VERDIKT... OF ZWANGER?
Vandaag start ik mijn 15e week van mijn zwangerschap:)
Kan wel dansen, huppelen, zingen, ... van plezier! Ik voel me elke dag beter en het gaat hier geweldig! MIjn lichaam is in snel tempo aan het veranderen maar precies niet snel genoeg naar mijn goesting. *Typisch* Ik voel dat mijn kleedjes begint te spannen hier en daar, mijn riempjes om mijn taille te accentueren zitten al een tijdje niet meer comfortabel en ik heb echt een "blobje" lichaam in de onderbuik dat er vroeger niet was. Maar als ik in de spiegel kijk zie ik precies enkel fameus verdikt uit in plaats van zwanger. Best frustrerend maar hoe dan ook van voorbijgaande aard. Gelukkig maar :) Maar het is nog te vroeg om mooie zwangerschapskledij te dragen want er is maar heel weinig te zien maar mijn eigen kledij valt, zit, plooit ook niet meer goed.En naakt rondlopen is niet echt algemeen aanvaard. Probleempje dus :D
Maar naast het feit dat ik vestimentair een beetje in de knoei zit en op de sukkel ben om alles van dat uitdeindende lijf van mij wat deftig in beeld te krijgen ben ik vooral heel erg GELUKKIG! Ik kan nu echt beginnen genieten van mijn zwangerschap en durf te dromen over later. Ik laat mezelf nu echt toe om te dagdromen en de fantaseren hoe het zal zijn met Braambesje. Ik heb erg veel vertrouwen dat het wel zal loslopen. Het word zwaar en er gaan momenten zijn dat ik het niet meer zie zitten maar ik ben er zeker van dat het zo allemaal meer dan waard zal zijn! Het is een lange emotionele weg geweest met veel hobbels, bobbels zijwegen, tranen, moed, rustpauzes maar vooral een weg met erg veel liefde. De voorbije 2 jaar hebben heel wat mensen laten zien wat ze waard zijn, waar ze voor staan en hoeveel ze om mij geven. Dat is ontzettend hartverwarmend en bijna niet te omschrijven. Ik doe dit niet alleen. En dat zorgt voor heel veel rust in mijn hoofd en mijn hart.
Ik heb ook B. op de hoogte gebracht, de vriendin van mijn papa, omdat ik haar dit mooie nieuws niet wou ontzeggen. Door een slepende ziekte neemt zij in maart afscheid van dit leven maar ik wou dit nieuws zo ongeloofelijk graag met haar delen. Ik heb haar een mail gestuurd met heel beknopt het verhaal erin en verklapte haar ook de namen die ik heb uitgekozen. (Ja, ik weet al hoe Braambesje zal heten als het een meisje of een jongen is) Als enigste op dit moment weet zij hoe mijn kindje zal heten. Ik wou dit zo graag vertellen aan haar omdat ze ervan overtuigd is dat ze mijn papa nog terugziet en dan kan zij hem vertellen dat hij echt Opa was de dag dat hij gestorven is en hoe zijn kleinkind zal heten. Een geruststelling voor mij. En een mooi moment voor ons beiden.
Heb vandaag ook de hele facebookwereld op hoogte gebracht van de komst van mijn kleine lieveling, van Braambesje :)
Lang over nagedacht hoe ik dit in beeld wou brengen en hoe ik alles in zijn waarde kon laten. Uiteindelijk besloten om een foto te maken van een leuk rompertje, omringd met spuitjes, pilletjes, blisters, tubetjes,... en als tekstje: BAM! Het is eindelijk gelukt. Welkom lieveling *hartje* *What ever you decide to do...make sure it makes you happy!*
Ik heb echt heel bewust gekozen om niet geheimzinnig te doen over mijn BAM-zijn en ik wou ook ruimte en lucht geven aan mijn verhaal. Op deze manier laat ik ook mensen ook toe om vragen te stellen, om bezorgdheden te uiten, om hen de kans te bieden het te begrijpen. Iets waar ik me heel erg comfortabel bij voel. Maar het was toch met een klein en razendsnel kloppend hartje dat ik op de "plaatsen" knop klikte :) Toch een beetje bang voor de reacties, voor de mening van anderen. Hoewel ik hier 1000% van overtuigd ben en het echt heel zeker mijn weg is en hetgeen ik zoooooooo naar verlang. Het is out in the open nu en nu.. is het afwachten :)
Maar de mensen die het moeten weten die weten het en steunen me en omringen me met veel liefde, warmte en begrip. Dus laat maar komen die buitenwereld. I'm up for it!
