetzelfde scenario en elke dag was ik net een tikkeltje meer uitgeput. Ik heb echt mijn energiereservers moeten aanspreken en dat was best lastig. Ik tracht ze nu terug aan te zuiveren maar het is een moeizaam proces. Het lukt zeker wel! Omdat ik nu ook terug wat vrienden kan zien en de zorg kan delen gaat het weer beter. Het is fijn om zo goed omringd te zijn en tijdens de lockdwon is nog maar eens gebleken hoe geweldig mijn vrienden zijn en hoe hard ik hen mis!

Ondertussen ben ik ook bijna 24 weken zwanger! Wauw!
Ik vind deze zwangerschap niet heel erg leuk, vooral omdat ik constant op mijn hoede ben en er niet in slaag om zaken te lossen. Ik verwacht dat ook niet echt van mezelf, al zou het fijn zijn om het wel te kunnen. Om te kunnen en durven vertrouwen dat het gewoon goed komt. Elke dag lukt dat dat een beetje beter maar het bljft wel een gevecht met mezelf. Ik voel Ricardo nu elke dag bewegen en iedere keer weer denk ik "oef! Hij leeft nog!" wat an sich een afschuwelijke gedachte is. Een gedachte die ik liever niet zou hebben maar ik zou gewoon blij willen zijn dat ik hem voel rondstuiteren en genieten van die speciale sensatie. Maar iedere keer komt die angst als een schaduw even voorblijflitsen. Jammer.
Mijn 20w echo was goed, geen problemen gededecteerd en alles zag er top uit. Fijn!

Het gaat hier alles bij elkaar genomen zeker niet slecht en alleen maar beter. Ik heb echt het gevoel dat het nu allemaal in stijgende lijn gaat en ik een soort van rust lijk te vinden. Niet alle dagen en zeker niet totale kalmte meer er is meer vertrouwen. En ik heb ook terug volop sociale contacten dus dat is ook geweldig!