Een bijzonder mooie vraag :)

DIT STUKJE IS NOG "UNDER CONSTRUCTION" DOOR DE GEVOELIGE EN COMPLEXE MATERIE :) IK KRIJG NIET ALLES GOED VERWOORD IN EEN KEERTJE. MAAR IK WERK ER GAANDEWEG AAN. NEEM DUS GEEN AANSTOOT AAN DE WOORDEN/BEDENKINGEN DIE HIER STAAN, HET IS EEN PROEFSTUKJE :)

Ik was onlangs op een vergadering met de vrijwilligers die samen met mij een advieslijn beantwoorden. Om de vergadering te openen werd er gevraagd om jezelf voor te stellen en om te antwoorden op de volgende vraag: "Wat is het mooiste dat iemand ooit al voor jou gedaan heeft? "
Ik vond het een hele mooie vraag waar ik even over moest nadenken want er zijn al heel veel mooie, hartverwarmende zaken voor mij gedaan Ik heb geweldige vrienden die stuk voor stuk fantastisch zijn en heel veel voor mij betekenen. De mooie zaken zitten hem vaak in kleine dingen: een lief bericht op lastige dagen, een knuffel als het even wat minder gaat, een leuke uitnodiging zomaar uit het niets, fijne kadootjes zonder dat er een gelegenheid voor is,... Ik heb talloze zaken waar ik uit kan kiezen. Maar het allerallermooiste dat iemand ooit voor mij gedaan heeft? Sperma doneren.
Ik kan die persoon niet genoeg bedanken om die keuze te maken. Want zonder die donatie had ik mijn lieve kleine trol nooit gehad! En het is iets waar ik wel graag wil bij stilstaan. Want het is erg bijzonder dat een wilvreemde man beslist heeft om zaadcellen te doneren zodat vrouwen zoals ik of koppels met een kinderwens en vruchtbaarheidsproblemen alsnog aan een kindje geraken. Iets dat niet zo lichtzinning mag worden opgepakt
Het is maar een kleine daad, even de hand aan jezelf slaan met het nodige erotische materiaal, op zich maar met zo grootste gevolgen. Ik vind het erg mooi dat iemand zo onbaatzuchtig kan zijn om letterlijk zijn genen door te geven. Zonder meer. Niet wetende of en hoeveel kinderen er van hem op deze aarde rondlopen. Maar ik ben die persoon zo ongeloofelijk dankbaar!
Vaak wordt er wat luchtig over gedaan "oh, dus het is anoniem donorkindje?" en das goed, zo wil ik het ook graag. Niet te gewichtig over doen of heel poeha rond maken. Het is wat het is.  Maar als ik de kans zou hebben om die persoon te bedanken dan zou ik die met 2 handen grijpen. Ergens vind ik het wel jammer dat er geen mogelijkheid is om die persoon oprecht en persoonlijk te bedanken. Al was het maar met een briefje, een kaartje, een fotootje.  Maar uiteraard begrijp ik dat ook wel. Het is niet voor niet "anonieme donor" en dan zou het wat vreemd zijn als er toch de mogelijkheid is om - via omwegen- toch contact te hebben. Misschien moet ik die persoon toch een denkbeeldige brief sturen, om hem te bedanken voor dat wondermooie geschenk. Gewoon, om mijn gedachten en gevoelens te kunnen vastpakken en het ook uit mijn systeem te hebben. Later kan ik het nog altijd aan Roxanne laten lezen. Deze gevoelens zijn zo puur en zo krachtig...Daar moet ik iets mee doen. De dankbaarheid is oneindig en ik voel echt de nood om die tastbaar te maken.
Wie weet volgt hier binnen enkele weken wel een post met de brief gericht aan de donor van Roxanne :)
Ik maak er hoe dan ook werk van! Of ik het publiek maak, das weer een andere kwestie.

Ik heb ook bewust gekozen voor een anonieme donor, de optie voor een gekende donor is er wel maar das zo omslachtig naar mijn gevoel. Dan ga je toch een bijzondere band aan met die persoon en ben je verbonden met elkaar voor het leven. Een taak die niet te onderschatten valt en die toch wel veel verantwoordelijkheid met zich meebrengt. Ik weet niet of ik me even goed zou voelen bij een vriend die de biologische papa is van Roxanne. Of bij een man die graag kinderen wil maar door omstandigheden (geaardheid, geen relatie,...) kinderloos dreigt te blijven en daarom op zoek gaat naar een BAM-mama die graag een gekende donor wil. An sich heb ik daar helemaal niets op tegen, begrijp me niet verkeerd. Ik vond het ook een lastige vraag om te beantwoorden: "Kan ik mijn kind de helft van zijn afkomst ontzeggen? " Want door voor een anonieme donor te kiezen sluit ik uit dat mijn dochtertje ooit haar vader kan leren kennen en dus kan achterhalen van wie ze nog afstamt. Een harde noot om te kraken maar ik heb voor mezelf uitgemaakt dat het de beste optie is in mijn/ons geval. Ik voel mij daar het prettigst bij en dan kan ik dat ook overdragen op Roxanne. Het leek me het belangrijkst dat IK achter mijn keuze stond zodat ik ze later kan verantwoorden aan mijn kind. En dat ik zonder schaamte of schroom kan zeggen dat ik heel bewust heb gekozen voor anoniem donorschap om de zaken niet nog ingewikkelder te maken en om alles zo helder en zuiver mogelijk te krijgen. Roxanne is MIJN dochter die ik ontzettend graag zie en die ik alles wil geven wat haar hartje begeert. Vreemde constructies met een goede vriend of vreemde die donor is maar toch een rol speelt in ons leven... Neih. Dat voelt niet goed. Het zou alles nodeloos ingewikkeld maken.  Laat mij maar een netwerk en familie creeëren met de mensen die ik liefheb en die Roxanne zullen ondersteunen waar nodig. Zomaar, uit liefde voor haar en voor mij zonder dat er een biologische verbintenis is. Dat is pure liefde en bijzonder oprecht. Wat voor mij waardevoller en betekenisvoller is dan de betrokkenheid van een donor in haar leven.
Aan liefde hoe dan ook geen gebrek!