Lentekriebels <3

Roxanne is al een paar dagen heel erg druk, wild en enthousiast... Vermoeiend maar o zo schattig :) Ze heeft duidelijk de lente in haar lijfje en ik moet maar mee zien te gaan in dat onstuimbare energiebommetje. "Naar buiten" is het codewoord om wat rust en stilte te vinden: wandelen, fietsen, over en weer hollen op een heuveltje, naar de bib,... Alles is goed zolang we maar niet tussen de 4 muren van ons huisje blijven. Daar worden zij én ik hoorendol van :D Het is alsof niets haar nog kan boeien, haar speelgoed kijkt ze niet naar om, de boekjes haalt ze uit het rek om in 10 seconden te doorbladeren en dan op de grond te keilen en ze hangt letterlijk aan mijn rok!  Ik krijg gewoon niks gedaan als juffrouwtje wakker is dus besloot ik maar om "niets" te gaan doen BUITEN. En eigenlijk is het wel genieten dan :) Gewoon doelloos met z'n tweetjes erop uit trekken en de wereld verkennen. Haar verwondering, haar schaterlachje, de veelvuldige "oh" die weergalmen, haar fascinatie voor steentjes en aarde, de twinkeling in haar oogjes al er een vogel voorbij vliegt,... Het is zo geweldig om buiten te zijn met haar en te genieten van elkaar. Het is een beetje een wake-up-call soms voor mij dat er niets zo belangrijk is als tijd met haar spenderen. De afwas, de rommel, het verversen van de bedden, stofzuigen, opruimen, boodschappen,.... kan allemaal wel wachten. Het is zo belangijk om te genieten van dat geweldige kleine meisje dat ik heb mogen krijgen dat al de rest in het niets verdwijnt.
Er is niets zo belangrijk dan samen te zijn en te genieten van al het moois in de wereld en elkaar. Er is alleen maar liefde voor dat kleine trolletje van mijn... En soms kijk ik dan met tranen van ontroering naar haar en besef ik wat een wonder het toch is en hoe geweldig ik het vind om mama te mogen zijn. Elke dag opnieuw.

Niet alleen Roxanne voelt lentekriebels, ook ik neem af en toe iets waar <3 Heel af en toe en vooral als ik een tijdlang stilzit voel ik zachte "fladderingen" in mijn onderbuik. Alsof een vlindertje heel zachtjes aan de binnenkant van mijn buik aanvliegt... Ik voel de baby!  Het is zo leuk en zo magisch om dat leven letterlijk te voelen diep vanbinnen. Ik vind het zo geweldig (en ook zo angstaanjagend soms maar bon ;) ) dat er nog eentje op komst is. Af en toe lijk ik te "vergeten" dat ik zwanger ben vreemd genoeg maar op die momentjes staat de wereld even stil en kan ik enkel en alleen heel erg genieten van dat prachtige moment. Dan stuur ik nog wat extra liefde naar dat kleine hummeltje hier diep vanbinnen... Wat ben je welkom!