Roxanne haar 1e logeerpartijtje!

Vrijdag (2 dagen geleden) was het personeelsfeest en omdat het meestal een gezellige bedoening is én de leuke collegas/vrienden er ook zouden zijn besloot ik om ook te gaan. Maar mijn kleine trol kon natuurlijk niet mee dus moest ik voor haar opvang vinden. Dat was gelukkig snel geregeld, mensen genoeg die met heel veel liefde en open armen klaarstaan om haar te vertroetelen. Mijn zus kreeg de eer om op Roxanne te passen, daar kan ik haar met een heel gerust hart achter laten. Zo geregeld, zo gedaan. Donderdagavond begon ik al met alle spulletjes te verzamelen (neen niet omdat ik opeens in een neurotische vrouw ben veranderd :D Maar wel omdat de volgende ochtend mijn electricien kwam voortdoen en heel mijn huis weer overhoop zou liggen en ik de hele dag op schok zou zijn met Roxanne voor de rust en de kalmte) en ik schrok hoeveel gerief zo een klein pateeke nodig heeft! Zelfs voor maar 1 avondje uit... Maar goed, ik wou dan ook echt aan alles denken en ik ben misschien een klein beetje doorgeslaan ;)  Maar hoe dan ook ik was op alles voorzien eenmaal ik klaar was met haar logeertas in te pakken; 3 bodytjes, piezema, verse kleertjes, pampertjes, cheeky wipes, een t-shirt van mijn, knuffel, speelgoedje, speelmat en mobile, tetradoeken, flesjes met water, extra bidon water, melkpoeder, maxi cosi, verzorgingsmatje, kokosolie voor aan de billetjes, tuutje,...werkelijk aan ALLES had ik gedacht!
Vrijdagavond tutte ik me helemaal op, placeerde Roxanne in de autostoel en trotseerde moedig de spits om haar naar mijn zus te brengen. Daar eenmaal aangekomen laadde ik alles uit en met lichtjes blozende kaakjes (misschien had ik toch wat overdreven?) zette ik alles in haar huisje. Nog een gezellige babbel over vanalles en nog wat, een korte briefing over de verzorging van Roxanne en de overhandiging van haar "eet/vertroetel/slaap-schema" (een gigantisch woord voor iets dat elke dag veranderd ;) ) gaf ik mijn kleine meid nog een dikke dikke kus en wandelde gezwind de deur uit. Een kort en krachtig afscheid zonder tranen en alleen maar een gerust hart. Mijn lieve kleine meid is daar in goede handen!

Het was een geslaagd en gezellig feestje met de collega's. Een blij weerzien met collega's van andere afdelingen en het was fijn om wat te kunnen keuvelen en af en toe over Roxanne te kunnen praten maar niet continu. Elke keer mijn GSM oplichtte stond mijn hart wel een miliseconde stil want ik had afgesproken dat er enkel mocht gebeld/gesmst worden als er een probleem was met de kleine trol. En net die avond besloten verschillende vrienden een berichtje te sturen of mij proberen te bellen :D Typisch!  Maar eigenlijk was ik er vrij gerust in allemaal. En kon ik het ook vlot loslaten. Roxanne werd omringd met veel liefde, warmte en zorg en dat was voor mij  het belangrijkste.
Het feestje heeft voor mij niet heel erg lang geduurd want ik was/ben heel erg moe en ieder kwartiertje dat ik daar bleef kletsen was een kwartiertje minder ongestoorde nachtrust! Dus ik rond 23u30 gaf ik een afscheidskus aan de collega's en stapte in de auto om rond middernacht mijn bed in te duiken en in één ruk door te knurren tot 8u30 de volgende ochtend! Wauw! Echt heerlijk om nog es te slapen als een marmotje! Het is ettelijke maanden geleden dat ik nog zo diep en zo lang geslapen heb. De laatste maanden zwangerschap waren het ook al gebroken nachten door de vele toiletbezoekjes en het niet vinden van een aangename slaaphouding met die buik.
Ik kon ook gewoon gerust slapen, ik had er alle vertrouwen in dat mijn lieve kleine trol dat goed zou hebben daar bij de zus. Na een rustige ochtend met een koffietje, een booke en een krantje stapte ik opnieuw in de auto om de lieve meid te gaan ophalen. Ze was vrolijk wakker en brabbelde een eind weg op de schoot van mijn zus. Heel leuk om te zien dat ze zo gelukkig was!

Roxanne had voor het eerst ook echt ALLEEN geslapen! Normaal slaapt die altijd bij mij, in mijn bed, lekker gezellig knus bij elkaar. Nog zo handig voor haar nachtvoedingen. Maar mijn zus en haar vriend slapen op een "vide" en er is niet veel extra ruimte naast het bed. De angst dat Roxanne s'nachts uit het bed zou donderden en maar liefst 2 verdiepen lager zou belanden leidde ertoe dat ze besloten om een gezellig nestje te maken voor haar in de zetel. MIdden in de nacht is mijn zus dan opgestaan om haar een flesje te geven en een vers pampertje en Roxanne sliep als een roosje. Was wel leuk om te horen want ik ben bezig met het proces om haar alleen te leren slapen en om haar in haar eigen bedje en eigen kamer te leggen. Vanaf 4 december is het zover. Dan slaapt ze definitief in haar eigen bedje. Ik ga eerst nog op weekend met de collega's en dan moet ze toch bij mij in bed slapen dus het is het handigst als ik gewoon de dag erna start.

Maar de kleine trol zag er heel gelukzalig uit en ik vond het geweldig om haar terug te zien!
Maar het deed ook deugd om even wat tijd voor mezelf te hebben en rustig te kunnen slapen en ontbijten. Ik was niet de hele tijd bezig met haar in mijn gedachten. Af en toe natuurlijk wel maar het verlamde me niet of weerhield me er niet van om te genieten. Ik vind het best wel stoer van mezelf dat ik er zo goed in slaag om haar los te laten. En om echt tijd voor mezelf te nemen en daar oprecht blij voor te zijn. Zonder schuldgevoel dat ik haar "achter heb gelaten". Ik heb het ook gewoon nodig om af en toe uit de rol van "mama" te kunnen stappen en tijd te hebben voor Alice.  Om mijn vrienden te zien, om wat liefde voor het lijfje te hebben in een sauna, om wat rust te hebben, om een toneelstuk te gaan bekijken, om een pint te gaan pakken, om een museum te bewonderen,... Hoe geweldig ik het ook vind om haar mama te mogen zijn en hoe zeer ik ook geniet van onze momenten samen, ik waak er ook echt over dat ik tijd en ruimte voor mezelf houd. Dat zit hem ook vaak in kleine dingen: Als er bezoek is geef ik Roxanne nogal gauw uit handen en laat ik mijn vrienden een flesje geven, haar knuffelen, haar pampertje te verversen,... Zodat ik gewoon ongestoord wat kan kwetteren of een tas koffie drinken. Ik zie mijn dochter doodgraag maar ik ijver ook voor voldoende ruimte voor mezelf. Ben niet echt verknocht aan haar en ik vind dat ook gezond op deze manier. Zo kan ik er in slagen om gelukkig te blijve en Roxanne heeft recht op een gelukkige en ontspannen mama! En daar zorg ik graag voor :)