Pffff...

Morgen start ik weer met de procedure bij Dokter Decleer.
Ik kijk er niet echt naar uit... Ik zie vooral op tegen de misselijkheid en het "bezig zijn met" terwijl ik er eigenlijk zo weing mogelijk mee bezig wil zijn en mijn leuke leventje verder wil leiden :)
Ik wil heel graag een kindje, absoluut, maar de weg er naartoe  vind ik  (en dat na slechts  1 luttele poging) niet fijn.
De medicatie die ik moet innemen heeft zoveel neveneffecten dat het echt geen pretje is. Ik voel me misselijk van de pregnyl (2 dagen per shot dus dat betekend 6 dagen!) en de dag dat mijn eisprong plaatsvind heb ik de hele dag stekende pijn ter hoogte van mijn eierstok. ,Door de utrogestan (die vanginaal in te brengen tabeltjes 3x/dag)  voel ik me opgeblazen, houd ik vocht vast, ben lichtjes misselijk de hele dag door en ben ik ontzettend hongerig!
Ik kijk er kortom niet naar uit om opnieuw in die rollercoaster te stappen en de komende 2 weken onbewust intensief bezig te zijn met al dan niet zwanger te zijn. Ik heb het een beetje onderschat de impact die het ging hebben op mij, dit hele gedoe. Had gehoopt en verwacht dat ik het wat makkelijker zou kunnen loslaten. Maar de fysieke gevolgen zijn zo sterk aanwezig dat het echt lastig is om er mee bezig te zijn... Het is niet iets leuks om te doen, het is eerder het ondergaan van allerlei ingrepen en onaangename onderzoeken om dan in spanning af te wachten of het allemaal voor niks is geweest of het zowaar gelukt zou zijn...
Maar wie weet is de tweede keer de goede keer!
Thumbs up!