I-day! - Episode 1

9u55
Vandaag is het dan zover, mijn eerste inseminatie. Vanaf vandaag kan alles helemaal anders worden. Vanaf vandaag kan ik zomaar zwanger zijn. Een heel leuke gedachte waar ik vooral bijzonder gelukkig door ben. Het voelt zo goed. Alles is goed. Ik heb er vrede mee. Alles is zoals het moet zijn, voor mij dan.

Ik ben niet zozeer zenuwachtig, vreemd genoeg. Ik ben vooral opgelucht en vrolijk. Alles komt goed. :)
"Als het niet gaat zoals het moet dan moet het maar zoals het gaat" is een zinnetje dat al veel in mijn hoofd heeft rondgedwarreld.

18u30
Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen was ik vrijwel meteen aan de beurt. Ik werd door de dubbele deur geloodsd en naar een kamertje helemaal achterin de gang gebracht. Daar mocht ik me omkleden en even wachten. Gewoonte gewijs stond ik al snel zonder enige géne in mijn blote poep en probeerde het me comfortabel te maken in de gynaecologenstoel. Die beugels bleken verdomd handige armsteuntjes te zijn ;) Toen de verpleegster na een 10-tal minuutjes binnenwandelde schrok ze wat omdat ik al helemaal "up and ready" was en he toch nog even zou duren eer de doker kwam. Ik mocht mjn slip terug aantrekken (dat praatte net ies vlotter) en we overliepen het medicatieschema nog eens (c.lomid, pregnyl-shotjes en ustrogan-tabletjes) om zeker te zijn dat er geen foutjes waren ingeslopen. Toen verdween ze nomaals uit mijn kamertje met de boodschap: "ik ga om het sperma, het ligt klaar" Echt een heel vreemde boodschap :D

Ik las op mijn gemakje nog wat verder in mijn Libelle toen plots een hele ecuipe mijn kotje belegerde: Dokter Decleer, de verpleegster die ik al kende en nog een verpleegster. Vrolijk keuvelend over een aanstormend dieet van een van de verpleegsters ontdeed ik me opnieuw van mijn onderbroek en probeerde ik me wat fatsoenlijk in die gynaecologenstoel te positioneren. Voor ik het goed en wel besefte was Dokter Decleer al druk in de weer met een -naar mijn aanvoelen - gigantisch speculum (eendebek) en net toen ik dacht dat het echt niet meer kon zijn van de pjn en ik hem ging vragen om daar toch iets aan te doen (een kleiner exemplaar gebruiken ofzo) was de hele ingreep al voorbij.

Ik kreeg mijn slipje over mijn voeten geschoven en mocht het gelukkig wel zelf  aandoen en nog een minuutje of 5 blijven liggen.
Ik informeerde even of het normaal was dat het toch wel pijnlijk was die eendebek en dat ik al menig onderzoek heb gehad (inclusief zo een marteltuig) maar dat het deze keer toch écht wel een marteling was. Bleek dat bij een uitstrijkje nemen gemakkelijk een klein exemplaar kan gehanteerd worden maar voor insemanitie is een groter geaval nodig omdat de baarmoedermond goed zichtbaar moet zijn zodat de dokter het sperma goed kan injecteren IN de baarmoeder, dus voorbij de baarmoedermond. Das al een hindernis minder dat de zaadcellen moeten overwinnen.
Omdat het in functie was van een eventuele zwangerschap kon ik er wat meer vrede mee nemen maar ik kijk toch niet meteen uit naar een volgende ronde.Toeme toch! 

Nog snel een afspraak voor een bloedafname (22 april) voor het al dan niet bevestigen van een eventuele zwangerschap en mijn eerste poging is officieel achter de rug! Nu kan ik enkel nog goed zorg dragen van mijn lijveke, duimen, hopen en er niet al teveel mee bezig proberen te zijn. Een hele opgave ;)

De hele dag wel nog en opgeblazen gevoel gehad en soms wat venijnige pijntjes ter hoogte van mijn eierstok. Dit is normaal, is een gekende bijwerking van de pregnyl. Dus niet iets waar ik me zorgen om hoef te maken maar aangenaam is dat nu ook weer niet.

Met een vriendin een museumbezoek gehad deze namiddag en een gezellige babbel in het museumcafé. Zij weet niet af van het hele baby-plan dus wel leuk om over totaal andere zaken te kunnen praten :) En mijn gedachten dan ook in een andere richting te kunnen sturen.
De komende 2 weken zijn er heel veel leuke dingen gepland (massage, dagje Antwerpen, paar keer gaan eten met vrienden, meisjesweekend, mini-festivalletje) en ook nog heel wat werken. Ik hoop dat de wachtweken draagelijk zijn ;)
En dat mijn lijf zijn volledige medewerking verleent en of zwanger wordt of z'n gewone cyclus volgt en mijn geduld dus niet onnodig op de proef stelt.
Duimen maar!