Puzzelstukje Dr Bronselaer

Vandaag moest ik op consult/controle bij Dr Bronselaer, toch wel een beetje spannend allemaal!  Het is een gewone controle maar voor mij zijn die bezoekjes nooit "zomaar bezoekjes" meer maar steeds een bang afwachten hoe het met mijn lijfje is gesteld en wat de prognose is. Een onderzoek bij de gyneacoloog is nooit leuk maar voor mij is het altijd extra stressen. Vandaag dus ook...
BIjzonder wel om met Roxanne in de gangen van het Sint Lucas te wandelen, een jaar geleden waggelde ik daar nog rond met haar in mijn buik en nu zou ze er rondkruipen (als ik haar liet doen!). Het is allemaal zo snel gegaan en ze is zo ontzettend veel veranderd. Wat geweldig toch! Het is ook een heel "aanspreekbaar" kindje precies want heel veel mensen proberen contact met haar te maken of glimlachen uitgebreid als ik nader met de kinderkoets. Hartverwarmend :)

In het kabinet van de dokter voelde ik me weer een tikkeltje rustiger. Deze arts is altijd eerlijk en rechttoe rechtaan dus dat stelt me heel erg op mijn gemak. HIj polste naar hoe het leven is zo als alleenstaande mama (Goed, intens maar heel leuk!) en of ik geen partner miste in mijn leven (Ja soms wel, natuurlijk zijn er momenten dat ik het mis en heel hard zelfs, maar ja... niet aan te doen he) en ga me nog wat relatieadvies mee (tinder enzo, moet zeker iemand te vinden zijn) Schattig wel :)
Ik mocht me weer eens elegant in die beugels gaan positioneren om een stand van zaken op te maken. Het viel al bij al nog mee deze keer, 1 mioom dat ongeveer 1cm is gegroeid en nu rond de  3cm schommelt, de andere 2 houden zich voorlopig nog koest. Maar verder alles in orde. Ook mijn eierstok is rustig en geeft niet teveel afgezien van de eiceldonatie. Wat toch ook wel een opluchting is zeker gezien het gelfirt met overstimulatie. Het moet wel van nabij worden opgevolgd dat mioom dus volgend jaar zeker terug op controle. Als het nog groter wordt dan kan het beginnen drukken tegen mijn blaas (door de ligging) en dat kan wel wat hinder veroorzaken. Kort op de bal spelen is hier dus wel belangrijk.

Terug aangekleed nog een korte babbel over al dan niet een tweede kindje.Fysisch is het op dit moment nog mogelijk. Wel met IVF terug gezien de voorgeschiedenis maar Dr Bronselaer heeft geen bezwaren om opnieuw te proberen/zwanger te zijn. "De weg is gemaakt dus waarom niet?" waren zijn woorden. Ja, dat ik er niet al te lang mee moet wachten heeft ie ook wel laten vallen maar niets concreets. (En ik heb er ook niet naar gevraagd, maar het is goed zo).

Dus fysiek ben ik nog in staat om een kindje te krijgen op dit moment. Wat wel heel fijn is om te horen. Het was een hele harde dobber geweest als ik vandaag te horen had gekregen dat het niet goed was met mijn lijfje. Als die deur onherroepelijk was dichtgeslaan... Dan zou de keuze gewoon voor mijn gemaakt zijn en dat zou wel een zeer pijnlijke keuze zijn.
Gelukkig is die angst vandaag weggenomen maar het is me nu ook wel duidelijk geworden dat die angst heel sterk aanwezig was en hoe groot het verlangen naar een tweede kindje is. Toch echt iets om over na te denken...