Kadootje!

Een jaar terug had ik besloten dat ik niet meer op mijn werk wou/kon blijven. De werkuren eisten een te hoge tol van mijn gezinsleven en de sfeer op de vloer kostte mij ontzettend veel energie. Ik solliciteerde toen (totaal onvoorbereid) voor de job aan Stad Gent als "Coordinator kinderdagverblijf', het was een hele reeks aan proeven en gesprekken en uiteindelijk had ik het tot "wervingsreserver" geschopt. Een resultaat waar ik heel blij mee was en waar ik niets meer van verwachtte. Kort daarop heb ik het hele "werk-zoek-proces" stil gelegd om mij te buigen over het vraagstuk "Kind 2" en richtte daar al mijn energie op. Een jaar lang hoorde ik niets over deze functie, tot een paar weken terug de coordinator van het de zaterdag-opvang mijn aansprak en vertelde dat er binnenkort vacatures zouden zijn en dat ik misschien wel gebeld zou worden. Ik ging er alvast van uit van niet omdat mijn gesprek niet schitterend was geweest (naar mijn aanvoelen). Maar toen rinkelde mijn telefoon en had ik de dienst "Selectie en ... " aan de hoorn, ik werg uitgenodigd voor een gesprek! Ben in een halve kramp geschoten omdat ik geen ervaring heb als leidinggevende, ik die sollicatie gedaan had om "ervaring op te doen in het solliciteren", ik toen 9 weken zwanger was (ondertussen 12 w) en reeds een job heb ondertussen.  Maar goed na een korte denkpauze hier toch op ingegaan en overleg gepleegd met de loopbaancoach. Ik maakte weinig tot geen kans op deze functie door mijn zwangerschap en het doel van het gesprek was dan ook dat ik mij in the picture moest zien te werken zodat er bij een volgende vacature aan mij werd gedacht.

 

Op de dag van het gesprek was ik mooi op tijd maar toen kreeg ik telefoon dat er zeker een halfuur vertraging was en dat ik dus later werd verwacht. Omdat mijn maag al weer heel luid aan het grollen was haalde ik in de smatch een koffiekoek en at die op een bankje op... Maar uiteraard slaagde ik er in om de smurrie die in de pecannotenkoek zat op mijn effen okergeel kleed te laten druppen! Ik had dus een heel zichtbare en zeer centraal gesitueerde vlek op mijn kleed gemaakt... Kon mezelf voor de kop slaan! Hoe lomp kan je zijn!!! Kreeg het er ook niet uit in het toilet en besloot dan maar om er gewoon het beste van te maken, het is wat het is.
Het gesprek zelf is goed verlopen ondanks ik moest vertellen over mijn ontslag en mijn zwangerschap, toch 2 hekele punten waar ik zenuwachtig voor was. En als ik zenuwachtig ben dan wordt ik een uitvergroote enthousiaste versie van mezelf. Ik moet soms nog wat gniffelen als ik terugdenk aan de zaken die ik daar uit mijn botten heb geslaan. Mopjes hier en daar :) Zenuwen kunnen me rare zaken doen zeggen . De vraag wanneer ik eventueel zou kunnen starten was de uitgelezen kans om mijn zwangerschap bekend te maken, en ik vertelde eerlijk dat ik toen 11 weken zwanger was en ik mij er bewust van was dat ik lichamelijk gezien niet de meest geschikte kandidaat was maar dat ik het toch belangrijk vond om er vandaag te zijn. Omdat het mij zo een boeidende job lijkt en ik mijn enthousiasme toch echt wou laten zien. Er werd mij verteld dat een zwangerschap an sich geen bezwaar is zolang er maar en lokaal kan worden voorzien waar ik kan werken zonder in contact te komen met de kinderen. Dat laatste klasseerde ik onder "mooi geformuleerde uitweg" omdat ze iemand niet mogen weigeren omdat zij zwanger is. Ik was er zeker van dat het een dikke vette njet zou zijn maar ik was toch blij dat ik had deelgenomen.
Ik had hoe dan ook een indruk nagelaten maar of dat ook een goede indruk was...

Maar woensdag kreeg ik telefoon van de dienst Selectie om mij te melden dat het gesprek bijzonder positief ervaren was en dat ze mij graag een aanbod wouden doen: Voltijds vast als coördinator van het KDV/STIBO H. U. in Gent! Ik kon het niet geloven! Ik was/ben stomverbaasd en dolgelukkig. Nog eens herhaald dat ik toch echt wel zwanger ben en dat ik het daarom echt niet had verwacht. Nogmaals kreeg ik op het hart gedrukt dat het geen bezwaar was om mij aan te nemen. Geweldig!
Ik was zo overdonderd dat ik er niet meteen een deftig antwoord op kon geven en het aanbod om nog 2 dagen bedenktijd te nemen was dan ook erg welkom. Vrijdag heb ik uiteraard volmondig en enthousiast "JA" gezegd op het aanbod.
Ik ben vanaf nu coordinator van het KVD/STIBO!

Wauw, kan het precies nog altijd niet zo goed geloven. Alles valt gewoon in de plooi en is zoals ik het nooit had durven dromen. Werken in de stad waar ik woon, op fietsafstand  dan nog. Een job die me heel leuk lijkt om te doen met veel uitdagingen en mogelijkheden. Verbonden aan een school waar ik Roxanne nu voor heb opgegeven dus geen gependel en gepuzzel om op tijd overal te zijn. Mooie verloning en arbeidsvoorwaarden. Amper 2 maand na mijn ontslag al helemaal back on track! Het is geweldig... Het is fantastisch... Het is zooooooo mooi! Ik kan dansen en huppelen van geluk.
Ik ben zo blij dat dit kadootje aan mij is gegeven, want zo voelt het wel: als en kadootje. En ik vind het een zalig kado! Ben er zo blij mee!

Er breken een paar pittige maanden aan waarin ik veel zal moeten doen en leren op korte tijd.En zwanger-geweg is dat niet altijd even evident maar het is een te mooie kans om te laten schieten. Het is zo goed als perfect. Het leven lacht me heel erg toe en ik vind het allemaal zo geweldig! Ben zo blij :D