Test-stress the next level

Ik heb mezelf kunnen inhouden en de donderdag heb ik dan geen test gedaan.
Vrijdagochtend 22 april (de dag dag van de bloedtest) was ik wel weer aan de slag met het mini-labo en de test bleef deze keer spierwit.
Er was dus geen twijfel mogelijk, ik ben niet zwanger. De eerste poging is dus niet gelukt.
Dit bracht me heel even een klein beetje uit evenwicht.  Een uurtje of 2 was ik toch wat droef omdat het toch iets is waar je heel erg naar uitkijkt ... En zeker door die semi-postieve test van woensdag was de hoop een beetje concreter geworden. En blijkt het toch niet gelukt te zijn.

Het consult bij Dokter Decleer was kort en krachtig. Na 10 minuutjes stond ik reeds terug buiten met een voorschrift voor c.lomid (als het negatief zou zijn) en utrogestan (als het positief zou zijn) en een blad voor het labo voor mijn bloedanalyse. In de wachtrij van het labo had ik wel 2 toffe gesprekken met wensmama's. Een vrouw was al meer dan 1 jaar aan het proberen om een kindje te krijgen met haar man maar helaas zonder resultaat. Een andere  alleenstsaande vrouw was net aan haar eerste ronde IVF begonnen na 6 mislukte IUI's. Het was wel een verademing om nog eens in contact te komen met "echte" vrouwen (en niet op forums) en hun verhaal eens te beluisteren en vooral ook hun vechtlust en hoop te horen. En te zien. Het waren ondanks de niet zo leuke berichten twee erg deugddoende ontmoetingen.

S 'avonds stond Dokter Decleer op mijn voicemail om mijj mede te delen dat de test negatief was en we de volgende ronde dus moeten opstarten. Ik mocht dan ook officieel stoppen met de utrogestan-bolletjes en het wachten op mijn regels kon beginnen...
Normaal ben ik STIPT op tijd, heb ik een perfecte cyclus van 28 dagen... En nu... nu uiteraard niet. Dit utrogestan zorgt ervoor dat de baarmoeder niet meteen het signaal doorkrijgt dat het mag "loslaten", dat er geen vruchtje is. Door de hoge dosis progesteron is mijn baarmoeder een beetje in de war en houd ze koppig alles bij zich. Pas 5 dagen later zijn mijn regels dan toch echt doorgekomen. Met belachelijk veel krampen helaas.

Ondanks de krampen en de pijn ben ik wel blij dat ze er zijn :)
Vrijdag starten met het slikken van de c.lomid zodat mijn eicellen een groeispurtje krijgen en hopen maar dat er deze keer wel een winnertje tussen zit.
Mijn volgende afspraak is  op woensdag 4 mei voor de eerste echo.

Gezwind op naar de volgende ronde!