These tiny boots are made for walking...
Mijn kleine meisje stapt nu toch al een goede 6 weken vrolijk rond en het was echt tijd om schoentjes te gaan kopen. Ik heb het een paar dagen voor me uit geschoven omdat het weer een beetje afscheid nemen is van "dat kleine lieve trolletje" en aanvaarden dat ze opeens weer een grote sprong heeft gemaakt. Toch best wel een emotioneel moment (al had ik dat niet zien aankomen!) zo de eerste schoentjes gaan kopen.
Zaterdag was het dan eindelijk zover, na haar middagdutje propte ik haar in de fietskar en fietste gezwind naar de kinderschoenenwinkel in Gent waar ze prachtige schoenen hebben voor kleintjes en persoonlijk advies. Na een paar minuten ronddraaien en de mooie schoentjes bekijken werd Roxanne haar voetje gemeten. Mevrouwtje heeft schoenmaat 20 en een goed mollig voetje :) Dus best een stevig schoentje kopen met een brede leest. Ik heb haar 3 schoentjes aan de voeten geschoven maar onmiddellijk was ik verkocht aan het eerste paar. Zo schattig!
Een beetje onzeker strompelde ze rond in de winkel maar na een paar minuutjes was ze er helemaal mee weg. En fier en parmantig stapte ze rond met haar eerste schoentjes aan de voetjes. Gewelidg! Een mengeling van trots en "heimwee" maakte zich van me meester. MIjn kleine trol gaat de wijde wereld in!
De voorbije dagen heeft ze de smaak van het stappen helemaal te pakken en ze doet niet liever dan stappen. In de winkel, thuis, in de Bourhoyen, int stad,.. er is al heel wat baan afgelegd :) Haar kleine knuistje in mijn hand en weg zijn we. Het is hartverwarmend om met haar op de wandel te gaan. En op veilige wegen gaat ze zelfs alleen aan de wandel. Onbevreesd de toekomst tegemoet :)
Het is prachtig om te mogen meemaken en overweldigend om te zien hoe ze ontwikkeld en groeit en vol enthousiasme zich overal in stort. Wat een mooi avontuur!
Het ook wel een vloek en een zegen tegelijk dat wandelen :) Mevrouwtje heeft nogal een koppig karakter (helaas heeft ze dat van mij :D dus ik weet ook maar al te goed wat er nog komen gaat :-p ) en laat zich niet snel uit het lood slaan (ook van de mama geerfd) wat resulteert in een ondernemend persoontje. De buggy heeft veel van zijn aantrekkingskracht verloren en het liefst van al trippelt ze vrolijk rond. In de Bourhoyen (natuurreservaat) is er een stuk met houten planken waar ze maar al te graag over wandelt, vanaf dat het wandelpad overgaat in grind/gravel wordt ze kwaad en begint ze te wenen. Dit omdat ze niet snel genoeg vooruit gaat op die hobbelige ondergrond. In de winkel vind ze de winkelkar helemaal niet leuk meer en met gevaar voor eigen leven wurmt ze zich eruit! Er zit dus niet veel anders op dan haar vrij te laten en er achteraan te hobbelen, ondertussen mijn boodschappen trachten in de kar te mikken en alle breekbare spullen uit haar handjes te ontfutselen. Int stad vind ze het heerlijk om af te wisselen tussen dicht bij mama op de arm en fier rond lopen aan mijn hand. Ze gaat op ontdekking en is verwonderd over heel veel zaken. Zondag stond er onder de schaapstal een man viool te spelen en ze ging er heel vrolijk op af om dicht bij hem een beetje te "dansen". Superschattig! Ik ontploffte bijna van trots <3
Heel veel mensen zijn ook gecharmeerd door haar en kijken vertederd naar dat kleine meisje die moedig rondtrippelt. En het enige dat ik dan kan denken is "Dat heb IK gemaakt!"
Wat ben ik fier op haar!!!!
