20 WEKEN ECHO - MIJN LIEVE KLEINE TEGENDRAADSE BRAAMBESJE

Op woensdag 19 april had ik dan de belanrgijke 20-weken echo... Toch best wel spannend omdat alles dan heel goed wordt gecontroleerd en onderzocht van Braambesje. Grote en iets minder grote aanlegfoutjes kunnen dan en daar worden opgespoord. De zus was gelukkig mee naar deze controle want ik kon toch echt wel alle steun en aanwezigheid gebruiken :)

De echo zelf duurde niet bijzonder lang maar was wel heel erg leuk! Braambesje is een echt mini-mensje (en niet meer de alien-achtige massa van weleer) dat flink aan het bewegen was in mijn buik. Het handje ging open en dicht, de vingertjes waren zichtbaar, de beentjes, het hoofdje en het mondje dat open en dicht ging... Zo bijzonder!
De hersentjes ontwikkelen zich goed, het hartje heeft alles wat er nodig is, de niertjes en de maag doen hun werk, geen gespleten gehemelte of klompvoetjes, de metingen zijn goed (Braambesje zit op schema of toch zeker niet alarmend afwijkend),... Kortom: Het was allemaal goed! Een hele opluchting :)
Braambesje is nu om en bij de 22cm groot en weegt 450 gr. Een half pakje bloem dus!
Maar ikzelf ben heel wat bijgekomen de afgelopen weken, maar liefst 4.5 kilo! Maar... ook ik zit mooi op het gemiddelde schema dus moet ik me niet druk maken maar het was toch even slikken. Het dikke-pad-gevoel kwam weer even de kop opsteken...

Dr. Bronselaer kon nu ook officieel bevestigen (en ook aan de zus echt meedelen) dat het een MEISJE wordt <3
Ik ben toch echt wel heel erg blij! Een zoontje was ook goed geweest, uiteraard, maar ik had een ieniemienie voorkeur voor een meisje. Gewoon, puur op gevoel. En ook omdat de mannelijke rolmodellen in het leven dan net ietsje minder van tel zijn. Een punt waar ik me toch wel al menig keer het hoofd over heb gebroken... Want er zijn vooral erg veel vrouwelijke rolmodellen in het leven mijn kindje. (In de familie hebben we niet echt een bastion aan mannen, ik heb geen partner, geen broer,... Wel een aantal goede vrienden uiteraard!) En in de verzorgingsinstituten (Creche, school, ... ) zijn het ook overwegend allemaal vrouwen. Het was iets waar ik me wel behoorlijk druk in kon maken. Ik laat dat punt zeker niet los en ik blijf hier de nodige aandacht voor hebben, uiteraard, maar het is toch een minder heet hangijzer nu ik weet dat het een klein mevrouwtje wordt :)

Blijkt ook dat Braambesje dwars ligt én in stuit... Dat beloofd :D!
Op zich is dat nu echt nog geen probleem, er is nog tijd en ruimte genoeg om zich in de juiste positie te draaien. Ik maak me er geen zorgen in maar het is wel iets dat me bezighoud. En toen ik erover nadacht dan voelde ik haar inderdaad ook altijd stampjes geven rechts onderaan in mijn buik, schuin boven mijn heup. Dus haar voetjes waren daar genesteld.
Het is iets om in het oog te houden. Maar als ze niet tijdig draait en dan is het enigste dat kan gebeuren dat het een keizersnede wordt. En daar ben ik al op voorzien dus das geen probleem :)

Ik heb geen foto meegekregen van deze ehco, wel de uitslagen van de metingen. Beetje gek en ook wel wat jammer maar ja, met zo een frikkelgat is het niet makkelijk om een foto te maken ook!

Sinds de echo op 19 april is mijn buik ook beginnen groeien in sneltempo :)
Ik voel ook echt dat ie af en toe in de weg begint te zitten, ik krijg mijn jas nu echt niet meer toe (allé, jawel maar dan moet ik hem tot in mijn taiile trekken- goed uitademen en vooral niet meer inademen :p), de aankoop van een zwangerschapspanty dringt zicht op evenals een t-shirtje waar plek is voor de bolle buikje want mijn gewoon hemdje (om de borsten wat bedekt te houden) kruipt vervelend vaak omhoog door plaatsgebrek.
En het begint ook echt stiletjesaan lastig te worden om rond te wandelen. Niet dat het al dramatisch is maar ik voel wel dat er meer druk komt te staan op dat lijfje van mij en dat het moeilijker is om "bergen" te bewandelen. Met De Liezen was ik op weekend in Normandië en daar was het met stijgen en dalen... Best wel pittig!  Mijn energielevel is ook niet stijgende lijn aan het gaan dus het is best een uitdaging zwanger zijn :)
Naast de fysieke obstakels krijg ik ook te maken met de zogenaamde "zwangerschapsdementie-verschijnselen"...  Ik was heel goed in plannen, dingen organiseren, veel balletjes in de lucht houden, ... maar nu... Overal houd ik lijstjes bij, steek dingen in mijn gsm, plak ik briefjes in mijn agenda,... En dan nog lukt het niet om alles rond te krijgen zoals ik zou willen. Mijn concentratie is ook helemaal niet meer wat het geweest is en mijn dag-tempo is helemaal naar de vaantjes : D
Grappig hoe ik zo kan veranderen in en stuurloze verwarde maar nog steeds erg vrolijke Alice :)
Van de hormonen en emotie-schommelingen heb ik dan weer geen last. Waar ik uitermate blij om ben! Ik (en mijn omgeving) hebben ons part meer dan gehad in de aanloop naar deze zwangerschap :)
Het is echt genieten van die kleine schopjes en stompjes die zich ondertussen meerdere keren per dag laten voelen. En Braambesje is begonnen aan een groot manouvre denk ik want nu voel ik de stampjes minder hard en meer centraal, net boven mijn litteken eigenlijk. Dus ik vermoed dat ze zich heeft gedraaid (naar een volledige stuit) en met haar voetjes nu richting mijn rug ligt te sjotten. Geweldig :D