Rollercoaster 8.4 - Testdag

Ik heb zaterdag (aanvulling op mijn laaste post) bij thuiskomst toch nog een test gedaan, zo eentje van het kruidvat. Ik hield het gewoon niet meer en moest en zou testen. Beetje dwaas uiteraard 4 dagen voor je NOD maar het bloedverlies was opeens helemaal gestopt en dat wakkerde toch heel veel hoop aan. Het is nog nooit gebeurd dat er opeens een dag geen licht bloedverlies meer is in de aanloop naar mijn regels. Dus misschien toch een innestelingsbloeding....? Maar de test bleef spierwit. Ergens bleef de hoop dat het gewoon nog te vroeg was om zich heen klauwen en maakte ik mezelf wijs dat het nog alle kanten opkan.Gewoon wachten dus :)

De hoop werd alleen maar groter doordat ook zondag en maandag er geen enkel bloedverlies was te bespeuren. Het was helemaal gestopt! Ik had verwacht dat maandagmorgen mijn regels lichtjes op gang zouden komen maar niets daarvan. De hele voormiddag op mijn werk kon ik alleen maar denken dat het misschien wél gelukt zou zijn. Want ja.. geen regels dat zou toch betekenen dat ik zwanger ben? Ik heb deze ronde geen utrogestan gebruikt dus mijn regels konden niet kunstmatig zijn uitgesteld. Ik hield het op den duur niet meer uit en klapte mijn laptop dicht, meldde even dat ik in pauze ging en fietste naar het Kruidvat om een test. Ik kocht en zeer gevoelige test die al 4 dagen voor je NOD een zwangerschap kan opsporen.
En zo gebeurde het dat ik maandagmiddag op het toilet op mijn werk in een maatkannetje plaste en de stick daar 20 seconden in dopte om dan 2 minuten mijn uiterste best te doen om enige focus aan de dag te leggen om een artikel in de Dag Allemaal te lezen. Hallucinant wat ik allemaal doe in tijden van fertiliteitsbehandelingen!
Maar ook deze test was negatief. Niet zwanger. Geen baby.
Met de hoop vervloog ook meteen alle zenuwen en kon ik mijn aandacht toch enigszins vestigen op mijn werk. Het was nu gewoon wachten op mijn regels. Hoe jammer ook.

Vandaag (10 september) stond ik op en daar waren ze,mijn regels waren op volle snelheid doorgebroken. Ergens wel een opluchting, dit betekende dat ik meteen ook van start kan gaan met de nieuwe ronde. Ik werd hoe dan ook verwacht op het 8e vandaag dus ik had er goed oog in dat alles vlotjes zou verlopen. Terug instappen in de rollercoaster die IVF heet is nu niet meteen iets waar ik voor sta te springen maar het is fijn dat het zo aaneensluitend kan.
Het was een heel hecktische dag... Echt vreselijk! Toen ik Roxanne ging wakker maken vond ik haar helemaal bevuild, blijkt dat mevrouwtje had overgegeven s'nachts. Dus nog snel haar in een badje gestopt, temperatuur gemeten (alles ok), flesje melk gegeven (hield ze binnen) en naar de creche gebracht. Ik had geen andere optie op dat moment. Ik MOEST gaan werken (vergadering) MOEST naar het ziekenhuis (bloedtest) en MOEST dan terug gaan werken (opleiding). Roxanne gedropt in de creche, naar mijn werk gefietst om daar een heel chaotische en negatief geladen tealmvergadering te hebben waarbij de creche me opbelde om te zeggen dat Rox alles had overgegeven en ze duidelijk niet goed was. Mutti gebeld om haar te gaan ophalen ,afspraak bij dokter gemaakt, mutti instructies gegeven voor de dokter en dan pijlsnel op mijn fiets naar Jan Palfijn. Te laat was ik hoe dan ook. Al puffend en piepend toegekomen in de wachtzaal waar nog heel veel mensen zaten. Ik wist dus al dat ik hier niet op tijd ging weggeraken om mijn opleiding te kunnen bijwonen.
Ik koppelde het praktische aan het noodzakelijke en begon het teamversalg uit te typen op mijn laptop. Ook lichtte ik de collega's even in dat ik door omstandigheden te laat op de vorming zal verschijnen maar dat ik mijn best doe. Ondertussen hield de mutti me op de hoogte van de toestand van Roxanne en probeerde ik ook uit te rekenen hoe de komende afspraken zouden vallen om mijn werkagenda enigzins te kunnen plannen. DRUK dus in dat hoofd van mij.
Mijn naam werd afgeroepen, laptop dicht en in de rugzak en hophop de spreekruimte binnen. Daar vertelde dat ik de uitslag al kende omdat mijn regels waren doorgebroken maar toch moest er nog bloed worden afgenomen om het nog eens écht te bevestigen. Protocol aldus Ann (de verpleegster). Er werd ook een nieuw schema opgemaakt en toen ging het even mis... Samen rekenden we uit de hoeveelste ronde dit was voor het hoeveelste kind. Dan kwam Kobe nog eens ter sprake en voelde ik de tranen weer branden. Snik snotter snik... het was niet tegen te houden. Geweldig (niet dus).
Maar dus ik sta aan de vooravond van IVF 3 voor kind 3.
Nogal confronterend om dat zo te zien staan op papier. Pijn pijn pijn.

