Grote wasjes, kleine wasjes,...

Ik ben geveld... fameus geveld door de buikgriep :( Echt ellende troef! Gelukkg was Roxanne maandagnacht hoe dan ook al uit logeren omdat ik 14-22u moest werken en aansluitend een 9-17u dus de zorg voor haar midden in de nacht viel al weg. Ik had al werk genoeg met mezelf... Lang geleden dat ik me zo rot heb gevoeld! Wauw! Tot 4 keer overgegeven en een 3-tal keer een sprintje naar het toilet mogen trekken. Ik heb mezelf naar de dokter gesleept (was nog niet helemaal binnen of ik moest al naar het toilet rennen om over te geven) en daar viel het verdict: Acute buikrgiep. Op advies van de dokter bleef Roxanne nog een nachtje extra logeren bij de zus. Gelukkig is de zus zo geweldig dat dit geen probleem is! 

Het deed wel pijn om mijn lieve kleine meid zolang te moeten missen :( 2 nachten en 3 dagen... Das lang, heel lang! Maar ik was ook echt niet in staat om voor haar te zorgen. Heb de hele dag in de zetel gekampeerd met een emmertje binnen handbereik en een flesje aquarius naast me om daar af en toe es van te nippen. Heb ontzettend veel geslapen! Echt het was heerlijk en vreemd tegelijk. Maar ik was zo op, zo ontzettend moe, ik kon niet anders dan slapen en rusten. En dat deed zoveel deugd! Heb echt een nieuwe adem kunnen pakken die dagen. Even gewoon niets aan mijn hoofd en alleen maar aan mezelf denken. Natuurlijk mistte ik mijn lieve kleine trol en gingen mijn gedachten daar ontelbaar vaak naartoe. Ik heb er ook menig traantje om gelaten maar anderzijds wist ik ook wel dat het de beste oplossing was. Maar het doet daarom niet minder pijn om die meid te moeten missen.

Woensdagavond ben ik ze dan kwiek en monter gaan ophalen in de creche. Ik was er helemaal door en kon  al terug vlot boterhammetjes binnen houden. Alle gevaar was geweken... Dacht ik :(  Roxanne is nog steeds in de greep van het virus. Het is wonderbaarlijk hoe ziek zo een klein lijfje kan zijn! Ze heeft 2 dagen overgegeven én haar pampertjes gevuld met groen water. Dan ben ik naar de dokter getrokken voor advies en controle, gelukkig was het niet erg. Ze vertoont nog geen tekenen van uitdroging, is vrolijk en alert, heeft geen koorts,... Haar gewoon veelvuldig vocht aanbieden en flesjes maken met rijstwater (dat stopt op). Na 5 dagen rijst koken en daar 2x per dag een lekker gerecht mee klaar te maken ben ik wat inspiratieloos geraakt en Roxanne blijft vrolijk diarre hebben. *zucht* Het is echt niet normaal hoeveel er uit dat kleine lijfje kan komen.Gelukkig heeft ze er doorgaans weinig last van maar er zijn helaas ook momenten dat ze begint te krijsen en dat geluid gaat bij mij door merg en been. Dan neem ik haar onmiddellijk op, knuffel en kus haar, aai haar hoofdje, masseer haar buikje,... Toon haar gewoon dat ik er voor haar ben en dat ze niet alleen is. Als de huilbui gepasseerd is mag ik steevast naar boven trekken om haar kleertjes af te stropen, die in de plastic zak te keilen waar ik al haar "zieke vuile kleertjes" in bewaar, haar half in bad te steken en haar pampertje mag verversen. Het is echt heel zielig om haar zoveel pijn te zien en horen hebben. En ik kan er zo weing aan doen. Ik heb al een berg was verzameld omdat ze echt gewoon ondergesproeid wordt... En ik kan met moeite op tijd de wegwerppampertjes aanrukken. Ze vliegen er echt door. Ik wil haar ook niet laten liggen met een vuile, stinkende broek. Das gewon één grote bron van bacterie en echt goed voor haar billetjes kan dat ook niet zijn.
Hoewel ik een grote fan ben van de wasbare luiers ben ik nu zonder aarzelen even overgestapt op wegwerpluiers. Het is niet bij te houden en ik vind het wel een fijn idee dat ik al die vuile lelijke buikgriepbeestjes in de vuibak kan kieperen.
Mijn lieve kleine meisje toch. Zoveel liefde voor zo een klein wezentje.. Het is toch iets heel bijzonders.