op, op... mama is op!

De eerste schoolweek zit erop en ook de 2 dagen van de nieuwe week zijn eindelijk achter de rug. Ik ben OP. Ik kan echt niet meer. Zo pittige dagen dat we achter de rug hebben! Wauw! De overgang naar school is  heel heftig voor ons beiden en het is ect zoeken naar een evenwicht. ik ben gewoon ook zo ontzettend MOE! Ik word er een beetje onnozel van, van die verpletterende vermoeidheid. Ricardo vraagt toch bijzonder veel aandacht en energie. (Ricardo is werktitel van de mini in mijn buik ;) ). Ik word er echt kregelig van!
De eerste week is Roxanne maar halve dagen naar school gegaan dus op de middag gingen wij samen naar huis om dan een hele middag het kot op stelten te hebben. Top! Als ze in haar bedje lag voor een middagdutje dan lag ik binnen de 10 minuten ook te slapen in zetel en ik ben meermaals wakker geworden door het geroep van Roxanne "mama! mamaaaa! mamaaaaa!" om dan slaapdronken en uitgeput eigenlijk naar boven te stommelen om een weerspannige en oververmoeide peuter uit haar bedje te halen en proberen in toom te houden. Het is niet meer zo erg geweest al de 1e schooldag maar de iets zwakkere versies waren toch nog steeds pittig genoeg ;)
Het heeft me ontzettend veel energie gekost die eerste week school. Er is ook gewoon letterlijk geen tijd meer voor mezelf op dit moment. Ik sta op en ga slapen met Roxanne. Zo doodmoe ben ik. Mijn dag start met Rox die in de babyfoon te kennen geeft dat ze wakker is. (Want ik snooze te veel en te lang omdat ik gewoon de kracht niet vind om op te staan), dan ben ik meteen met haar bezig bezig bezig. Neem eerst 5 minuutjes tijd om mezelf aan te kleden, even in de spiegel te kijken en dan is het allemaal Roxanne dat de klok slaat. Om 8u20 zet ik die af in de klas en om 8u25 zit ik al op mijn buro te werken. Vorige week haald ik haar op om 11u50 in de klas om rond 12u30 aan tafel te zitten voor het middageten en om 13u lag ze in haar bedje. Om 13u10 lag ik al te slapen in de zetel beneden en om 15u wordt de kleine trol wakker en vraagt ze alle aandacht tot 19u30. En om 20u ten laatste lag ik ook in mijn bed, compleet knockout. Das zo de hele week geweest! Geen enkel momentje voor mezelf, gewoon racen tegen de tijd en zorg dragen voor dat klein pierke van mij die het zo lastig had.
Dit weekend was ook best wel druk maar ook gezellig.
En gisteren en vandaag is het hetzelfde stramien alleen haal ik ze nu op om 15u45 in de klas en kan ik niet slapen op de middag dus ben ik helemaal kapot als we thuiskomen. Ik houd dit niet heel lang meer vol. Ik heb echt nood aan ademruimte. Aan wat tijd voor mezelf. Aan energie.

Gelukkig stelt Ricardo het goed (mag ik hopen). Ik ben woensdag nog eens op echo geweest bij Dr Decleer en ook daar was er hartactiviteit te zijn. Oef. Maar daarover later meer. Nu ben ik echt doodmoe en ga slapen. Het is 20u14.
Rock and roll!