Soms moet je iets gewoon doen! *zwempartijtje*

Al een paar weken loop ik te tobben over een zwempartijtje met Roxanne. Ik zag hoe ze in de Blaarmeersen zo genoot van het water en het verlangen om met haar te gaan plonzen groeide met de dag :) Maar ik zag ENORM op tegen de praktische rompslomp dat een zwembadbezoekje met zich meebrengt.  Die kleine kotjes, natte kleren, een zwempak dat knelt, een baby die koud heeft en snel moet worden aangekleed, nat haar, vel dat tegentrekt na het zwemmen, ... Ik zag het allemaal niet. Waardoor ik een zwempartijte ook steeds maar voor ons uitschoof.
De Blaarmeersen was eenvoudig omdat het hartje zomer was en ik dus gewoon in mijn badkostuum aantrok onder een kleedje, naar ginder fietste en me installeerde op het strandje, Roxanne een zwempamper aan de billetjes deed en hops het water in. Heerlijk opdrogen in het zonnetje en terug naar huis fietsen. Helemaal niets moeilijks aan, integendeel! Puur genieten :)

Maar goed, vandaag was het dan toch zover! Ik besliste dat het nu echt genoeg was geweest en dat ik dat maar eens gewoon moest gaan doen!  Was het een verschrikkelijk dan deden we het niet meer opnieuw, viel het mee dan kon ik verder zoeken naar praktische oplossingen. Zo geschiedde :) 
Deze ochtend zaten Roxanne en ik rond u in de auto richting Rooigem zwembad. De enige voorbereiding die ik had gedaan was mijn zwemkostuum zoeken en aantrekken, handdoeken in een rugzak gegooid,en zwemluier erbij gepropt. In mijn tuinhuis nog snel de maxicosi van de bovenste plank gehaald en de "baby float" gevuld met verschillende longinhouden. NIet teveel poespas en niet teveel gedoe. Gewoon gaan :D
Aan de kassa van het zwembad kreeg ik het geweldige nieuws te horen dat er vezorgingskussen zijn aan het peuterbadje dus dat Roxanne gewoon integraal naar het zwembad kan gebracht worden in haar maxicosi. GEWELDIG! In mijn nopjes tripelde ik naar boven op zoek naar een vrij kotteke waar we met ons 2 vlotjes inpasten. Ook dit was geen enkel probleem. Maxicosi op de grond, kledij uit, handdoekke en zwempamper uit rugzak, alle kledij in de rugzak en weg waren wij!

UIt de reeks verzorgingskussen koos ik eentje uit waar ik mijn kleine trol vlotjes uitkleedde en haar zwempampertje aantrok. In een mum van tijd zaten we beiden in het water! Heerlijk rondspatteren, pletsen, zwemmen, ploeteren,... Het was heerlijk <3
Mijn kleine trol was absoluut de kleinste van het zwembad maar daarom niet de minst avontuurlijke! Het glijbaantje had ze  al gauw gespot en slierde ze dan ook met veel gegiechel van af (ik stond onderaan, zette haar op een armlengte op het glijbaantje en bleef haar vasthouden terwijl ze naar beneden slierde), de slang die ook af en toe als fonteintje zal fungeeren onderwierp ze aan een grondige inspectie en opeens was er geen houden meer aan en kroop ze op "het land" en kroop ze het halve zwembad rond. Geniaal!
Ze had heel wat bekijks en veel ouders keken goedkeurend en glimlachend naar ons spektakel. Fantastisch!
We hebben er allebei zo hard van genoten!  Een heel fijn moeder-dochter-momentje. Heerlijk!
Na een klein halfuur was het duidelijk genoeg geweest voor Rox en moest ik aan het tweede (en voor mij dé reden waarom ik een zwembadbezoek al zo lang uitstel) beginnen: De dans waarin zowel zij als ik afgedroogd en aangekleed moet raken zonder ongelukken.
Ik maakte dankbaar gebruik van het verzorgingskussen om Rox af te drogen, te verversen en aan te kleden. Me pijnlijk bewust van het feit dat ik daar heel zichtbaar en heel lang stond in mijn badkostuum (en mijn niet zo badkostuum-proof-lijf) probeerde ik Roxanne toch zeer rusitg en liefdevol aan te kleden. Wat me ook absoluut gelukt is. Eenmaal de kleine dame up and ready was stopte ik haar in de maxicosi, een craqotte in haar vuistje en weg waren we naar kleedkotjes. Terwijl ze heerlijk haar "koek" aan het verslinden was en er ook nog een flejsje achteraan gooie terwijl ze kirrende geluidjes maakte kon ik me rustig afdrogen en aankleden. Geen gesukkel of geduts, geen jengelende rillende baby, geen plaatsgebrek,.... Alles ging echt ontzettend vlot. In een mum van tijd stond ik terug buiten de kotjes, fatsoenlijk aangekleed en niet roodaangelopen met een hartslag van 150 door de stress. integendeel.
Gelukkig en ontspannen ben ik het zwembad uitgewandeld en Roxanne? Die lag heerlijk te glimlachen in de maxicosi <3
Tot binnenkort zwembad!!!!! (En dan breng ik een badjas mee zodat ik de kleine trol zonder al te veel ongemakkelijke gevoelens kan afdrogen na het zwemmen)