Hormonen in de groentenlade van de frigo - Eiceldonatie
Deze ochtend mocht ik nog eens mijn opwachting maken in het UZ om het startschot te laten geven voor de eiceldonatie.
Roxanne was mee omdat het vandaag een vrije dag voor me is en ik geen zin had om een hele opvangregeling uit te werken. Ik stapte samen met nog een vrouw in de lift naar het CRG. Zij maakte onmiddellijk contact met Roxanne en ik vertelde haar dat het een IVF-kindje was, dus dat het zeker en vast kon! Ze moest er in blijven geloven! Met tranen in haar ogen vertelde ze me dat het haar 4e ronde reeds was zonder resultaat... Ik voelde een steek door mijn hart gaan. Ik herken het grote verlangen en de diepe teleurstelling als het niet gelukt is. Ik wenstte haar ontzettend veel succes toe beloofde haar om te duimen.
Stipt om 9u meldde ik me aan bij de medewerkster aan de balie van het CRG met donor-nr. Vanaf nu ben ik niet meer Alice maar een nummer. Logischerwijs kan ik mijn nummertje hier niet vermelden (privacy) maar het is wel vreemd om je te identificeren aan de hand van een nummer.Ik mocht plaatsnemen in wachtzaal nummer 2 en probeerde Rox zo rustig mogelijk bezig te houden. Niet zo evident in een wachtzaal...en al zeker niet met allemaal mensen die ontzettend hard hun best doen om een kindje te krijgen. Ik betraptte mezelf erop dat ik af en toe verontschuldigend glimlachtte. Het was een rare ervaring om daar te zitten mét baby. Maar goed, ik was daar ook om anderen te helpen hun wens in vervulling te laten gaan dus daar suste ik mezelf dan weer mee.
De dokteres riep mijn naam (en ik die dacht dat ze mijn nummertje zouden roepen) en ik mocht met de billen bloot op de stoel gaan liggen. Een interne echo stond vandaag op het programma om te zien of alles OK is en er geen problemen zijn om te starten met de stimulatie. Gelukkig was alles in orde en mocht ik doorwandelen naar het donatieteam om mijn hormonen op te halen en de uitleg nog eens te krijgen.
Wat een toffe dame toch van het dontatieteam! Legt alles heel helder en rusitg uit en maakt ook echt contact. Ik kreeg nog eens de nodige instructies en alles werd neergepend op papier. Ook het verloop van de pick-up werd nog eens verteld, deze keer is het niet onder lichte narcose maar kan ik alles meevolgen op een schermpje. Spannend! Ik weet van B. (vriendin) dat er een paar venijnige prikken vooraf worden gegeven in de vrouwelijkheid dus dat het niet zo een fijne ervaring is maar bon, ik ben wel benieuwd naar hoe alles in zijn werk gaat.
Ben naar buiten gewandeld met een koelzakje, ijsblok en een hele lading hormonen. Dit alles moet ik bewaren in het groentenvakje van de frigo tot het tijd is om de spuitjes te zetten. Maar liefst 2 per dag! Even vergeten dat het toch best wel intensief kan zijn zo een parcours. Maar ik zie het absoluut zitten. Ook wel fijn dat ik niet meer op controle moet voor aanvang van mijn regels of iets dergelijks. Nu is het gewoon wachten op regels, starten met spuiten op dag 2/3 (naargelang persoonlijke agenda) en op dag 9/10 langskomen voor controle en opvolging.
Grappig wel, iedere keer dat ik mijn frigo opentrek zie ik daar nu zo een blauwe koelzak liggen tussen de rode bietjes, asperges en aubergines :D