Rollercoaster 9 - Its a bumpy bumpy road
Er zijn weer een paar dagen verstreken de rust is ook wat teruggekeerd in mijn hoofd. Alle in de mate van het mogelijke natuurlijk :) Het is heel druk op werk en soms echt gevoel nergens toe te komen maar het komt wel weer in orde zeker ? Er gaat weer erg veel energie en denkwerk naar de behandeling merk ik. Het is weer een krachttoer die ik moet uithalen en ik weet niet zo goed of ik er zowaar de kracht wel voor heb.
Ik heb de medicatie tot en met maandag genomen en vandaag bespeurde ik een lichte bloeding. Ik heb toch even contact opgenomen met het ziekenhuis om wat navraag te doen. Ik weet niet of ik nu "echte regels" zal krijgen of eerder een afgezakte variant. Het is en vraag die ik me wel stel omdat ik pas dinsdag op controle moet... maar als vandaag mijn eerste dag van mijn valse regels zijn (ze zijn opgewekt via de medicatie) dan is dinsdag wel veel te laat om nog te kunnen starten met de spuitjes en toestanden. Gelukkig was het Ann en die volgde mijn redenering ook wel. Dus ik mag vrijdag langsgaan voor een controle en eventueel starten met de spuitjes als alle waarden en beelden goed zijn.
Het is toch wat een onzekere periode. Ik voel dat ik mijn vertrouwen weer wat moet zoeken en dat ik het wat vreemd vind dat ik nu opnieuw mijn regels ga krijgen... amper 7 dagen nadat de vorige zijn gestopt. En ik slaag er niet om daar een goed antwoord op te krijgen. Gewoon aanvaarden zeker ;)
Maar dat betekend dat als ik vrijdag effectief mag/kan starten met de spuiten dat de kans er dik maar echt heel dik in zit dat ik tijdens Liezen-weekend een aller-retourke mag doen vanuit Bouillon. De moed zonk me gewoon ter plekke in de schoenen. Oh echt! Ik kijk zo uit naar dat weekendje, even gewoon niets doen en genieten van vriendinnen en samenzijn en gezelligheid. Daar hoort een autorit van om en bij de 5u echt wel niet bij! En dat enkel voor een dwaze echo die op en al 5 minuten zal duren. Echt ik kon wel huilen :(
Meteen telefoon gegrabbeld en gebeld met MJ (een Lies) om even te ventileren en te overleggen. Superlieve woorden zijn daar gevallen en ik voelde me al meteen stukje beter. Het zal gewoon een roadtrip worden met een kleine delegatie van Liezen als ik toch over-en-weer moet. Kan er dan maar beter gewoon het beste van maken met z'n allen :)
En tis waar, tot en paar maanden terug was de vrees dat ik in allereil zou moeten worden teruggebracht omdat de bevalling van start was gegaan. (Ik zou nu 37 weken zwanger zijn van Kobe <3) Dus ergens was het altijd wel wat ingecalculeerd dat er een kleine verplaatsing zou kunnen gebeuren. En dat is een redenering die ik wel volg van MJ maar terugrijden omdat er een geweldig klein kereltje op de wereld komt is veel minder erg dan moeten terugrijden om een echo te laten doen om te kijken of er eventueel nog een kansje is dat ik het geluk mag hebben om nog een klein wondertje te ontvangen. Het is nogal confronterend...
Maar een maand overslaan zie ik ook niet zitten, dat krijg ik gewoon niet verantwoord aan mezelf. Tijd loopt en elke maand is kostbaar dus die keuze is er niet. Niet meegaan op weekend voor een knullige echo is ook zo drastisch dusja... het wordt over en weer sjeezen he in het slechtste geval. Bah bah bah! Ik haat het allemaal zo! Echt waar zo vreselijk gewoon! Heel mijn leven staat hier weer on hold en in het teken van onderzoeken, echo's, medicatie, zwanger worden,.. All over again. Ik heb het zo gehad! Maar geen 3e is ook geen keuze die ik wil maken. Dus er zit niets anders op dan gewoon tandjes bijten en doorgaan. Opnieuw en opnieuw en opnieuw.