Oeps... mijn iets te enthousiaste eierstok! *eiceldonatie*

Ik wist van mijn eigen behandeling dat het effect van de hormonen soms heel erg kan tegenvallen: misselijk, hoofdpijn, duizelig, ontzettend vermoeid, buikpijn,... Het hoort er helaas allemaal gewoon bij. Maar deze ronde was het precies erger dan anders. Of toch heftiger dan ik me kon herinneren. Heb me zelfs ziek een dag moeten melden voor een laatdienst (14-22) omdat ik heel heftig reageerde op de avond-spuit die ik moet zetten om 18u30. Echt een golf van misselijkheid die me dan overviel en pas na 2u eindelijk wat begon weg te ebben. Ik zag echt het niet zitten om zo op mijn werk te staan de dag erop. Dus het zekere voor het onzekere genomen en me de volgende ochtend ziek gemeld. Wat geen slechte beslissing bleek te zijn want, hoewel in mildere vorm, ook die avond protesteerde het lijfje.
De controle van vrijdag bracht heel wat helderheid :)  Ik zit op het randje van overstimulatie vandaar de hevigheid van de klachten. Ik heb om en bij de 30 folikkels, waarvan zeker al 11 grote en met wat geluk worden het er 14. En dat allemaal met maar slechts 1 eierstokje! Ik reageer dus iets te goed op de medicatie. Oeps :) 
Dat vraagt ook veel van het lijfje en niet moelijk dus dat het zich verzet. Maar het is zeker geen drama. Gewoon wat opletten en veel water drinken. Gelukkig is dit een rondje voor donatie en niet voor mezelf want anders was de kans groot dat dit een rondje "voor niks" was geweest omdat mijn lichaam eigenlijk nood heeft aan rust na zo een krachttoer en het dus niet aan te raden is om meteen een terugplaatsing te laten doen. Morgen, maandag, is het pick-up en meteen ook het einde van dit avontuur. En das goed zo. Ik ga heel rustig die pick-up tegemoet, net zoals ik heel rustig deze hele rond heb doorstaan. Geen zenuwen, geen stress. Heel fijn zo :)
Heeft er natuurlijk allesmee te maken dat dit allemaal niet voor mezelf is en dat ik dus geen verwachtingen koester, geen intens verlangen meedraag. Dit is een heel vrijblijvende, stressloze onderneming geweest. Niets moet, alles is mooi meegenomen. De behandelingen Roxanne te mogen krijgen waren veel intensiever en vroegen ontzettend veel mentale ruimte. Het was een uitputtingsslag en iedere maand opnieuw de teleurstelling verwerken... Heel heftig allemaal.  Nu kan ik deze procedure doorlopen zonder dat ik er zelf "nadeel" van ondervind. Geen rollercoaster van emoties deze keer. Gewoon elke dag 2 spuitjes en meer niet. Morgen geef ik een ander gezin enkele kansen op gezinsgeluk. En das prachtig. Dat geeft me een heel warm gevoel vanbinnen. Ik geen kindjes weg maar gewoon een essentieel onderdeel om hun wens te laten uitkomen. Een onderdeel dat ik zelf ook nodig heb gehad om Roxanne te mogen krijgen, de manneljke variant dan wel te verstaan :D
Het is goed zo.