HET DOOPSEL...

Nu de bevalling toch wel dichterbij komt en ik actief de Meters en de Peter aan het vragen ben duikt ook de kwestie rond "dopen" op.
Ik heb een heel duidelijk en standvastig standpunt hierover: Ik laat mijn dochter NIET dopen bij de geboorte. Als ze hier op latere leeftijd zelf voor kiest dan is het geen enkel probleem. Ik vind het belangrijk dat ze hier zelf voor kan kiezen. Al is het omdat ze graag bij "de rest" wi horen als ze in het 1e leerjaar zit en er gewerkt word rond communie. Het vooral van belang dat het haar keuze is, haar wens om gedoopt te worden. En om deel uit te maken van de geloofsgemeenschap.
(Al betwijfel ik of ik resoluut voor een katholieke school zou kiezen...)
Maar ik sta niet achter "de kerk" als instituut en ben ook helemaal niet gelovig. Als ik in een kerk ben voor plechtigheden maak ik geen kruisteken, ga ik niet te communie,... Ik neem niet deel aan de viering en dit uit respect voor mensen die wel heel veel kracht en steun vinden in het geloof. Ik zou mezelf heel hyprocriet voelen als ik deze handelingen wel zou uitvoeren, omdat deze "leeg" zijn voor mij, geen enkele waarde of zwaarte hebben. Het laten dopen van Braambesje zou heel erg vreemd aanvoelen en op bijzonder veel weerstand botsten bij mezelf. Het zou een leeg, voor mij nietszeggend ritueel zijn waar ik geen belang aan hecht. En dan maak ik liever de keuze om het niet te doen.

Maar... dit is wel een lastig thema bij mijn tanteke/meter. Het is een fantastiche vrouw die ik een bijzonder warm hart toedraag en die ik ontzettend graag zien maar ik wil ook trouw blijven aan mezelf. Ik weet dat ze het lastig zal hebben om te aanvaarden dat Braambesje niet gedoopt wordt. Ze heeft er mij al verschillende keren naar gevraagd, ik heb haar steeds hetzelfde antwoord gegeven maar toch blijft het een heet hangijzer. Voor haar is geloof ontzettend belangrijk, ze put er kracht uit en het bied haar troost in de donkere tijden. Hier heb ik alle respect voor. Ze heeft goede contacten met de pater van het rusthuis waar ze dagelijks over de vloer komt en is erg actief om de kapel mooi aan te kleden voor de wekelijkse viering.
Het was ook pas toen de Pater zijn zegen had gegeven over mijn zwangerschap dat tanteke vrijuit "gelukkig" kon zijn met het nieuws. Tot die dag (en dat was tot ik ongeveer 16 weken was) hield ze het nieuws "geheim" en was er toch enige schroom te bekennen. Dit omdat de zwangerschap op een wel erg controversieële manier tot stand is gekomen, voor haar dan. Gelukkig was de pater onverdeeld enthousiast en was het voor hem geen probleem.
Het illustreert heel mooi hoe belangrijk geloof en de zegen en de kerk en kerkelijke visie op zaken voor mijn tanteke is. Het niet laten dopen van Braambesje zal dan ook wel een beetje als een kaakslag voor haar aanvoelen.  Maar ik ga echt voet bij stuk houden over dit thema. Het is te belangrijk voor mij en te belangrijk voor tanteke om hier consessies over te doen.
Ik kan hypocriet zijn en voor de rust en de vree Braambesje laten dopen, dan is tanteke gelukkig en Braambesje zelf heeft er geen "last"  van. Meer dan een plenske water over haar bolletje is in het zijn puurste vorm niet. Maar de symboliek en de gelofte die je aflegt tijdens het doopritueel is zoveel grootser en ik heb teveel respect voor dit gegeven om er zo los mee om te gaan.

Ik vrees dat ik nog een paar veldslagen zal moeten leveren rond het al dan niet dopen van Braambesje. Maar "choose your battles" is een belangrijke mantra en er zijn veel zaken waar ik toegiften in wil doen en in wil schipperen. Maar dit is er eentje waar geen onderhandelingsruimte is. En dat zal ik met erg veel liefde, warmte en respect moeten uitvechten met tanteke. Het zal nog pittig worden  =)