WEG GEKENDE BIJWERKINGEN, WELKOM ZENUWEN

Onkdans het hobbelige beginparcours en het wel erg lage vertrouwen in deze poging beginnen de zenuwen nu bijzonder op te spelen... Ik hen haast geen bijwerkingen van de utrogestan deze keer. Of toch zeker niet in de hevigheid waarmee ik werd geconfronteerd de eerste 3 keer ik die vieze bolletjes gebruikte. Geen gespannen borsten, geen emoties die door het dak vliegen, ontembare vreetbuien, geen spectaculaire gewichtstoename... Wel misselijk maar dan vooral s'morgens en s'avonds (Het komt echt opzetten in vlagen) meer opgezwollen onderbuik en last van kleine puistjes... maar dat is het dan ook! En opeens ruilk ik veel beter (de ochtendlijke geuren die opstijgen van de net ontwaakte bewoners kunnen me echt heel erg misselijk doen worden, de gel bij kapper sloeg direct in mijn neus, de geur van de noodles die mijn huisgenootje klaarmaakte deden rare dingen met mijn maag,...) wat een symptoom kan zijn van een prille zwangerschap.
En dan begint het pingpong-spel in mijn hoofd: Wel zwanger, niet zwanger, wel zwanger, niet zwanger! Om gek van te worden! Het zweven tussen hoop en wanhoop is zo vermoeiend. En het verlangen word groter;dus de teleurstelling moest het niet gelukt zijn ook.
Overal duiken nu weer "tekens" op, en ik voel me dan een beetje een dwaas kiekske dat ik daar dan wat kracht uithaal. Zaken zoals een aflevering van de Kotmadam op de avond na mijn inseminatie waarin een oud studente BOM-moeder werd, heel veel zwangere buikjes in het straabeeld, "BAM" die op de affiche staat in de fitness, een artikel in de krant over een BAM-mama,... En ik kan zo wel eventjes doorgaan. Zaken die op zich waarschijnlijk nietszeggend zijn maar waaruit ik dan toch weer wat hoop haal. Om helemaal tureluurs van te worden!

Het is nog maar 2 dagen voor ik kan en mag testen. Het wordt echt een uitdaging om niet eerder aan de slag te gaan met dat verdomde minilabo. Maar ik ga doorbijten. Ik moet de test helaas wel uitvoeren op mijn werk. Ik heb altijd nacht op maandag dus mijn ochtendplasje zal ik maken op de werkvloer. En bijgevolg mijn zwangerschapstest ook... Of ik huppel doorheen mijn ochtenddienst of ik snotter de hele ochtend stiekem op onbewaakte momenten om de teleurstelling eruit te laten.
Hopen maar dat ik dan vrolijk mijn bewoners kan wekken én hun ochendelijke geurtjes er met de glimlach bijneem (ook al word ik er onwel van :D )