Rollercoaster 7.1

Na een zeer rusteloze en bijna slapeloze nacht vertrok ik deze ochtend in het kleine wagentje van de mutti (de zus had mijn bolide geleend) naar Aalter. Ik had erg veel onrust in mijn lichaam en de weg naar Aalter was dan ook een ware beproeving. Ik vind het al niet fijn om in het donker te rijden, laat staan dat ik me een weg moet zien te banen tussen 1001 regendruppels in een wagentje waar ik me niet echt veilig in voel... Het was moeilijk om een onderscheid te maken tussen de stress van het rijden en de stress voor het avontuur waar ik ga in stappen. Alleszins, ik kwam uitgeput toen in Aalter en helemaal verkrampt. NIet aan te raden als je naar de gyneacoloog moet!

Het onthaal vond ik niet zo vriendelijk (jammer!) en ik werd zonder al te veel uitleg naar een kamertje gestuurd om bloed te laten afnemen. Ik heb zelf moeten vragen waarom dit was (om te kijken of hormonaal alles in orde is en er daar zeker geen signalen zijn waar rekening mee moet worden gehouden) en de verpleegster an sich was ook al niet zo spraakzaam. Maar niet aan te doen :) Het is voor iedereen vroeg he, ook voor verpleegsters.
Na het bloed prikken mocht ik nog even plaats gaan nemen in de wachtzaal. Toen ik die deur openstak begreep ik opeens waar de verpleegster een beetje kort van stof was: ZOVEEL VOLK! De moed zakte me al even in de schoenen... Ik wou net naar Aalter komen om de wachttijden te verminderen (in het Jan Palfijn kon ik gemakkelijk 1.5u zitten wachten) maar het zag er niet naar uit dat dit veel nut had. *zucht* Gelukkig had ik mijn krant mee om te lezen en besloot ik om er het beste van te maken en wat actua tot mij te nemen. Maar na amper een kwartiertje hoorde ik mijn naam al door de wachtkamer schallen en dribbelde ik gedwee achter de verpleegster aan. Ik mocht plaatsnemen in de stoel aan de buro en ondertussen bereidde zij in stilte de onderzoeksstoel voor (nieuw papiertje, condoom met gel om het cameraatje, handschoenen klaarleggen,...) en zat ik wat op mijn stoel te schuifelen. Het voelde allemaal heel onwennig aan... Dr Decleer kwam binnen en vroeg "dag 10?" en ik moest bekennen dat mijn cyclus wat in de knoop is geslagen sinds mijn bevalling dus dat het inderdaad dag 10 na start bloedverlies was maar dat het nog steeds wat rommelde down there. "We zullen es zien" en ik mocht me omkleden en plaatsnemen in de onderzoeksstoel. Omdat Dr Decleer nog even aan zijn buro bezig was en ik het ook niet zo appetijtelijk vond om hem te verwelkomen met mijn benen reeds in de beugels zat ik zedig met mijn kleedje over mijn knieën te wachten tot hij recht stond om mij te onderzoeken.
Het is duidelijk eventjes geleden dat ik nog met de beentjes in die beugels moest gaan liggen want zo soepel ging dat toch niet :D En ik moest me ook terug even over het idee zetten welk aanzicht ik deze man nu gaf. Ik heb geen probleem met naaktheid maar er is een verschil tussen poedelnaakt naar de sauna gaan of daar wide in the open met de beentjes gespreid te zitten he! Ik voelde heel erg de neiging om te ratelen om toch maar de ongemakkelijkheid uit de situatie te halen.
Decleer was duidelijk niet zo goed gezind want zijn camerastok werd nogal onzacht naar binnen gebracht. Niet zo een fijne senatie! Het deed geen pijn maar het was ook niet de normale manier van inbrengen. Ik polste even hoe het met hem ging en bleek dat hij een slechte dag had en er allemaal even geen zin in had (verklaard al veel :) ) en daar kan ik begrip voor opbrengen. Tis ook maar een mens die nu en dan es een slechte dag heeft.
HIj wroette even rond en ik voelde hem wat extra druk zetten toen hij de rechterzijde van mijn lichaam onderzocht. Ik attenteerde hem erop dat ik maar 1 eierstok had dus dat er rechts niets te vinden was. "En die ene eierstok van jou  heeft er deze maand duidelijk geen zin" bromde Decleer toen hij zijn camerastok terugtrok. Ik werd even bleek  langs mijn neus maar algauw bleek het geen drama te zijn.  Vrijdag gewoon nog eens op controle komen om de evolutie te bekijken en eventueel Progynova opstarten als er dan nog niets te zien zou zijn om mijn cyclus op gang te trekken. (Progynova is simpel gezegd een extra dosis oestrogeen zodat mijn cyclus een boost krijgt)
Hier heb ik absoluut geen zin in! Ik wil het gebruik van hormonen zo veel mogelijk beperken. En alles wat natuurlijk kan zo natuurlijk mogelijk laten verlopen. De worsteling om al die vuiligheid terug in mijn lichaam te pompen is weer gaande. Ik vind het vreselijk om mezelf zo te ontregelen met die spuiten en tabletten en pillen... maar ik besef ook wel dat het nodig is en dat  ik alle kansen om zwanger te worden zo optimaal mogelijk moet zien te benutten.
Maar nu dus gewoon hopen dat mijn lijf in gang schiet en dat mijn eiestok tegen vrijdag toch al wat werk heeft verzet :)