High in the womb... En dat op 39 weken!
Vandaag was dan eindelijk de dag dat ik nog es op controle mocht. Heel erg blij want toch al weer 39 weken op de teller en had nog wel eens zin om een stand van zaken te vernemen. De eindstreep komt nu toch echt wel in zicht en het "lange wachten" wordt op den duur het "eindeloze wachten" ;)
Na een zoveelste ellendige nacht (plasje hier plasje daar; last van mijn heup, last van pijnscheuten in mijn hand tot aan mijn schouder, vrolijk rondtrappend Braambesje,...) brak de ochtend dan toch aan en nam ik een verfrissende douche. Voel me dan altijd een heel pak beter en vind het ook wel belangrijk om proper gewassen en geschrobt bij de gynaecoloog controle te gaan.
Eenmaal in zijn kabinet een klein gesprekje over de afgelopen weken en hoe ik me voelde. Ook even de valpartij aangehaald maar niks om zorgen om te maken. Goed dat ik de kraamafdeling had gebeld. Ik bracht nog even ter sprake dat ik graag navelstrengbloed wou doneren bij de geboorte en ik vroeg me vooral af of ik daar documenten en dergelijke voor moest in orde brengen. Gelukkig volstond een kleine aantekening in mijn moederboekje en een krabbel op het moment supréme. Das weer iets dat ik van mijn lijstje kan schrappen :) Ik vind het belangrijk om dat te kunnen doneren (indien mogelijk) want het is zo kostbaar en er zijn zoveel mogelijkheden mee in de medische wereld. Het zou zonde zijn om het niet te doen!
En dan brak het moment dat ik weer es met de billen bloot en de beentje in de beugels mocht plaatstnemen op de tafel. What a joy! Na even rondgewoeld te hebben down there kreeg ik te horen dat er toch al 1 cm ontsluiting was! Ik was hier wel blij mee :) Das toch al eentje minder dat ik moet zien te creeëren op het grote moment. En hoep, daar werd de gel aangebracht en kwam Braambesje nog es in stukjes voorbijzweven. Ze zit mooi op schema, ontwikkeld zich zoals ze zich hoort te ontwikkelen. Haar gewicht wordt nu op 3 kilo 500 geschat (wat ietsje boven het gemiddelde is maar zeker niet overdreven) en ze beweegt nog vrolijk met haar hoofdje! Dat laatste is niet meteen zo goed te noemen. Tis geen ramp ook uiteraard he, maar ze is nog helemaal niet ingedaald. Ze zit nog steeds ontzettend hoog (ik voel en zie haar voetjes ook echt bewegen net onder mijn borsten) en moet dus nog een hele weg afleggen richting mijn bekken. Ze ligt zeker nog niet "vast" in mijn bekken met haar hoofdje; verre van. Het is alsof mijn onderbuik nog leeg is :) Dus een bevalling is zeker nog niet op til. Jammer! ;)
Ik mocht me aankleden (Altijd zo een worsteling met mijn panty's! Thuis doe ik dat met de nodige geluidjes, gekreun, gesteun en gezucht want het is toch echt niet evident om aan die voeten van mij te geraken ondertussen. Maar achter zo een flinterdun gordijntje is dat niet meteen gepast :p) en ging aan zijn buro zitten. Volgende week nog een es op controle, dan ben ik exact 40 weken (hoera voor de IVF/ICSI, dan weet je precies wanneer je zwanger bent geworden en is het geen giswerk haha!) en als ze dan nog steeds zo hoog en droog zit wordt er verder onderzoek gedaan. Dan moet ik een scan laten nemen, een bekkenmeting laten doen dus, om te kijken of ze uberhaupt wel KAN indalen. Want hjj wil me ook geen monsterbevalling aandoen van ettele uren zonder resultaat. Maar ik moet niet ongerust zijn, heb nog een week om te spontaan te bevallen en als het niet is gebeurt dan zoeken we verder. De optie keizersnede zal op basis van die bekkenmeting dan ook besproken worden. Ik blijf me dus vlijtig voorbereiden op beide scenario's :)
Het is wel opvallend dat heel veel vriendjes ontzettend meeleven met de evolutie van Braambesje en actief bezig zijn met de bevalling. De afgelopen dagen al verschillende keren de vraag gehad hoe het het met me gaat, of ik het wel nog red, zijn de laatste loodjes niet te zw aar, al tekenen dat ze eraan komt,...? TIs echt superlief allemaal! Ik voel me meer dan ooit omringd door prachtige mensen die me steunen door dik en dun. Hartverwarmend!