13 weken echo - NIPT-test
En opeens zijn we 8 april! Hoe de dagen bij Roxanne tergend langzaam voorbij kropen en ik het vreselijk vond dat er zoveel tijd tussen de echo's zat lijkt het nu als een sneltreinvaart te gaan. Ik ben er ook heel wat minder mee bezig, met deze zwangerschap en das een niet zo leuke gewaardwording eigenlijk. Ik wil zo graag genieten van deze speciale periode (het is de laatste keer!) maar "het leven komt er tussen" precies. Ik ben zo druk bezig met vanalles en niets dat het er precies niet van komt om echt uitgebreid stiil te staan bij het wonder dat zich voltrekt in mijn buik. Klinkt wat melig allemaal; ik weet het :) Maar het is alsof het niet zo bijzonder meer is terwijl ik het absoluut geweldig en fantastisch vind dat er een kleine lief frummeltje in mij groeit! Het is heel gek om te beseffen dat het leven nu echt gewoon doorraast en dat ik meeraas zonder tijd te nemen om te genieten van deze zwangerschap. De tijd die ik neem is voornamelijk voor Roxanne... Ik spendeer ze hoe dan ook goed maar soms zou ik wat meer willen stilstaan bij dat frummeltje. Misschien lukt dat wel als mijn buik wat groter wordt en het allemaal "echter" is. Ik hoop het maar :)
Maar dus de echo van vandaag... Het was een buikecho dus deze keer mocht ik mijn kleren aanhouden (woohoo) maar ik voelde meer tentoongesteld dan als ik daar in mijn blote billen lig. Zo met een opgetrokken kleed en naar beneden gestroopte panty's...Elegant is anders natuurlijk (en het is doorgaans al niet zo bijzonder goed gesteld met mijn elegantie) en ik geneer mij dan altijd een beetje. De jacht op een zwangerschapsBROEK is bij deze dan ook officieel geopend, ja, ik de vrouw die uitsluitend kleedjes en rokken draagt gaat op zoek naar een broek! Eenvoudig zal het niet worden maar het gaat me lukken :)
Toen er ook nog zo een papieren/plastic tafelzeil in mijn onderbroek werd gepropt wat het plaatje helemaal compleet. Nog even een dot gel op mijn onderbuik en de echo kon van start gaan.
Heel leuk om dat kleintje te zien op dat scherm. Het is echt mensje! Met alles erop, eraan en erin :) Ook een hele opluchting om te horen dat er 2 oogkassen aanwezig zijn (juij, het is geen cycloop flitste door mijn gedachten maar gelukkig ben ik er in geslaagd om mijn mond te houden!) en toen ik naar het beeld keek zag ik echt een "skull" oplichtend, dus echt mini-doodshoofdje, heel speciaal. De nekplooimeting was ook uitstekend, 1.5 mm (max is het 3mm, dikker dan 3mm duid vaak op een afwijking) wat een zuchtje van opluchting deed ontstnappen. Verder werden de hersentjes even in beeld gebracht, de ruggegraat, het blaasje en het hartje... Mooi! Zo mooi! En zo bevreemdend tegelijkertijd, weten dat er zo een mini-wezentje in je buik salto's aan het maken is. Helemaal perfect, helemaal af, helemaal van mij!
Na deze geruststellende beelden en woorden kreeg ik nog een prop papier toegestopt om die gel te verwijderen en mocht ik me even fatsoeneren onder het toeziend oog van de dokter en zijn stagaire, voel me dan altijd zo op mijn ongemak he. Toeme toch! Maar goed de "moment of shame" moest nog komen toen ik op die gevreesde weegschaal moest gaan plaatsnemen. Afschuwelijk vind ik het om daarop te gaan staan en die veel te hoge getallen te zien verschijnen. Echt bah! Iedere keer opnieuw is het met een diepe zucht en rode kaakjes... Vreselijk! Maar bon, wat moet dat moet.
Aan het buro nog wat uitleg rond de NIPT-test en het invullen en ondertekeken van een paar documenten waarin ik mijn toestemming en mijn gegeven geef om deze test uit te voeren. Ik wil ook heel graag weten of het een jongen of een meisje is dus dat heb ik ook zeker en vast aangeduid :) Zo spannend allemaal! Ik verwacht niet dat er uit die test negatieve resultaten gaan komen maar toch ben ik wat getiktakt om die mail binnen te krijgen, niet te min om te weten of het zoon of dochter is :D Maar uiteraard ook om te weten dat alles écht in orde is (voor zover het kan opgespoord worden met de NIPT) want als het
foute boel is dan wil ik dat zo snel mogelijk weten en zo snel mogelijk handelen.
Ik merk dat ik mezelf nog altijd niet helemaal durf te "geven" aan dit hummeltje, zolang ik niet zeker zeker zeker weet dat alles goed is en dat het echt helemaal OK is met deze zwangerschap blijf ik zo wat terughoudend. Bij Rox was dat ook zo en het is helemaal goed gekomen, alleen maar liefde voor haar! Het is nog atlijd met enige gereserveerdheid dat ik van dat frullemulletje hier diep vanbinnen houd.
De bloedafname verliep niet helemaal vlekkeloos, de secretaresse doet dit normaal maar zij was een beetje onder de inrduk van mijn ader :) Ik heb een hele duidelijke ader lopen in de plooi van mijn elleboog en ie was die dag heel enthousiast en ze was bang om aan te prikken omdat het misschien wat te hevig zou zijn. En ze vond niet meteen een andere ader dus werd de hulp van de dokter ingeroepen... Probleemloos 4 buisjes bloed afgetapt die naar het labo worden gebracht om te testen. Het resultaat laat maximum 2 weken op zich wachten. Phoe! Dat lijkt eindeloos... Hopen maar dat er wat spoed wordt achter gezet en dat er niet teveel NIPT-testen moeten worden uitgevoerd ;)
Met een gelukzalige glimlach en een klein mooi frummeltje van 7.56 cm in mijn buik fietste ik terug naar huis. Wat gewedig allemaal! Het leven is zo mooi.. En het word alleen maar mooier! <3