BLUE MONDAY MET EEN GOUDEN RANDJE
In mijn vorig schrijfsel ging er erg veel aandacht naar de energie die mijn werk opeist en naar de bijna onhoudbaarheid van de situatie. De stress werd me echt teveel en het ging echt echt echt niet goed. Het was echt zoeken naar energie en een manier om te blijven glimlachen, om te blijven mijn begeleidingswerk naar behoren uit te voeren. Met letterlijk de moed der wanhoop maar he ik slaagde er wel in om met de glimlach (al was ie soms zuur) te gaan werken. Ik ga hier niet uitwijden over wat er allemaal gaande was en hoe de zaken allemaal geevolueerd zijn, dat heeft toch niet echt veel zin. Maar maandag was het de apotheose van een maandelang gevecht... Ik ben maandag onstlagen met onmiddellijke ingang en een opzeggingsvergoeding comform de wet. En dat is goed zo. Er is instant een hele grote rust over mij heen gekomen en ik neem vrede met de situatie. Het heeft me zeker niet onderuit gehaald of aan het wankelen gebracht. Alles is zeer netjes en "by the book" afgehandeld. Ondanks het een klap is om te horen dat je wordt onstlagen heeft dit ook zeer veel mooie kanten. De strijd is ten einde en ik kan me nu focussen
op de toekomst. En die ziet er hoe dan ook erg mooi uit! Daar geloof ik in, daar ben ik rostvast van overtuigd.
Er zijn nu wel veel vragen rond de behandeling en hoe ik dat allemaal moet rijmen met de zoektocht naar nieuw werk. Daar ga ik me de komende periode eens over buigen en goed informeren. Het is belangrijk dat ik aan de slag kan gaan en zo de band met het werkveld blijf behouden. Maar ik wil mijn baby-plan niet on hold zetten. Ik zal dus creatief moeten zijn en een manier zoeken om dicht bij mezelf te blijven enerzijds en anderzijds mijn jobkansen niet in het gedrang brengen. Het zal even zoeken zijn maar ook dat gaat me wel lukken.
Morgen is het terugplaatsing van een cryo en op 2 (of 3 februari) weet ik daar de uitslag van. Ik hoop echt dat het dit keer een goede ronde is en dat mijn lijf doet wat het moet doen. De stress rond mijn werk is alvast weggevallen en in geloof wel dat het een belangrijke factor is geweest. Ik had ontzettend veel stress en mijn lichaam was gespannen en geforceerd. NIet meteen een warme vriendelijke omgeving voor een embryo. Dus wie weet heeft dit alles een mooi einde en betekend het een prachtig nieuw begin!
Het gaat raar doen om thuis te zitten tijdens de wachtweken en geen vooruitzicht te hebben in de letterlijke zin van het woord. Maar ik heb besloten om mezelf een maand vakantie te geven en leuke dingen te doen (musea bezoeken, gaan eten met vrienden, daguitstapjes, koffiemomentjes, ...) en ontzettend veel ga rusten. Echt op krachten komen en de stress uit mijn lijf laten vloeien. Echt vakantie! En met wat geluk kan ik nog wat klusjes hier in huis opknappen die al veel te lang blijven liggen zijn. Roxanne gaat naar de creche zoals afgesproken en ik heb dan ook tijd en ruimte voor mezelf. Ik ga het proberen te zien als een kadootje van de werkgever. En er het aller-aller-allerbeste van te maken!
The future is bright and golden!