365 dagen....

Dag op dag had ik vandaag mijn eerste inseminatie.  Het is leuk maar ook wat bevreemdend om mijn eigen woorden, die ik exact een jaar terug neertypte te herlezen! Er is veel gebeurt het afgelopen jaar, soms leuke dingen, soms pijnlijke zaken, soms ronduit verwoestende momenten....Er waren dagen dat ik het niet meer zag zitten, dat ik de handdoek of beter gezegd de babywens in de ring wou gooien en het gewoon wou opgeven. Er waren echt dagen dat het gewoon teveel voor me was en dat de opofferingen en de energie niet opweegde tegen het resultaat. Het voelde af en toe aan alsof het nooit zou  lukken, alsof al de moeite voor niks is, alsof ik nu al te laat was. Maar wat ben ik blij dat ik heb doorgezet! En dat ik de tijd en ruimte heb genomen om te snotteren, om te klagen en te zagen bij vrienden, om verslagen en klein te zijn, om kwaad te zijn als het weer niet gelukt was... Wat ben ik blij dat ik alles heb toeglaten en dat ik er steeds opnieuw voor gegaan ben. 

Elke maand, neen eigenlijk bijna elke dag, maakte ik opnieuw de keuze om door te gaan. Met ieder pilletje, ieder spuitje, ieder tabletje bevestigde ik nogmaals mijn keuze. Telkens opnieuw koos ik voor dat wonder, voor mijn kindje in wording.En nam ik er alle bijwerkingen, dokterafspraken, onderzoeken,... bij. Met de moed der wanhoop soms maar dat de "mogelijkheid" dat het deze ronde wel eens zou kunnen lukken bestond hield me aan de gang. Maar het is heftig geweest en heel intens. En voor mijn omgeving ook niet altijd gemakkelijk. Het is moeilijk te vatten hoeveel het vraagt zo een behandeling en hoe groot en overheersend het hele traject word in je leven. Omdatje er letterlijk dag in dag uit mee bezig bent kan je het ook nooit eens echt lossen. Koppels die gewoon zwanger proberen te worden hebben maar een paar dagen per maand die focus nodig. Maar ik moest dagelijks, soms tot 3x toe, heel bewust bezig zijn met "zwanger worden/blijven"... Zo uitputtend! 

En nu, nu zit ik hier gelukzalig te wezen met een kleintje in de buik. En het is een torenhoog cliche; maar het is het allemaal meer dan waard geweest! Ik ben zo ontzettend blij dat het gelukt is, er zijn nog momenten dat ik het niet goed kan vatten. En dat ik het niet echt geloof ook. Maar dan kijk ik even naar de echo's of naar de spulletjes en kleertjes die ik al gekocht hebt en dan besef ik dat het echt echt echt gaat gebueren! HEERLIJK TOCH!