KNAGENDE ONZEKERHEID

Ik weet het, ik weet het... het enige wat ik nu kan en eigenlijk ook zou moeten doen is afwachten en GENIETEN! Maar ik ben zo ongerust. Nooit gedacht dat ik me zoveel zorgen zou maken en zo weinig vertrouwen zou hebben in mijn eigen lijfje. Ik wil gewoon zo ontzettend graag dat het goed gaat! Na al die maanden teleurstelling, wachten, hopen,... is het eindelijk gelukt en ik ben zo bang om dit prille geluk terug te moeten afgeven. Het liefst van al zou ik alle dagen willen testen en bloed laten trekken en echo's laten doen :D!
Gewoon om zeker te zijn dat er iets zit en dat mijn Braambesje het goed stelt.
Ik zou zo graag genieten van deze weken, want als het dan toch misloopt is het verdriet hoe dan ook onvermijdelijk. Maar dan heb ik toch wel enkele weken intens genoten van deze zwangerschap. Maar het lukt me niet... vrijdag lijkt zo eindeloos veraf,dan is de eerst echo en ben ik amper 5 weken en 4 dagen ver dus veel zal er wel niet te zien zijn.En ik wil ook niet aan de lopende band zwangerschapstesten lopen doen want als die dan een klein beetje van kleur verschillen word ik helemaal gek. Op de signalen van het lijf kan ik ook niet echt afgaan want die utrogestan kan heel veel zaken in stand houden én bloedverlies tegenhouden. Kortom: Ik ben onzeker en heb het gevoel langzaam gek te worden :D

Dit is een kantje die ik van mezelf nog niet vaak gezien heb en ik ben er niet echt fier op. Ik begrijp mezelf wel maar ik maak het mezelf dan ook wel ontzettend lastig door zo te reageren. Ik wil hier zo graag van genieten maar in plaats daarvan duw ik haast om het kwartier op mijn borsten om te voelen of ze nog pijn doen (Auw! Ja dus!) en bij ieder toiletbezoek slaat de schrik me om het hart want wat als er wat bloedverlies te bespeuren valt? Ik terrosieer mijn IPAD door op zoek te gaan naar signalen dat het misgaat ondanks het gebruik van utrogestan en naar informatie over hoe ik me nu zou "moeten" voelen...  Het feit dat ik nu ook echt niks te doen heb en niet moet werken maakt de dagen nog eindelozer. (Ik ben in ziekte geweest ivm het overljden van de papa voor 2 weken en met de kerstperiode was ik niet van dienst, pas donderdag 29/12 start ik met werken)...

Ik heb beslist! Ik moet mezelf terug wat zien te kalmeren en dat kan alleen maar door een bloedafname te laten doen. Dan weet ik of mijn HCG mooi aan het stijgen is en dan zal ik toch wat geruster zijn. Of toch op zijn minst al wat meer weten. Als mijn HCG niet mooi is gestegen dan weet ik ook meteen hoe laat het is. Ik heb een afspraak gemaakt bij een huisartsenpraktijk hier in de  buurt (mijn vaste huisarts woont in mijn geboortdedorpje en das nu ff te veel moeite) voor deze namiddag om kwart voor 2....
Hopelijk vanavond al resultaat!  *spannend*

Dinsdag 27/12/16
Ik mocht vandaag bellen voor de uitslag van mijn bloedtest.... Met een bang en razendsnel kloppen hartje in de keel dan toch het telefoonnummer van de huisarts hier in de buurt ingedrukt. Het verdict luidde als volgt: Proficiat mevrouw u bent 5 à 6 weken zwanger, u HCG is mooi gestegen tot 1600!
Wat ben ik blij! HCG moet normaal om de 2 dagen verdubbelen in waarden dus in theorie had mijn tabel er zo uitgezien;
Dinsdag 20/12 HCG van 160
Donderdag 22/12 HCG van 320
Zaterdg 24/12 HCG van 640
Maandag 26/12 HCG van 1280
Met mijn 1600 zit ik eigenlijk al boven de "normale" stijgingsgraad. Zo blij!
Ik zal vrijdag met een ietsje geruster hart naar het Jan Palfijn kunnen gaan voor die allereerste echo.
Spannend!