HOPLA... OPEENS BEN IK 12 WEKEN (en de gote aankondiging bij de familie!)

Door de grote vermoeidheid leg ik de afgelopen weken compleet uitgeteld in de zetel en was energie voor eender wat ver te zoeken. Af en toe voelde ik me "de niet zo mooie slaapster" want met zo een klein trommeltje als buik (altijd leuk opgezette darmen van de utrogestan en een vreemde uitstulping links te hoogte van mijn linkereirstok door de cysten) voel ik me nu niet meteen moeders mooiste :D
Maar ook al slapend gaan de dagen voorbij en ziedaar... Vandaag ben ik 12 weken! Het is nog wachten op echo van woensdag om echt helemaal opgelucht adem te halen en een vreugdedansje te doen maar het voelt allemaal heel erg goed dus ik ga daar met een grote glimlach (en misschien toch wel een bonzend hartje) naartoe. Benieuwd hoe Braambesje nu al weer veranderd zal zijn. Toch wel heel bijzonder die echo's :)

Zondag, gisteren dus, was het een bijzondere dag! MIjn allerliefste tanteke (en meter) was vrijdag 81 jaar geworden,  de herdenkingsmis voor mijn papa vond plaats en ik kon eindelijk mijn grote kleine geheimpje met de familie delen want we (Braambesje en ik) hadden de mijlpaal van 12 weken bereikt! Wat een leuke samenloop van omstandigheden was me dat!  Na de viering werden we allemaal (ik heb niet zo een grote familie maar wel een bijzonder liefdevolle en warme) bij de tante thuis verwacht voor een overheerlijk home-cooked-maaltijd om haar verjaardag toch een beetje te vieren. Omdat 1 persoon (R.) nogal bijzonder lang op zich liet wachten kon ik de "grote aankondiging" pas doen als we reeds alleen aan tafel zaten en net een bord soep naar binnen had gelepêld met veel smaak.  Ik glipte even naar buiten om het pakje te halen dat ik speciaal voor Tanteke had gemaakt en overhandigde haar dat dat met "Gelukkige verjaardag lief tanteke! Ik heb nog een heel speciaal kado voor je meegebracht, iets dat je nog nooit eerder hebt gekregen! " en gaf haar een dikke zoen. Vol spanning ging ik op mijn plaats zitten, schuin tegenover haar en zag hoe ze het papier lospeuterde en de doos tevoorschijn haalde.
Het was een witte doos met een rood kruis en EHBO op geschreven dus ze keek wat vewonderd... Eenmaal de doos open zaten er nog pakjes in voor de tantes en nonkel die eerst werden uitgedeeld (maar nog niet werden geopend)  en dan haalde Tanteke het knuffeltje eruit "Voor de kleine", het voeboekje 'Ah dat zal voor mijn pillekes ofzo zijn zeker" sprak ze toen ze haar vinger in een zakje in het boekje stak, de mini-luiertjes werden aanzien als "inlegkruisjes" en de papfles... Ja daar wist ze zich helemaal geen raad mee!  Aan tafel gonsde het al "Alice is zwanger!Amail ze is gewoon zwanger" en ik kreeg al felicitaties... maar Tanteke was nog altijd niet helemaal mee.

Superschattg en aandoenlijk om te zien. In haar hoofd kon het ook helemaal niet, ik heb geen vriend. Dus hoe zou ik dan zwanger moeten zijn geraakt?  Het was allemaal wat verwarrend voor haar. Ik heb het haar dan letterlijk gezegd, dat ik een klein Van Rijckeghemtje verwacht op 28 augustus dus dat ik echt echt zwanger ben. En dat die doos een EHBO-doos is, een Eerst Hulp Bij Oppassen :)  De andere kadootjes waren een slabbetje waarop de bevallingsdatum stond (28/8) en de naam van tante of nonkel. Iedereen was erg blij met dit nieuws.

