Rollercoaster 9 - PANIEK!

Ik heb er nog een slapeloze nacht opzitten en een dag vol tranen en paniek. Het telefoontje van Dr Decleer gisteren heeft me helemaal in paniek doen slaan. Een cyste! Dat is geen goed nieuws.. De laatste keer dat er iets werd gevonden aan mijn eierstok hebben ze hem verwijderd! Echt ik zie het even niet meer. Het voelt alsof ik mijn gezinswens mag opbergen. Wie weet lukt het gewoon niet meer om nog een kindje te krijgen. Ben ik gewoon te laat. Heeft mijn lijf het opgegeven en stopt het hier. Als ook deze eierstok in de problemen komt dan is het einde verhaal he. Zo simpel is het.
Op zich hoeft het geen groot probleem te zijn, een cyste op een eierstok want dan neemt de andere het over. Maar ik heb maar 1 meer! Dus er is geen reserve. Ik heb geen backup meer. Ik weet het niet meer.. Ben echt zo in paniek!

Belde deze ochtend naar het Jan Palfijn om wat meer uitleg te krijgen en daar deed de verpleegster er wat luchtig over, hoeft zeker geen groot struikelblok te zijn. Een bepaalde hormoonwaarde staat te hoog en dat kan duiden op een cyste dus is het belangrijk om dit goed te onderzoeken.. Komt wel vaker voor bij vrouwen die hormonen en zo moeten slikken. Niet meteen iets om echt ongerust over te zijn. Het kan dat de hele behandeling even on hold wordt gezet maar das niet zeker. Zien wat de dokter zegt morgen. *
Heel geruststellend was dit allemaal niet. Het is blauw-blauw. Ik ben er gewoon echt niet gerust op. Wat als ik morgen te horen krijg dat het echt over en uit is? Dat er een probleem is met mijn eierstok en dat er geen 3e kindje komt? Wat dan? Ik kan het niet meer aan op dit moment. Het doet me zoveel pijn... Het idee dat het niet meer voor mij is weggelegd... Het doet me zo ontzettend veel pijn!
Ben ik al te laat? Heb ik nu al te lang gewacht? Zou het echt dat ik op amper mijn 32 mijn droom om een gezin te hebben al moet opbergen? Ik weet dat er problemen zijn en dat het niet altijd even eenvoudig zou zijn maar heb ik nu al niet genoeg te verduren gekregen?
Ergens ben ik ook bang voor wat ze gaan ontdekken morgen want die terugplaatsing was ook zo pijnlijk... Dat op zich is al een teken aan de wand. De vorige keer dat het zoveel pijn deed werd die massa ontdekt aan mijn rechtereirerstok. Die ze dus hebben weggehaald.

Ik kan even niet meer zo helder nadenken. Ben echt in paniek en weet niet hoe ik mezelf kan kalmeren. Morgen wordt een slopende dag. Ik voel de tranen nu al prikken. Ik ben zo overstuur...
En wie weet maak ik hier drama voor niets en is het allemaal erg onschuldig maar op dit moment ben ik echt de weg kwijt.