Patatjes hier... patatjes daar... patatjes overal!

De groentepapjes beginnen stilletjesaan te vlotten. De verandering van lepel heeft echt een evolutie in gang gezet.  Nu hapt ze vrolijk haar potje pompoenpatjes of bloemkoolpatatjes leeg. Zonder dat ze het op een krijsen zet! Superzot! Na een maand worstelen en sukkelen zijn we nu echt wel vertrokken en kan ze met smaak zitten smikkelen. Ok, ze hangt nog altijd van kop tot teen vol na afloop blijkt dat  ook mijn vloer/kledij/haar het heeft moeten ontgelden maar haar maagje is toch maar goed gevuld met vitamientjes.Wat geweldig allemaal! Ik heb echt het gevoed dat ze de smaak te pakken heeft (hoho woordmopje!) en binnen een paar weken zal ik ook kunnen overgaan op fruitpapjes. Hmmm... lekker!

Gisteren is ook de triptrap-stoel toegekomen en na wat vloeken, zuchten en sukkelen zit ie in elkaar. Nooit echt een expert geweest in bouwpakketten en het koud zweet breekt me al uit als ik nog maar denk aan IKEA-meubelen! Dus toen ik het platte pakket van de triptrap zag vloekte ik even binnensmonds. Maar gelukkig bleek het al bij al mee te vallen, al was ik aanvankelijk iets te enthousiast in het vastdraaien van de vijzen waardoor ik de zit- en voetgedeeltes er niet meer tussen kon schuiven. Dus moest ik alle vijzen opnieuw een flink stuk losdraaien om ze dan weer allemaal terug stevig vast te draaien :D Maar nu staat ie dus wel te schitteren aan de keukentafel. Wat ben ik er blij mee!
Gisteren heb ik de kleine trol er even in gepoeft maar ze was nog wat onwennig en niet echt enthousiast te noemen. Ik vreesde even dat het nog wat te vroeg was en ik het over een paar weken terug zou proberen. Het is ook pas vanaf 6 maanden dat ze het kunnen leren en Roxanne is amper 6 maanden en 2 weken... misschien wou ik wel wat teveel?
Maar deze ochtend kwam een vriendin brunchen en ik was naarstig in de weer met het dekken van de tafel en het uitstallen van alle lekkers toen mijn oog viel op een wel erg nieuwsgierige Roxanne die in haar park lag te draaien en te keren.  Het leek wel of ze haar nekje er bijna af draaide om toch maar goed te kunnen kijken naar wat ik daar allemaal aan het doen was :-D Daarop besloot ik om haar nog es in de stoel te zetten en haar aan tafel te schuiven... Wat een mooi moment! Vrolijk zat ze op het tafeblad te trommelen met haar handjes, de rammelaar werd enthousiast in het rond gezwierd en haar gezichtje krulde in een mooi lach! Het was deze keer wel een voltreffer! Zo leuk om te zien hoe stevig ze al rechtop zat en hoe fijn ze het vond om aan tafel te zitten en mee te kunnen kijken naar alles.

Wat wordt ze groot mijn kleine meid! De afgelopen weken heeft ze echt heel wat zaken verworven en is ze in sneltempo veranderd. Ze brabbelt, is veel beweeglijker, opvallend vrolijk, draait rondjes om haar as als ze op haar rug ligt, rolt van rug naar buik, houd de knuffels van haar mobiel in een houtgreep in haar knuistje, is dolenthousast als ik haar kom halen na haar slaapje, grijpt gericht naar zaken, kijkt gefascineerd naar de letstkes van haar speeldgoed, onderzoekt de spullen die ze in haar handjes krijgt, gaat in interactie met de omgeving,...
Het is echt een hele omwenteling die nu bezig is alles is zo mooi! Zo geweldig!! Zo prachtig!
Ik ben zo ontzettend trots op haar. Het is niet normaal meer. Ik ben echt een hele hele hele trotse mama!