Regelrechte helse regeldagen -12 weken sprong
Wow, we hebben er een paar helse dagen opzitten met de lieve kleine meid. Van het ene moment op het andere had ik precies een ander kind in huis. Huilen, krijsen, brullen... en alle mogelijk variaties hierop zijn de revu gepasseerd. Weing en bijzonder licht slapen; Een stoel verschuiven was al genoeg om haar terug wakker te maken en te laten ontbranden in gehuil. En een flesje was ook een ware worsteling! Een aantal slokjes nemen...heel veel teruggeven... huilen... Een aantal slokjes nemen... heel veel teruggeven... huilen... en repeat! Hoorndol werd ik er bijna van. Het was met momenten echt ellendig! Het gehuil was oorverdovend en stopte bijna niet, gaan wandelen hielp een beetje dus ben ik een paar keer de Bourhoyen ingedoken met de kinderkoets. Ik moest ook echt van tussen die 4 muren!
S'nachts zetten dit patroon zich verder en sliep de kleine trol erg onrustig en om en bij de 2 uurtjes na elkaar. Waar een scene van een uur op volgde met huilen, flesje, pamper, krijsen... Ellendig! Ik kon bijna huilen van miserie. Ik was ook zo moe op den duur, das echt vreselijk zo een huilend klein wezentje in huis dat op geen enkele manier te troosten is. Ik soesde soms wat in de zetel, een uiltje vangen zoals dat heet ;) Maar van echt slapen was er 3 dagen en 2 nachten geen sprake! Ik bijna ten einde raad. Nu al! Ik kan me niet voorstellen hoe vreselijk het moet zijn om een veeleisende baby te hebben die standaard heel vaak aan het huilen is. Roxanne is een rustige, vrolijke baby die af en toe eens een gigantische scene maakt maar ook snel getroost kan worden. Ik mag echt niet klagen over haar! Tis een wolk van een dochter, maar de voorbije dagen toch een fameuze donderwolk... Phoe! Nog nooit zo heftig geweest. Ook de zus moest er even aan geloven en ik was maar wat blij om Roxanne even aan haar goede zorgen toe te vertrouwen. Dan kon ik even wat in het huishouden doen en letterlijk wat afstand nemen van die kleine schreeuwende, snotterende trol. Lastige lastige dagen...
En dan opeens was het over!
En had ik terug de vrolijke schattige Roxanne in huis. Neen, correctie: The new and improved vrolijke en schattige Roxanne! Mevrouwtje had wat nieuwe trucjes geleerd tussen al het krijsen door :) Duidelijk een "sprongetje" zoals dat zo mooi heet in de vakliteratuur ;)
Nu is ze langere tijd wakker en brabbelt ze heel veel. Er zijn ook heel veel nieuwe geluidjes bijgekomen en hele converstaties steekt die af tegen haar Octopus of vormenkubus. Af en toe zijn de beestjes aan haar mobile ook een ideale gesprekspartner. Supersnoezig! Dan ligt die daar vrolijk te brallen in haar park/wipper/autostoel/... Ik zie ook af en toe haar vormenkubus heen en weer zwiepen in haar park, dan heeft ze haar arm in een van de uitsparing gestopt en zwaait ze daar vrolijk mee in het rond. Als ik haar op haar buikje leg dan richt ze haar borstkastje ook al een flink stuk de hoogte in en gaan de voetjes ook van de grond. Dan ligt die precies een beetje te wiebelen op haar buikje terwijl haar hoofdje schattig alle kanten opgaat. Ze geniet ook duidelijk van mijn enthousiaste kreetjes en bewonderende woorden. Bedelven onder kusjes doe ik dan! Ze geniet er ook van om rond te kijken en houd me ontzettend in het oog. Als ik doorheen de kamer wandel dan volgt ze me echt met haar hoofdje en blik. Heel opvallend! Ook op mijn stem reageert ze bijzonder sterk. Als ze over haar toeren is terwijl ze bij iemand anders op schoot zit en ik begin tegen haar te praten luister die echt en kalmeert ze ook haast meteen. Heel leuk voor mij, iets minder voor de persoon die als zetel dienst doet ;)
Maar haar superact is "half omrollen"! Ik heb het haar nog niet live zien doen maar ik heb haar wel al een aantal keer "gevonden" gezellig op haar ene zij gedraaid, sabbelend op een knuistje en met twinkelnde pretoogjes (dat laatse kan ik me ook inbeelden maar wie weet ;) ) terwijl ik haar heel zeker weten plat op de rug had neergelegd. Ik ben heel erg nieuwsgierig om haar eens in actie te zien. Moet echt té schattig zijn om haar te zien pogingen doen om te rollen. Zal toch wat aandachtiger naar haar moeten kijken ;) Tis toch zo een dotje. Een dotje from hell de afgelopen dagen maar bon. Zoals iedereen altijd zegt: "Het gaat over, het is een fase, even doorbijten." En ik kan niet anders dan dat beamen. Maar hoe gek is het niet dat ze op zo een ontzettend korte tijd zoveel meer dingen kan! Ik vind het echt fenomenaal! Wat een gewelidge dochter is het toch <3
Ik probeer haar nu ook alleen te laten inslapen. Tot nu toe slaapt ze nog altijd bij mij, in het grote bed, vooral uit gemakzucht. Als ze s'nachts honger krijgt begint die te wroetelen dan word ik ook wakker en kan ik vrij snel ingrijpen. Ligt ze daarintegen in haar eigen bedje in haar eigen kamer moet ik afgaan op de babyfoon en pas als ze huilt zal dat signaal sterk genoeg zijn om mij uit mijn slaap te halen. Maar dan is er wel wat meer tijd nodig om haar terug rustig te krijgen. Maar de overgang wil ik binnenkort toch echt wel gaan maken en ik probeer haar nu op zichzelf te laten inslapen. Zonder dat ik erbij ben. En dat lukt wonderwel goed. Natuurlijk heeft ze nog heel sterk mijn geur rond zich en even later kom ik er ook gewoon gezellig bijliggen maar de eerste stapjes zijn toch al gezet. Er zijn mensen die zeggen dat ze nog te klein is om last te hebben van het alleen slapen en de verhuis en dat ik daar niet zoveel spel van moet maken... Ik ben daar niet zo zeker van. Ik kan me niet voorstellen dat ze niet zou doorhebben dat ze opeens in en totaal andere ruimte ligt in een ander bed zonder haar mama... Liever de geleidelijke overgang. Zodat het toch vlot verloopt maar niet al te bruusk. Duimen maar dat ik binnenkort mijn bed terug voor mij alleen heb ;)