Heb er ook niet al veel uitleg rond gegeven (hoe, wat waar,...) omdat het precies allemaal nogal veel was. Denk dat ik ongeveer het volgende heb gezegd aan tafel,en plein publique: Zoals jullie weten heb geen vriend, ook geen vriendin (hihi) en is het zeker geen accident dans la route. Dit was een heel bewuste keuze omdat na mijn operatie 2 jaar terug bleek dat ik niet zo heel lang meer vruchtbaar ben en als ik kinderen wou dat ik er werk van moest maken. Dus ben ik naar het ziekenhuis gegaan, 6 inseminaties zonder succes later overgestap op IVF en voila... ik ben morgen 12 weken!"
Ik denk dat de vragen en de bezorgdheden wel nog zullen komen maar het was zo een bommetje dat het voorlopig voldoende was. Maar de liefde en de vreugde die ik toen voelde was enorm en dat is echt heerlijk!

Het was nog een heel gezellige namiddag, af en toe werd er gezinspeelt op dat kleintje dat op komst is maar dat was helemaal OK. Het nieuws moet bij velen nog helemaal goed doordringen, wat ik uiteraard ook begrijp!  Het is niet niks waar ik opeens uit het niets mee kwam aandraven dus dat het even moet bezinken is helemaal OK. De eerste reacties waren uitermate positief en ik heb nergens tegen moeten opboksen, Braambesje is nu al meer dan welkom!

Tanteke begrijpt het nog allemaal niet zo goed. Daar zal nog wat tijd en boterhammen moeten overgaan maar ze is wel blij.Ik vroeg haar hoe ze vanaf nu genoemd wil worden "Bobonneke" of  "Moeke" of "..."  Want ze is nu niet meer gewoon Tanteke he :) Daar moest ze nog even over nadenken. Het overviel haar allemaal nogal.
BIj het afscheid nemen gaf ik ze nog een dikke knuffel en toen wreef ze liefdevol over mijn buikje en zei ze "Draagt er maar goed zorg voor he!"
Prachtig!
Hartverwarmend!
Ontroerend!
Zoveel liefde in slechts 1 gebaar en in 1 zinnetje :)

Wat heeft Braambesje al gepresteerd de voorbije weken?!
Week 9
In deze week was Braambesje te zijn bij Dr Bronselaer en was het een bollejte met 4 uitstulpingen van 2.42 cm :)
Braambesje begint zich nu wat uit te strekken en is niet langer een krom boontje maar eerder een beweeglijk iets dat armpjes en beentjes rondzwiert met een ongekend enthousiasme :)  De lever begint nu ook bloed te produceren en neemt zowat het hele buikje in beslag, de darmen worden daarom in de navelstreng gepropt. Wat erg bijzonder is deze week is dat de MELKTANDEN zich beginnen te vormen. Hoe ongeloofelijk is dat????

Week 10
Ook deze week had ik het genoegen om Braambesje te horen vooral (zien was teveel gevraagd bij Dr Decleer, iets meer dan een wazig echo van mijn baarmoeder mag ik niet verwachtten. De harttoontjes zijn dan wel weer erg zichtbaar :) )
Er gebeurt opnieuw heel wat met dat kleine lijfje waaronder het eerste plasje!  Ja zelfs dat vind ik ongeloofelijk stoer! Wie had ooit gedacht dat ik urine helemaal te gek zou vinden :D???   Braambesje is wel nog niet meteen in de running voor allermooiste baby want het hoofdje is op dit moment echt monsterlijk groot, zowat de helft van het hele lijfje en dat is nu niet meteen appetijtelijk te noemen, toch?

Week 11
Helaas geen beelden van deze week... Maar wel heel blij dat we ook deze week samen hebben doorstaan. Nu is de kaap van 12 weken echt binnen handbereik! De ontwikkeling gaat onverbiddellijk door en er groeien nu ook al ieniemienie nageltjes (die pas volgroeid zullen zijn in week 32) aan de vingertjes en teentjes van dat kleine wonder. Vanaf nu is het ook geen embryo meer maar een foetus! Een nieuw stadium in het prille leventje van mijn kindje.
Omdat er nog erg veel ruimte is in de baarmoeder kan er volop gestuiterd en rondgetold worden daar in dat grote zwembad diep vanbinnen. Zelf heb ik er geen last van maar het moet wel leuk zijn om zo een persoonlijk voorverwarmd privé-hot-tub voor je te hebben :)
Groei maar goed door lieveling, mama kan al niet wachten om je te zien!