De wereld wordt weer een beetje groter (voor Roxanne toch)
Ik blijf het gevoel hebben dat mijn wereld erg klein is en dat deze enkel bestaat uit werken, huishouden en Roxanne maar de wereld voor mijn lieve trol wordt elke dag een tikkeltje groter! En ze geniet ervan om op ontdekkingstocht te gaan :)
Mevrouwtje kan kruipen! En niet meer alleen achterwaarts, nee ook voorwaarts geraakt ze al enkele meters vooruit. Geweldig!
Sinds een tweetal weken merkte ik op dat ze zich verplaatste, subtiel en niet al te ver maar als ze op de mat lag in de living dan kon het gebeuren dat ze na enkele minuten naast/achter/voor de mat lag. Vroeger was dat vaak gewoon door de hevigheid van het spartelen en het omrollen maar de laatste 2 weken was dit "bewust". Toen ik haar wat gadesloeg bleek dat ze achteruit kroop *haha* Dus met dat wiebelkontje wrikkelde ze zich naar achteren terwijl haar handjes verwoedde pogingen deden haar lijfje te verplaatsen. Superschattig! Het was geen efficiente methode maar ze geraakte wel ergens :) Tot ze op een muur/kast/zetel stootte, dan lag ze daar wat hulpeloos te krawietelen want ja voorwaarts luktte nog niet of een tafelpoot. Helemaal geweldig dat laatste! Dan draaide ze daar toertjes rond want zijwaarts kon ze wel "vlot" bewegen maar voorwaarts lukt haar niet dus draaide ze in cirkeltjes :D
Oefening baart kunst en het is een doorzettertje die dochter van mij zo blijkt want vrijdagochtend 20 april kroop ze voorwaarts! En ik was er getuige van <3 Tijdens ons ochtendmomentje (als de kleine trol om 6u30 al vrolijk ligt te tateren in haar bedje ga ik haar halen en leg ik die nog even bij mij in het grote bed. Dan kroelen we een beetje en genieten we van elkaars aanwezigheid. Zalige momentjes! Dat kleine lijfje dat dicht tegen me aan ligt of enthousiast mijn gezicht/slaapkleed/haar onderzoekt en ik die dan nog wat lig te soezen. Maar vrijdagochtend was ze heel actief en vastberaden om voorwaarts te kruipen. Eerst was het nog wat aarzelend maar al gauw bleek ze het onder de knie te hebben en kroop ze vlotjes mijn bed over. Op een ietwat speciale manier (het is echt met een wiebelkontje en ze sleept zich precies voort op haar handjes/armpjes) maar ze geraakt vooruit! Snel maakte ik een filmpje om trots door te kunenn sturen naar de meters en te tonen aan de peter later op de dag. Fijn om terug te zien dat mooie moment. Toch bijzonder om getuige te mogen zijn van haar ontwikkeling. En die gaat met rasse schreden vooruit *pinkt een traantje weg*¨
En nu is de wereld weer een stukje groter voor deze kleine lieve mooie trol! Ze vind het geweldig om op de grond te liggen en rond te woelen. Haar perimeter is om en bij de 2m maar das geweldig om te zien. Onder luid gekir en geroep tijgert ze rond in de living. De onderste rij van boekenkasten is niet meer veilig want ze onderzoekt alles en het liefst van al neemt ze dingen vast om er dan keihard op de grond mee te slaan. Ik zal dus een toertje moeten doen om in huis om alles wat kind-onvriendelijk is of dingen die me dierbaar én breekbaar zijn die op de laagste regionen staan te verwijderen.
Ze is zo geweldig :)
Af en toe heeft ze ook genoeg van het ontdekkingsreizen en dan komen er grote tranen die over haar wangetjes rollen en het enige wat dan helpt is haar vasthouden en knuffelen. Dat zijn de momenten waarop ze zich in mijn nek nestelt met haar hoofdje en met haar handje iets van mij probeer vast te grijpen (mijn haar, ketting, oor, ...) Even terug naar de veilige uitvalsbasis die "mama" heet. Ik zal niet ontkennen dat ik die momenten koester ;) Voel ik me toch weer even echt belangrijk in haar leventje.Mijn klein trollemieke, wat overweldigend is het toch om zoveel liefde voor jou te voelen.