Peuterpuberteit!

De laatste weken zijn hels. Ik heb het lastig met deze zwangerschap (de onzekerheid knaagt), ben gewoon verschrikkelijk moe, zit nog steed aan de utrobollen, veel onduidelijkheid en stress op werk en daarbovenop een pittig peuter in haar peuterpuberteit. Ik word langzaam GEK!

Ik zit gewoon op mijn tandvlees en door die corona-maatregelen is er even geen vangnet waar ik beroep op kan doen om even de zorg uit handen uit handen te geven. Elke dag pendelen we van thuis naar het werk en terug. Geen tijd voor mezelf, geen tijd voor gezelligheid, geen tijd voor een babbeltje om hart te luchten, .... Alleen wij met z'n twee. En dat is zo vermoeiend! Ik voel dat mijn batterijen echt aan het leeglopen zijn en ik vind nergens een moment om ze eens goed op te laden. Deze middag heb ik Rox een halfuur in haar bedje laten liggen ook al was ze wakker. (Ze was geen scene aan het maken, aan het spelen met haar knuffels en een boekje aan het lezen maar ze riep wel regelmatig "mama!") gewoon omdat ik de courage niet vond om er weer tegenaan te gaan. Ik had dat momentje nog even hard nodig. En ik vind dat heel erg om toe te geven. Dat ik gewoon even "geen zin had in mijn dochter" . Zeker nu in corona-tijden en iedereen de mond veel heeft dat ouders nu eindelijk eens echt tijd kunnen spenderen met hun kinderen. Ik vind het dodelijk vermoeiend! Ik snak echt naar een dag voor mezelf. Even gewoon niets doen. Maar dat zit er dus echt niet in op dit moment.
In de opvang waar ik werk zijn de begeleiders soms ook ongemeen hard voor de ouders. Enkel ouders die écht nood kunnen hebben aan opvang door hun werk zijn welkom. Ouder(s) die hun kinderen brengen om te kunnen telewerken of om even gewoon op adem te komen worden afgestraft. Ik heb dat er heel lastig mee want ik ben zo een ouder die even een adempauze nodig heeft. Die even gewoon haar kindje wil afzetten in de opvang om op krachten te kunnen komen, om op zoek te gaan naar een nieuwe ademteug. En het is best lastig om dat te doen als je weet dat begeiders dat afkeuren.
Maar een pittige peuter in huis hebben is echt heel intens! Wauw!  De dagelijkse gevechtjes die we  leveren om heel stomme dingen gedaan te krijgen; opstaan en kleren aandoen (soms wel 3  combinaties uit de kast moeten halen voor er iets was dat ze uberhaupt wil aantrekken!), naar beneden gaan (opeens lukt het niet meer om van de trap te gaan - wil gedragen worden - halverwege de trap dan toch zelf willen stappen - leuning willen vasthouden maar toch een handje nodig hebben - keihard traphekje dichtgooien ook al sta ik nog op de trap), boterhammen eten (ikke schelletje kaas! - eet enkel schelletje kaas en laat boterham liggen - ik dring aan om toch een boterham te eten - "met smeerkaas" - ik smeer gewillig smeerkaas  - "neen! pindakaas/salami/schelletje kaas/roze vleesje/..." gevolgd door hysterische huilbui, schoenen aandoen draait er meestal op uit dat Roxanne gillend door de living loopt en ik haar aan maan om tot bij mij te komen, pas als ik aanstalten maak om te vertrekken zonder haar komt ze snotterend aangesneld. Dan is het nog een gevecht om die schoentjes aan te krijgen want ze wrikt en wroet om het toch maar zo moeilijk mogelijk te maken.
En dan zijn we nog maar in de ochtend! Ik ben dan nog niet mijn huis uitgesukkeld he, neen, dan zijn we net klaar om eventueel eens te durven kunnen vertrekken. GEK WORD IK DAAR VAN! En zo gaat dat de heel dag door: onderhandelen, dreigen, tranen, roepen, lieve knuffels, handen in het haar, tandenknarsend van de zenuwen, .. Top zo een peuter!

Maar goed, we bekjken het dag per dag en ik probeer ook echt wel te genieten van die kleine meid. Er zijn ook een heleboel toffe momenten met die kleine trol van me. Zeker ALS we dan eindelijk uit huis zijn geraakt is het heerlijk om haar te zien ontdekken. We doen heuse schattenjachten hier in de omgeving. Onze vondsten bestaan uit pistachenoot-schelpjes, pluimpjes, vreemde pluizige vruchten van een boom, blaadjes, papiertjes, kroonkurkdopjes, stukjes plastic, ... Maar ook een ruikertje veldbloemen (paardebloemen, margrietjes, grashalmen,...) komt haast dagelijks mee naar binnen. En vandaag hadden we wel een heel bijzondere ontdekking! Een regenworm! Wauw!
We waren aan het wandelen en opeens lag die worm midden op het wegdek, duidelijk de weg een beetje kwijt.Roxanne helemaal verwonderd en wild enthousiast naar dat kronkelende beestjes aan het kijken. In geen tijd had ze het opgepakt en zwaaide er enthousiast mee voor mijn ogen :D (ocharme het beestje) met enige overtuigingskracht haar er toe kunnen brengen om het wormpje veilig in het gras te zetten. Samen hebben we dan gekeken hoe die zicht terug een weg baande in de aarde (af en toe kwam ie nog eens boven piepen, ik denk dat ie toch een beetje in de war was na zijn ritje in draaimolen "Roxanne", oeps) maar wat was het mooi om te zien! De verwondering, de blinkende oogjes en het iele hoge gilletje van enthousiasme en spanning. Prachtig!
Of als ze zo heel lief tegen me aan opkrult als we naar "Bobo" of iets dergelijks aan het kijken zijn om even bij te komen na onze wandeling. Of als ze me uit het niets een dikke plakzoen geeft. Of als ze "ik heb een goed ideetje" kirt met een grote glimlach en sprankeldende oogjes en een tel later iets uitspookt. Of als ze heel enthousiast iets komt tonen/zeggen en ik onmiddellijk alles moet laten vallen en haar handje in de mijne voel en met stevige tred wordt meegetroond naar het wonder van het moment. Of als ze dolenthousiast haar mooie kaka toont (ja die fase is nog niet voorbij) die ze in het potje heeft gedaan. Of als ze poeslief "Alles OK mama?" vraagt als ik 2 tellen ervoor mijn geduld verloren ben tegenover haar. Of als ze s'morgens vroeg "mama, mama, mama, mamamaaaa, mamaaaaaa, mamaaaaaaaaaa" scandeert vanuit haar bedje en heel blij als ik haar kamer binnenkom.  Of als... Zie er zijn zoveel mooie momenten aan ik probeer er ook echt van te genieten. Ze is zo geweldig die kleine meid van me. Wat zie ik haar graag!

(Ok, ik geef het toe, het ene moment is het eenvoudiger om van haar te houden dan het andere... maar man toch! Wat loopt mijn hart over van liefde voor dat kleine meisje! <3)