I-DAY (episode 3)

Gelukkig geen telefoontje dus gewoon vandaag, op donderdag, inseminatie.
Het begint al een beetje routine te worden deze hele procedure: Vrolijk fietsen naar Jan Palfijn, Wifi-code aan de balie vragen, met de lift naar het 8e (ik kreeg vandaag in de lift een compliment over mijn kleedje en dat is toch altijd wel fijn om te horen. Ik had voor vandaag het blauwe met witte bolletjes uit de kast gesleept), plaatsnemen in de volle wachtzaal... en wachten tot er een verpleegster mijn naam zegt. De gang doordribbelen, helemaal tot het einde en dan in het kamertje (tot nu toe altijd kamer 2 gekregen) wachten op de dokter...  Ondertussen houd ik mijn kleren aan tot ik te horen krijg dat ik me mag klaarmaken, maakt het overlopen van de nodige informatie net ietsje aangenamer met de verpleegster.

Ik was gezellig aan het chatten met B, terwijl ik aan het wachten was. Ik stuurde haar een foto door van mijn "uitzicht" zijnde de gynaecologestoel :) Ze stuurde me een superlieve foto door van zichzelf en haar knoddig dochtertje (gekregen met behulp van IVF) die aan het duimen waren voor deze ronde. Zoveel liefde en steun in een foto... het deed me even snikken. Het deed vooral heel veel deugd dat ze er bij betrokken is en ook aandacht heeft voor de zwaarte van dit hele proces.
Gelukkig waren de traantjes al opgedroogd toen de verpleegster kwam melden dat de dokter in aantocht was en ik me al mocht klaarzetten. Met een zwierige zwaai ontdeed ik me van m'n ondergoed en placeerde me op de stoel. Benen nog niet in de beugels, oogcontact is toch wel belangrijk voor ik iemand een blik laat werpen op mijn vrouwelijkheid ;)

De dokter kwam binnen en nog voor ik een goedemiddag kon zeggen gebood de verpleegster me al om mijn benen in die beugels te leggen. Ik was nog nie helemaal in positie of mijn stoel werd al gekanteld. Opeens hoorde ik nog een stem... Ik richtte mijn hoofd op (want ik zag enkel mijn blauw -met-witte-bolletjes-kleed dat nog over mijn knieën lag en ontwaarde zowaar nog een verpleegster. Opnieuw dus 3 supporters voor de zaadcellen :)
Eenmaal  dat marteltuig op zijn plaats zat en ik terug wat bleek rond de neus begon te worden van de pijn werd gevraagd of het wel goed met me ging. Geantwoord dat het echt pijn deed en dat het tot in mijn linkervoet trekt, die pijn.
Daar zijn 2 redenen voor wist dokter Decleer me te vertellen terwijl hij met z'n hoofd tussen mijn knieën verdween:
- Ik heb een naar achterliggende baarmoeder 
- De druk op de "sacrale banden" wordt opgevoerd en dit kan pijn veroorzaken
Terwijl hij nog wat aan het praten was over mijn sacrale banden (Dokter Google leerde me dat dit spieren zijn die mijn baarmoeder en blaas op hun plaats houden evenals mijn bekken stabiel houden) maar ik daar niet veel meer van hoorde omdat het echt pijn deed verwijderde hij de eendebek, wenste me veel succes en verliet het kamertje.

Ik mocht nog 10 minuutjes blijven liggen en was wat aan het wegdommelen (nog nooit zo rustig geweest na een inseminatie) toen de verpleegster terug binnenkwam om me rechtop te zetten. Ik duizelde wat bij het rechtkomen en wou ook nog weten wat er nu weer scheelde met mijn baarmoeder... Want as die zich verstopt, das toch geen goed teken?
Blijkt dat een naar achtergekantelde baarmoeder aangeboren is en de kans op zwangerschap niet verkleind maar onderzoeken wel pijnklijker maakt en het inbrengen van een katheter bemoeilijkt waardoor het wat langer kan duren. Echt een toplijf heb ik ;)
De ultieme tip was wel om met een halfvolle tot volle blaas aan zo een onderzoeken te beginnen omdat een volle blaas ervoor kan zorgen dat de baarmoeder wat rechter komt te liggen. En het dus allemaal net ietsje minder onaangenaam is.
I'll keep that in mind sister!

En nu kan het wachten weer beginnen...
En ook de toffe utrogestanbolletjes maken weer deel uit van mijn dagelijkse ritueeltjes!
Maar...Ik heb beslist om wat minder pregnyl-shots te zetten. Deze dienen om je systeem te boosten maar ik voel me daar absoluut niet goed bij. Het is te invasief voor mij persoonlijk. Ik wil graag een zo natuurlijk mogelijke zwangerschapskans en dan is dat heel lastig te vereenzelvigen met het hele hormonenhandeltje. Ik heb pregnyl gezet voor mijn eisprong en ook nog es op dag 3 na de inseminatie om de innnesteling te bevorderen maar daar blijft het ook bij. Op dag 7 zet ik geen extra shotje meer. Het lijf moet maar doen wat het moet doen als het effectief zwanger zou zijn :)