Rollercoaster 8.2 - Teststress 2.0

Ik heb vreselijk geslapen vannacht, liggen woelen, draaien en keren en zeker 3 keer moeten opstaan om te gaan plassen. En iedere keer dacht ik: "neen he, nu gaat mijn ochtendplasje niet geconcentreerd genoeg zijn!" Om maar te zeggen dat het hele test-gebeuren me ontzettend bezighield en ik echt onrustig was.
Maar dan werd het uiteindelijk toch nog 8u en zowaar, ik moest nog eens plassen *hoera* ! Ik rommelde even in de schuif van de badkamerkast en vistte daar het doosje met de zwangerschaptesten op... en dat was... LEEG! Ik ben zo stom geweest om dat doosje daar terug in te zwieren vorige maand omdat ik niet wou dat mijn logé/huisgenoot het zou zien liggen. En nu sta ik hier  met lege handen en zenuwen die op springen staan. Kon mezelf wel voor de kop slaan!  Maar niets aan te doen, daar ging mijn ochtendplasje rechtstreeks de wc in. (Zag het niet zitten om dat op te vangen en te bewaren tot  ik naar de winkel was geraakt om een lading nieuwe tests :) )
Ik hoorde Roxanne ook rusitg aan wakker worden dus onze dag kon beginnen. Zij met haar flesje melk, ik met een kommetje rice krispies en wat blauwe besjes en de krant. Rond 9u heb ik haar naar de creche gebracht waar ze met veel ongeduld de groep binnenzwaaide en al meteen ging spelen. Wat geweldig om te zien <3 Wat wordt ze groot mijn kleine mooie trol! Eenmaal terug op de fiets beseffte ik dat ik mijn portefeuille thuis had laten liggen en dus niet bij het Kruidvat kon stoppen maar eerst naar huis moest fietsen. Van een hobbelig parcours gesproken, man toch! Op weg naar huis voelde ik heel de tijd buikkrampen, zo een knoop  in mijn maag, puur van de zenuwen. Eenmaal thuis heel snel mijn tas gepakt en naar de winkel gefietst. Daar heb ik nog wat rondgedribbeld op zoek naar "iets" om te kopen omdat ik niet alleen met een zwangerschaptstest aan de kasssa wou verschijnen :D  Maar ik had echt niets nodig dus dan toch maar enkel dat doosje afgerekend en naar huis.

Eenmaal thuis zat ik al op het toilet (met mijn fluohesje, jas en sjaal nog aan) om een mini-plasje te maken en een paar druppels op de test te laten vallen. De zenuwen werden nog groter en ik kreeg buikbpijn, vreselijk! Heb de test, net zoals gisteren, onder een deksel gelegd en rustig schoenen en jas uitgedaan en wat opgeruimd, ondertussen de klok gadeslaand die tergend traag voortuiging. Toen ie eindelijk op 9u35 sprong dwong ik mezelf te wachten tot 36 om zeker te zijn dat er genoeg tijd was overgaan. Ik zette me neer en trillend deed ik deksel omhoog maar tegelijkertijd sloot ik ook mijn ogen... Ik moest even tot mezelf komen en rust vinden. Wat als er daar nu een witte test lag? Hoe kapot zou ik daar dan van zijn? Zou he me onderuithalen? Hoe groot is de kans dat het gelukt is? Zou de test donkerder zijn dan gisteren? Oh ik hoop het zo.... Nog een keer diep ingeademd en dan mijn ogen geopend en.. 2 streepjes! Positieve test! Zwanger! Echt echt echt zwanger! Ik kan het niet geloven! Het is zo onwezenlijk!
Meteen de andere test, die van gisteren, erbij gehaald om te kijken of de streep duidelijker was en dat was ie! Het is gewoon echt gelukt!  Mijn "ietsje" is op weg om een "iets" te worden... ik kan het nog niet helemaal geloven.
Morgen bloedafname bij Dr Decleer en dan morgenavond het verlossende telefoontje. Ik kijk wel ontzettend op tegen de komende 2 maanden... Das 2 maand in stress leven en nagelbijtend uitkijken naar de echo's. Er kan nog zo ontzettend veel mislopen met dat kleine dingetje in mijn buik... Toe kleintje, blijf mooi verder delen, toe maar, je bent zo welkom!