Ik werd dan een kwartier (of langer) alleen geladen in de spreekruimte, de doker was nog met iets bezig en had duidelijk niet echt veel tijd vandaag. Toen hij uiteindelijk kwam binnenwaaien vroeg hij of ik zwanger was; Neen regels zijn doorgekomen. En dan mompelde hij iets over een "Coronoatest" die een selectie kan maken van de beste eicel met de beste slaagkansen op zwangerschap. Dan ook nog een kort relaas over 10 mannen in zwembroek en ik zou enkel op basis van uiterlijk een keuze maken terwijl het de interne kwaliteiten zijn de belangrijk zijn. Prijstkaartje van de test €1400. Vrijblijvend en ik moet beslissen op de dag van de pickup. En toen waaide hij weer de deur uit. Ik vroeg nog even wat meer info aan Ann (die het ook heel druk had) en kreeg een engelstalig formulier in de handen gestopt met de uitleg.
Beetje beduusd wandelde ik het ziekenhuis uit..
Wat een boel info op zo een korte tijd en toch zo weinig concreet en bevattelijk. Hoofd tolde al bij aankomst maar nu leek het alsof ik het noorden helemaal kwijt was. De vorming in de namiddag ging volledig aan mij voorbij, ik was daar wel aanwezig maar heb er werkelijk niets van opgestoken. Ik was in mijn hoofd met compleet andere zaken bezig (roxanne, corona-test, prijskaartje, voor- en nadelen,..)  Echt pfff.

Later op de avond nog even van gedachten gewisseld met B. (mama van 2 na IVF) die mijn twijfels en bedenkingen heel goed begreep. Het is niet gemakkelijk en het is een moeilijke keuze. Er worden geen garanties geboden (zoals nooit in dit hele traject) en het gaat wel om veel geld. Maar het kan ook wel alles in een stroomversnelling  brengen. En ik zou er mezelf en Roxanne veel tijd kado mee kunnen doen. Als ik door die test minder ronden moet doormaken dan is dat enkel positief. Maar het bied geen enkele garantie op succes. In the end blijft het toch ook een groot deel van geluk afhangen. (denk ik).
Ze opperde wel het idee om het nog 1x zonder coronatest te doen en dus gewoon via het oude systeem te werken en dan bij een volgende pickup (als die nog nodig is) toch de test te laten toepassen om zo de kansen te verhogen.
Ik had nog niet genoeg om over na te denken/mee bezig te zijn/te verwerken .
Echt!